30 Δεκεμβρίου 2014

Στο μέλλον…


Δεν θα έχουμε την ανάγκη να σκεφτόμαστε μόνοι μας, απομονωμένοι από τους άλλους.

Δεν θα έχουμε την ανάγκη να διατηρούμε μυστικά ενοχοποιώντας τον εαυτό μας και κατηγορώντας άλλους.

Δεν θα είμαστε πρόθυμοι να ανεχόμαστε οτιδήποτε δεν αποτελεί αρμονία για όλους, γιατί θα είμαστε πρόθυμοι να το αλλάξουμε, επαναφέροντας την αρμονία.

Δεν θα έχουμε προσωπικές ανάγκες, που δεν επιτρέπουμε στους άλλους, τους οποίους θα έχουμε αναγνωρίσει ως ισότιμα κομμάτια του Ενός.

Θα προσφέρουμε με διάκριση του επιπέδου της συνειδητότητας, όμως απόλυτα αφοσιωμένοι στον κοινό σκοπό που διακρίνουμε πέρα από τα φαινόμενα.

29 Δεκεμβρίου 2014

Δυαδικά Πλασμένος



Έρχεται μια στιγμή, που πρέπει να τα αφήσεις όλα πίσω σου. Όλα όσα έχεις κατακτήσει, έχεις μάθει και έχεις λειτουργήσει. Αισθάνεσαι ασφάλεια εκεί και είναι δύσκολο να το κάνεις… έως αδύνατον. Αρχίζεις να προσπαθείς να διαπραγματεύεσαι…

Δεν χρειάζεται να τα απορρίψεις ΟΛΑ. Μπορείς να κρατήσεις κάποια, λες στον εαυτό σου, κι ασυνείδητα ταξινομείς. Ασυνείδητα, έχεις επίσης επιστρέψει σε αυτά που έχεις και δεν σου αρέσουν ή σε πονάνε, συνεχίζεις να μπερδεύεσαι, να ρωτάς χωρίς να παίρνεις απαντήσεις, να παραμένεις σε ένα «χώρο» όπου η επιθυμία και η βούλησή σου δεν διευκρινίζονται.

Λειτουργείς όμως, χωρίς να το καταλαβαίνεις, από ένα περιορισμένο επίπεδο του νου σου, που σου παρουσιάζει την πραγματικότητα «εκεί έξω», που συνεχίζει να σε πλανεύει, όσα κι αν πιστεύεις πως ξέρεις, που ακόμα αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαχωρισμένο σε «εσένα» και τους «άλλους», τους «κακούς» και τους «καλούς». Δυαδικά πλασμένος, μην περιμένεις να ενοποιήσει εσένα ή τον κόσμο σου.

6 Δεκεμβρίου 2014

Ο αόρατος εχθρός σου


Η προσπάθεια, η δυσκολία, το αφύσικο, το βάρος να κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν σε βγάζει πουθενά. Δεν διορθώνεις τα πράγματα. Κοιτάς, με ένα «αυτιστικό» τρόπο τον εαυτό σου, τη ζωή σου, το παρελθόν σου, με την ελπίδα, αφενός να τον δικαιολογήσεις για την ανικανότητα και την αναποτελεσματικότητα του, αφετέρου να βρεις κάποια λύση στο αδιέξοδο ή το πρόβλημα, που δεν λέει να εξαφανιστεί ή να αλλάξει.

Όλο αυτό αρέσει στην «τετράγωνη λογική» σου, που ισχυροποιεί τις θέσεις της, ανεβάζει την ένταση μέσα σου και χτίζει «τούβλο – τούβλο» την ελλειμματική, εικονική πραγματικότητα που αντιλαμβάνεσαι και ζεις: την μόνη πραγματική για σένα! Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε αμφισβητήσει. Άλλωστε, το κάνεις μόνη σου αυτό άπταιστα! Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα που προβάλλεις και ταυτόχρονα ζεις.