31 Δεκεμβρίου 2013

Αποκτώντας Διάκριση


Παλαιότερα, όλη η παραπληροφόρηση που απλώνεται ραγδαία πλέον, ειδικά μέσω του διαδικτύου, με θύμωνε και με άγχωνε. Ήταν και αυτό ένα αναγκαίο στάδιο που αποκάλυψε πλευρές του εαυτού μου. Σήμερα, όλο αυτό το βρίσκω θετικό.

Χρέος μας είναι να παραμένουμε ερευνητές. Για κανένα λόγο δεν πρέπει να χαρίζουμε τη δύναμή μας σε κανέναν και σε τίποτα έξω από Εμάς. Η διάκριση πρέπει να καλλιεργηθεί, η ικανότητα του διαχωρισμού του αληθινού από το ψεύτικο, πρέπει να εξασκηθεί. Είναι το μόνο απαραίτητο.

Συμπεριφερόμαστε στους άλλους και σε ό,τι συναντάμε στον κόσμο μας, όπως συμπεριφερόμαστε και στον εαυτό μας. Σπάνια επιτρέπουμε τη διαδικασία της εξέλιξης, έχοντας μάθει πολύ καλά να είμαστε κριτές. Μπροστά σε ένα γεγονός, μια πραγματικότητα, βιαζόμαστε να κρίνουμε, να αποδεχτούμε ή να απορρίψουμε, για να αισθανόμαστε ασφαλείς στην άγνοιά μας. Ναι, η πρακτική είναι σημάδι άγνοιας!

22 Δεκεμβρίου 2013

Οι τίτλοι αρχίζουν να δυσκολεύουν...



Έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε, συνειδητοποιώντας πίσω από το πέπλο, την αλήθεια που πάντα βρίσκεται ορατή, όταν τα μάτια της καρδιάς καθαρίζουν και ο νους πρόθυμα σιωπά.

Προχωρώντας προς το μέλλον, συναντάμε το παρελθόν.

Το κλειδί είναι η φαντασία, που είναι λειτουργία διαφορετική από τη γραμμική μνήμη που μαθαίνουμε να εξασκούμε. Ανήκει σε ένα άλλο επίπεδο του νου, που συνάδει με το θηλυκό, την καρδιά, το δεξί ημισφαίριο… γι’ αυτούς που θέλουν σταδιακά να συνδέουν τα στοιχεία.

Άλλο ένα κομβικό σημείο…



Με απασχολεί πολύ όλο αυτό που διαπιστώνω να συμβαίνει γύρω μου αλλά και στη ζωή μου. Ναι, σίγουρα παραδέχομαι ότι αυτό που βλέπω είναι η δική μου θέαση και όχι η πραγματικότητα όλων. Αλλά θέλω εδώ ν’ αναφερθώ σε αυτήν, τη δική μου θέαση…

Βλέπω ανθρώπους να ψάχνουν απεγνωσμένα για γνώση, απαντήσεις, λύσεις. Βλέπω τους περισσότερους, ανεξάρτητα από αυτό που λένε ή θέλουν να πιστεύουν, να περιμένουν «τα πράγματα να αλλάξουν», να υποθέτουν ότι αυτή η αλλαγή αφορά κόπο, μόχθο, πολύ χρόνο και να την τοποθετούν σε κάποιο αόριστο μέλλον, ενώ η ζωή τους συνεχίζει μηχανικά. Βλέπω πάρα πολλούς, ίσως αυτοί είναι οι περισσότεροι, να προσπαθούν να αγκιστρωθούν από όλα όσα φαίνεται να γκρεμίζονται γύρω τους και να καταρρέουν. Είναι και εκείνοι (και αυτοί αρκετοί) που θέλουν οι άλλοι ν’ αλλάξουν, η κοινωνία να αλλάξει, η αλλαγή να έρθει διαπλανητικά ή εξ’ ουρανών. Για να μην αφαιρέσω κανέναν από τη λίστα, είναι και όσοι θέλουν να βλέπουν ροζ συννεφάκια, να βλέπουν παντού αγάπη και φως, να προσπαθούν να μετατρέψουν τις σκέψεις τους όλες σε θετικές… κάτι που δεν θα σχολιάσω… ξανά.

21 Δεκεμβρίου 2013

Η παρεξηγημένη φαντασία



Είναι έννοιες που δεν αμφισβητούμε, που δεν αφιερώνουμε χρόνο και ενέργεια για να  επανεξετάσουμε…

Έχει ειπωθεί ότι, «οτιδήποτε μπορεί ο νους να φανταστεί και να πιστέψει, μπορεί και να το υλοποιήσει». Αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε είναι ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, κάθε στιγμή της ζωής μας.

Τι είναι η φαντασία; Είναι οι εικόνες και τα σενάρια, ενισχυμένα με ανάλογα συναισθήματα, που τελικά γίνονται οι πραγματικότητες της ζωής μας. Έχεις ήδη σκεφτεί/φανταστεί πώς θα είναι η επόμενη μέρα σου, ανεξάρτητα από αυτό που  αντιλαμβάνεσαι τελικά ότι συμβαίνει. Ο γραμμικός νους πάντα αντιλαμβάνεται εκ των υστέρων. Τι σημαίνει αυτό;

20 Δεκεμβρίου 2013

Διαχείριση συναισθημάτων


Πώς «διαχειρίζομαι» τα συναισθήματά μου; Είναι μια πολύ συνηθισμένη απορία μα και αντίληψη ζωής η «διαχείριση συναισθημάτων», παράγωγο της Ψυχολογίας και τις Ιατρικής κυρίως.

Όλοι περνάμε από αυτό το στάδιο της «διαχείρισης», προσπαθώντας να ελέγξουμε ουσιαστικά ή να μετατρέψουμε τα αρνητικά συναισθήματά μας σε θετικά. Αυτός είναι ο σκοπός της όλης προσπάθειας και όλων των μεθόδων που αναπτύσσονται, προς αυτόν τον σκοπό. Στόχος, η εσωτερική γαλήνη και αταραξία.

Λειτουργεί όμως; Επιτυγχάνεται ποτέ ο πολυπόθητος σκοπός του απόλυτου αυτό-έλεγχου και διαχείριση συναισθημάτων, όπως τον εννοούμε; Επιτυγχάνουμε την ειρήνη με τα συναισθήματα και τον εαυτό μας; Τολμάμε άραγε ν’ απομακρύνουμε την εστίαση της προσοχής μας ώστε να συνθέσουμε μεγαλύτερα κομμάτια γνώσης και πληροφοριών, ώστε να δούμε μια πιο διευρυμένη θέαση των πραγμάτων; Τολμούμε να δούμε με αθωότητα και αγνότητα τα ουσιαστικά ερωτήματα της ζωής μας;

19 Δεκεμβρίου 2013

Για την κριτική


Ό,τι κατηγορούμε είναι ό,τι φοβόμαστε.

Ό,τι φοβόμαστε είναι ό,τι δεν έχουμε κατανοήσει.


Περνάμε από πολλά στάδια κατανόησης/αφύπνισης, και χρειάζεται να το επιτρέψουμε αυτό. Άλλωστε, ο σκοπός του ταξιδιού είναι να εκτιμήσουμε και να κατανοήσουμε τα στάδια της εμπειρίας του, συνθέτοντας καθώς προχωράμε.

Από την άλλη, λέμε:

Όλα όσα υπάρχουν είναι αναγκαία και έχουν λόγο να υπάρχουν.

Αλλά τότε μπλεκόμαστε σε αντιθέσεις, επιχειρώντας να πάρουμε θέση, αποκλείοντας άλλες στην απόπειρα μας αυτή. Και εκεί χανόμαστε… προσωρινά, ενόσω είμαστε εστιασμένοι στον απώτερο σκοπό μας να ανοίξουμε τα μάτια ολιστικά και να δούμε σφαιρικά.

13 Δεκεμβρίου 2013

Το μπέρδεμα της πληροφορίας


Πολλές φορές μου δίνονται πληροφορίες οι οποίες φαίνεται να υστερούν ή να είναι λανθασμένες αρχικά. Ποτέ δεν συμβαίνει φυσικά γιατί ισχύει απόλυτα το «η γνώση βρίσκεται μέσα σου»… φτάνει να μπορεί να διακρίνει κανείς, αυτό το «μέσα σου» τι σημαίνει και από πού αντλεί.

Όταν δε, έχω κατανοήσει πλήρως τις νέες πληροφορίες και όταν αυτές συνδέονται με ό,τι προηγουμένως υπήρχε, τότε γίνεται απόλυτα φανερό πώς η νέα πληροφόρηση συμπληρώνει και ολοκληρώνει αντί να αφαιρεί ή να απορρίπτει. Όπως κι αν’ χει, παραμένει μια καταπληκτική εμπειρία που με συναρπάζει κάθε φορά που συμβαίνει.

6 Δεκεμβρίου 2013

Σε ένα κόσμο που όλα φαίνεται να είναι ανάποδα…


Σε πείσμα όλων όσων βρίσκουν την επίκριση, ως την πιο εύκολη οδό, που κοιτάνε τους άλλους αφ’ ψηλού, χωρίς ουσιαστικά να συμβάλλουν σε τίποτα διαφορετικό από αυτό που κατακρίνουν…

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν λογαριάζουν προσωπικό όφελος όταν καλούνται να βοηθήσουν κάποιο συνάνθρωπό τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που πρόθυμα μοιράζονται ό,τι έχουν και δεν έχουν, με αυτούς που έχουν ανάγκη.

Υπάρχουν άνθρωποι που δέχονται τον συνάνθρωπό τους όπως είναι χωρίς να προσπαθούν να τον αλλάξουν για να τους βολεύει.

Το δυσκολότερο είναι το απλό!


Η προσπάθεια από τη μια να κατακτήσουμε «ανώτερα επίπεδα» συνείδησης και από την άλλη να απαλλαγούμε από τα συμπτώματα που έχουν εμφανιστεί στη ζωή μας (ή στον κόσμο μας) και δεν τα θέλουμε, οδηγεί σε όλο και περισσότερα αδιέξοδα, διαχωρισμό και αυτό-αμφισβήτηση.

Γιατί αδυνατούμε ν' αντιληφθούμε το προφανές;

Γιατί αρνούμαστε πεισματικά ν’ ασχοληθούμε με αυτά που έχουμε μπροστά μας;

Γιατί είμαστε τόσο αφοσιωμένοι στο να εντοπίζουμε τα λάθη των άλλων, να παραμένουμε στην ηττοπάθεια, να δίνουμε απλόχερα συμβουλές που δεν έχουμε κατακτήσει οι ίδιοι;

Γιατί συνεχίζουμε να τρέχουμε, να κυνηγάμε απατηλά όνειρα βασισμένα σε κούφιες απολαύσεις και ψεύτικες ασφάλειες;

5 Δεκεμβρίου 2013

Έτσι ξυπνάμε!


Τόσα πολλά άσχετα βλέπω και ακούω περί «ξυπνήματος», αφύπνισης δηλαδή, που έχει καταντήσει γελοίο το πράγμα. Ας μην περιπλέκουμε τα πράγματα περισσότερο…

Ξεκινάμε να ξυπνάμε όταν τολμάμε ερωτήσει που δεν τολμήσαμε ποτέ να κάνουμε.

Οι συνηθισμένες απαντήσεις που έχουμε μάθει να δίνουμε αλλά και να περιμένουμε, από φόβο και έλλειψη ιδίας σκέψης, γεννάνε απλά επιπλέον προβλήματα, τα οποία, αισθανόμαστε ισχυροί προσποιούμενοι ότι λύνουμε.

Οι ερωτήσεις είναι πολύ πιο δύσκολο ν’ απαντηθούν από ότι νομίζουμε…

4 Δεκεμβρίου 2013

Μαθητής: τίτλος τιμής


Κάθε μέρα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, απαντάμε σε μια ερώτηση που δεν εκφράζεται συνειδητά:

Ποια/ος είμαι;

Φυσικά, δεν είναι τόσο απλή ερώτηση, ούτε εκφράζεται τόσο λιτά όσο την αντιλαμβάνεται ο επιφανειακός νους μας. Όμως, η πραγματικότητα είναι – έστω κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε – ότι την απαντάμε κάθε λεπτό της μέρας, με κάθε απόφαση που παίρνουμε. Και παίρνουμε χιλιάδες αποφάσεις μέσα σε μια μέρα… ακόμα κι όταν νομίζουμε πως «δεν μπορούμε να αποφασίσουμε», πως αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα σε δυο ή περισσότερες επιλογές.