22 Δεκεμβρίου 2015

Άγγιγμα Ουσίας

Με απόλυτη αίσθηση εμπιστοσύνης, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πορεία...

Όταν ο νους παραδίνεται και η καρδιά ξέρει καλά να ορίζει...

Δεν υπάρχει εμπόδιο που μπορεί να αποτρέψει, αυτό που μόνο το πνεύμα μπορεί να δημιουργήσει.

Η αίσθηση μοναδική, καθώς τα αντίθετα σμίγουν σαν ένα σώμα, διασχίζοντας τον άνεμο, το χρόνο, για να βρεθούν σε νέα μέρη, που δεν τα έχουν επισκεφθεί.

Τα λόγια δεν χρειάζονται, συγκοινωνεί η σκέψη, μιλάει η καρδιά...μια άλλη γλώσσα που διαπερνά τις άλλοτε αναγκαίες περιγραφές.

Μια σχισμή ανάμεσα στο πριν και στο μετά, όπου το τώρα γίνεται η αιωνιότητα, το εδώ δεν έχει βαρίδια να σε κρατήσει, κι όμως είσαι απόλυτα σ' αυτό.

Όλη η ζωή χωράει μαγικά σ αυτήν την μοναδική διαδρομή σύνδεσης, αποκάλυψης, ενθύμησης. Όλοι οι χρόνοι ενώνονται, σημαδεύονται, μεταμορφώνονται, στο πέρασμα της μίας, σύνθετης (αόρατης για πολλούς) ουσίας, που αλλάζει την ενέργεια στο πέρασμά της.

Η εμπιστοσύνη μοιάζει αυτοματοποιημένη κατάσταση, όπου αυθόρμητα, χωρίς σκέψη, χωρίς προσπάθεια, ο νους και το σώμα υπακούν, προσαρμόζονται, ενώνονται, με ό,τι το πνεύμα υπαγορεύει και η ψυχή αναγνωρίζει. Η καρδιά ξέρει καλά την πορεία, πως τίποτα δεν γίνεται "αυτόματα", η πορεία ήταν/είναι μακριά, δύσκολη, με τα σημάδια ορατά. Κι όμως....

Είναι τόσο οικεία αίσθηση, τόσο γνώριμη, που προσαρμόζεται με ευκολία, με ευλάβεια, με πάθος και με συνειδητή θέληση να ενωθούν όλα τα επίπεδα, όλα τα αντίθετα.

Αυτές οι στιγμές έξω από το χρόνο φορτίζουν με ενέργεια που δεν χαρίζεται, δεν εξαγοράζεται και δεν μειώνεται με κανένα εξωτερικό εισβολέα και ψευδαίσθηση. Προκαλούν δονήσεις άπιαστες στο γήινο μάτι μα μεταμορφώνουν κόσμους, σύμπαντα, τον άνθρωπο, τη ροή της ενέργειας.

Σκοπός δεν είναι να τις ελέγξεις, ούτε μπορείς εγωικά να τις προκαλέσεις. Σκοπός είναι να τις συνειδητοποιήσεις, να τις ζήσεις απόλυτα, βαθιά και να τις διαφυλάξεις, σαν πολύτιμα δώρα που άξιζες να βιώσεις.

Είναι ο πλούτος που δεν αρπάζεται, δε μειώνεται, δε χάνεται.
Είναι η πληρότητα που πάντα αναζητούσες αλλά δεν έβρισκες.
Είναι η κατάκτηση που δεν ιδιωτικοποιείται, δεν μεταφέρεται και δεν έχει τιμή.
Είναι το μεγαλείο που πάντα έχει απλή έκφραση.
Είναι η διαύγεια που ανοίγει πύλες, ανύπαρκτες πριν.

Μετά από αυτό το άγγιγμα, δεν επιστρέφουν ίδιοι...

4 σχόλια:

  1. Δεν είναι χάρισμα, μα έργο μιας ζωής να συνδέεσαι στη Πηγή αφήνοντας την απόρροια και την απορρόφησή της να απλωθεί στο είναι σου…
    Όπως η φυσική, αβίαστη αναπνοή δίνει ζωή στο σώμα, η σιωπή του νου δίνει πνοή στη ψυχή και ελευθερία στο πνεύμα να εκφράσει το ανάστημά του…
    …μα δεν υπάρχουνε λόγια στη φυσική άπιαστη απλότητα του Όλου…

    Σε ευχαριστούμε για την εμπνευσμένη περιγραφή μιας αιώνιας στιγμής ευδαιμονίας…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΩΣ

    Από παιδί θαρρώ αναρωτιόμουν
    στον έναστρο ουρανό ξεχνιόμουν

    πως το άστρον το λαμπρόν
    τρεμοσβήνει στο κενόν

    το φως ανακλάται μου λέγαν
    σαν ρωτούσα ως μικρόν

    και διαθλάται είναι το λογικόν
    και ταξιδεύει στο κενόν

    γοργό σαν αστραπήν
    και αρχαίο σαν την λογικήν

    μα στο σύμπαν το κενόν
    σπάνια βρίσκουμε εμπόδιον

    άρα κατά βασικόν
    δεν φταίει το ανακλαστικόν

    άλλωστε και με τον τρόπο αυτόν
    δεν αλλάζει το ποιόν

    αρχή διατήρησης ενέργειας το λεν
    κι είναι νόμος των σοφών

    άρα πάλι στο κενόν
    βρίσκεται το προβληματικόν

    μήπως τάχα το κενόν
    είναι φως τεμπέλικον

    ίσως το πυρ το πολυταξιδεμένον
    δίνει το παρόν ψυγμένον

    έτσι διασκορπισμένον
    ετοιμάζει το υλαίον

    ας προσέχουμε λοιπόν
    το ταξίδι στο κενόν

    ίσως κατέχει πολλά παρόν
    το φως ετούτο το ψυχρόν

    τρέξε φίλε στο αιθερικόν
    τον Κρόνο-χρόνο μην έχεις αρχηγόν

    Θνητός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφο το άρθρο σας. Δυστυχώς αυτό το site σας παίρνει τα άρθρα και δεν βάζει πηγή http://erevoktonos.blogspot.gr/2015/12/blog-post_586.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως και δεν επιτρέπει σχόλια... Δεν πειράζει... Ή έχεις την εμπειρία όσων γράφεις ή δεν έχεις πραγματική γνώση τους!

      Διαγραφή