31 Μαρτίου 2014

Επαγγελματικός προσανατολισμός



Ένα από τα βασικά θέματα που απασχολεί τα νέα παιδιά είναι ο «επαγγελματικός προσανατολισμός». Ο όρος από μόνος του, κατευθύνει και περιορίζει. Αναγκαστικά! Αυτός είναι και ο λόγος που αρχικά δημιουργήθηκε: για να κατευθύνει και να περιορίζει.

Η όλη μέθοδος που ακολουθείται προς τον επαγγελματικό προσανατολισμό, εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα ενός συστήματος που έχει δημιουργηθεί για να διατηρείται ως έχει, αγνοώντας τον Άνθρωπο, τη μοναδικότητα, την εξέλιξη (κι ας φαίνεται ότι υπηρετεί το αντίθετο).

Περί ουσίας


Συχνά λέμε «εμπιστεύομαι ή δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου», θεωρώντας ότι κατανοούμε τι λέμε. Και φυσικά, δεν γράφουμε ούτε εννοούμε τον Εαυτό με κεφαλαίο Ε. Αυτό που αναγνωρίζουν άλλωστε οι περισσότεροι είναι την ταυτότητα, την προσωπικότητά τους, ως εαυτό, μη γνωρίζοντας βιωματικά παρά μόνο ένα ελάχιστο, επιφανειακό τμήμα του Είναι τους. Στην «καλύτερη» περίπτωση, ο Εαυτός θεωρείται ένα ξεχωριστό, «ανώτερο» και άγνωστο κομμάτι, που προσπαθούν να φτάσουν.

Δεν ξέρουμε αλήθεια, τι ακριβώς σημαίνει «εμπιστεύομαι τον Εαυτό μου».

29 Μαρτίου 2014

Εγώ ή εμείς;


Ο κόσμος μας βρίσκεται διαχωρισμένος αλλά δεν το βλέπεις εύκολα. Παντού αυτός ο διαχωρισμός είναι εμφανής, αν κοιτάξεις με «διαφορετικά μάτια»: σε χώρες, σε κοινωνίες, σε περιοχές, ακόμα και μέσα σε οικογένειες, στο ίδιο σου το σπίτι, στον ίδιο σου τον εαυτό. Οι αριθμοί δεν αλλάζουν την πραγματικότητα.

Υπάρχει το εγώ και υπάρχει το εμείς. Στη μια περίπτωση το «δικό μου» και το «υπάρχω μόνο ή πρώτα εγώ και μετά όλοι οι άλλοι» είναι κυρίαρχο και καθορίζει το γίγνεσθαι και την ποιότητα της ζωής. Στην άλλη περίπτωση «εγώ δεν έχω σημασία αλλά υπάρχω για τους άλλους (την οικογένεια/τη χώρα/το έθνος/τα ιδανικά που μου δόθηκαν κλπ», καθορίζει το πλαίσιο της ύπαρξης. Η συνεχόμενη πάλη ανάμεσα στα δυο, ενισχύει τον εσωτερικό διάλογο, την αυτό-αμφισβήτηση αλλά και δημιουργεί παράλληλα άπειρους άλλους διαχωρισμούς.

28 Μαρτίου 2014

Ειλικρίνεια (ή η ψευδαίσθησή της)



Οι περισσότεροι – εκτός από τα μικρά παιδιά - θα τρομάζαμε αν ανακαλύπταμε πόσα δεν ξέρουμε, υποθέτοντας ότι τα ξέρουμε. Έχουμε αντικαταστήσει τη γνώση με πληροφορίες, με τις οποίες γεμίζουμε το κεφάλι μας, στερώντας μας την δυνατότητα να μάθει, να γνωρίζει, ν' ανακαλύψει.

Πολλά είναι καταχωρημένα μπερδεμένα…

Σπάνια, και μόνο αν έχουμε τολμήσει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αντιλαμβανόμαστε ότι όλ’ αυτά που έχουμε ως γεγονότα και αλήθειες μέσα μας είναι ουσιαστικά απόψεις, σενάρια της δικής μας φαντασίας, πεποιθήσεις που μετατρέπονται σε πραγματικότητες. Αλλά, ποιος θα τ’ αμφισβητήσει όλ’ αυτά, όταν είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτά είναι γεγονότα, η πραγματικότητα. Ειδικά, αν την ίδια βλέπουν και όλοι οι άλλοι γύρω μας… ή έτσι υποθέτουμε;

27 Μαρτίου 2014

Αντιστρέφοντας την πορεία

Μιλάμε για απλότητα, αλλά αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ελάχιστοι την κατανοούμε. Απλότητα, λιτότητα, … οι λέξεις αυτόματα ερμηνεύονται από τις καταχωρημένες πεποιθήσεις, που είναι δύσκολο ν’ αναδυθούν.

Όμως η απλότητα έχει να κάνει με ταυτόχρονες έννοιες που δεν έχουν γίνει κατανοητές ούτε έχουν κατακτηθεί ως στάσεις ζωής. Και, παρόλο που θέλουμε να το προσπερνάμε, όσο αυτές δεν συνυπάρχουν, τότε παραμένουμε στα λόγια, ενώ η ουσία και η πράξη, μας διαφεύγει.

Αυτό που πάντα με κάνει και χαμογελάω είναι το πόσα θέλουμε και προσπαθούμε να κρύβουμε από τον εαυτό μας, ενώ είναι φανερά (τουλάχιστον σε αυτούς που μπορούν να δουν).  Το πόσα αδυνατούμε να δούμε, μόλις η παρατηρητικότητά μας απουσιάζει, ενώ πιστεύουμε πως βλέπουμε, ακούμε και αντιλαμβανόμαστε.

26 Μαρτίου 2014

Η μαγική ερώτηση «πώς»

Αυτό που με προβλημάτιζε πάντα στην εκπαίδευση ήταν και έχει παραμείνει το ίδιο: πώς μαθαίνουμε. Παρατηρώντας τα παιδάκια μα και τους ενήλικες γύρω μου, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η απορία δεν έχει λυθεί.

Πρωτάκια και έφηβοι, παιδιά και ενήλικες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα ίδια θέματα, τις ίδιες δυσκολίες, μεταλλαγμένες, χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν «την καρδιά» του προβλήματος. Πώς μαθαίνουμε!

Γιατί αυτή η μικρή λεξούλα κρύβει πολύ περισσότερα από αυτό που αρχικά κατανοούμε. Συμπεριλαμβάνει επίσης πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε!


H αλήθεια είναι πως μαθαίνουμε… από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής μας, άσχετα αν το ονομάζουμε χιλιάδες άλλα πράγματα. Η ουσία είναι πως μαθαίνουμε και ποτέ δεν εντοπίζουμε το πώς το κάνουμε. Από το «πώς» πηγάζουν πολλά… ποιος μαθαίνει, γιατί μαθαίνει, τι μαθαίνει, πώς τα χρησιμοποιεί, γιατί και πότε και πολλά άλλα, ενδιάμεσα, αθέατα.

23 Μαρτίου 2014

Πότε θα σταματήσεις να τρέχεις;



Δεν το βλέπεις ότι είσαι εθισμένος στο δράμα και στη φυγή; Δεν το καταλαβαίνεις ότι η αλαζονεία της άγνοιάς σου σε πείθει ότι επιλέγεις ενώ αγνοείς αν θα υπάρχεις την επόμενη στιγμή;

Ακολουθείς παρορμητικά τις χαοτικές επαναλήψεις της ψυχής σου που σε τραβάει να ξανανιώθεις και να ξαναβιώνεις τα δράματα που πιστεύει πως είναι το πεπρωμένο και η πορεία σου.

Πότε θα σταματήσεις να τρέχεις για να μπορείς να αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια που θέλεις να αποφεύγεις; Θέλεις να ελέγχεις, να ξέρεις και να επιλέγεις, και συνέχεια κυνηγάς αυτό που ποτέ δεν θα έχεις.

21 Μαρτίου 2014

Ίδιες λέξεις, διαφορετικές έννοιες


Είναι πολλές λέξεις που χρησιμοποιώ συχνά όμως με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνηθίζεται και έχουμε εκπαιδευτεί να κατανοούμε. Η Βαβέλ, που αναφέρω συχνά, περνά κυρίως απαρατήρητη, καθώς νομίζουμε πως κατανοούμε και εννοούμε τα ίδια πράγματα.

Ακόμα και τα παραδείγματα που συμπεριλαμβάνω εδώ, διευρύνονται με τον καιρό ή αλλάζουν, ανάλογα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο με τον οποίο μιλώ, αλλά και με τη δική μου συνεχιζόμενη διεύρυνση του νου.

Πώς γίνεται αυτό; Όταν δεν έχεις ανάγκη να κρατιέσαι από μια συγκεκριμένη ταυτότητα, υποστηρίζοντας αυτό που νομίζεις πως είσαι (και φοβάσαι μήπως χάσεις), μπορείς να «γίνεσαι» οποιοσδήποτε, με σκοπό να εισχωρήσεις σε άλλες πραγματικότητες, για να επικοινωνήσεις με αυτές, ενώ διατηρείς το Είναι σου.

20 Μαρτίου 2014

Νηστεία



Η εποχή της άνοιξης και η νηστεία. Οι συνδυασμοί δεν είναι τυχαίοι και είναι φυσικά άσχετοι με δοξασίες, θρησκείες και κοινωνικές επιβολές. Τα θέματα πάντα πάνε βαθύτερα από την επιφανειακή οπτική που θέλουμε να βλέπουμε, εθελοτυφλώντας.

Τα πάντα είναι συμβολισμοί και δίνουμε σε αυτούς τις ερμηνείες που θέλουμε, που μπορούμε να αποδεχτούμε. Κάθε φορά είναι αυτοί που έχουμε ανάγκη για να αναπτυχθούμε. Όμως, κάθε φορά που κατακτούμε ένα επίπεδο κατανόησης, οφείλουμε να προχωράμε στο παρακάτω.

19 Μαρτίου 2014

Απόψεις.... μόνο αυτό!


Πάντα θα με εκπλήσσει, το πόσες τεχνικές μπορεί να εφευρίσκει ο (αριστερός) νους για να αποφεύγει να κάνει αυτό που τελικά οφείλει (αλλά φοβάται).

Εξακολουθεί να με εκπλήσσει ο αριθμός των θεωριών, των αποσπασματικών πληροφοριών που φιγουράρουν ως γνώση, ενώ ο περιοριστικός νους αδυνατεί να συνδέσει τα κομμάτια, να δει τα κρυμμένα μηνύματα, να εντοπίσει το ψέμα που παρουσιάζεται ως αλήθεια.

Ακόμα και οι πιο θαρραλέοι λυγίζουν μπροστά στη ζαλάδα των αντιθέτων, που αδυνατούν να συνθέσουν στην ελλιπή τους σκέψη. Πατήρ πάντων αοράτων ο φόβος…

Σε γεμίζουν με πληθώρα άχρηστων πληροφοριών που ονομάζουν γνώση. Πείθεσαι εύκολα με θεωρίες και απόψεις που έμαθες να εμπιστεύεσαι ορίζοντας κάποιους σε βάθρα… όσους δεν έχεις βάλει σε βάθρο, αδυνατείς να τους δεις, πόσο μάλλον να τους ακούσεις.

Όλα καλά...

Βέβαια, σε λίγο, όλοι, ή τουλάχιστον πολύ περισσότεροι, θ’ αρχίσουν να μιλούν για τα ημισφαίρια, θ’ αρχίσουν να κατανοούν καλύτερα – εμπειρικά – τον εγκέφαλο, θ’ αρχίσουν να εκτιμούν περισσότερο τις δυνατότητες που έχουμε αφήσει πίσω μας (βάση εκπαίδευσης). Και είναι καλό αυτό…

Από την άλλη, παραμένει δελεαστικά ειρωνικό, το γεγονός ότι όλες οι πληροφορίες, παραμένουν ασύνδετες και αποσπασματικές. Είναι αναπόφευκτο, έως ότου αποφασίσουμε να ενώσουμε τις γνώσεις μας αντί να αντιμαχόμαστε ο ένας τον άλλον, να αρχίσουμε να κατανοούμε ο ένας τη γλώσσα (τον τρόπο έκφρασης) του άλλου και να εργαστούμε μαζί για το κοινό μας καλό.

17 Μαρτίου 2014

Η αναγκαιότητα της επιστήμης



Κάποιες φορές, οι ιδέες που έχουμε για κάτι είναι τόσο διαστρεβλωμένες, που η αλήθεια βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας αλλά αδυνατούμε να τη δούμε.

Έχουμε γίνει οι περισσότεροι θεωρητικοί, μυστικιστές, φιλόσοφοι, και μας αρέσουν οι ρητορείες. Δεν θα το σχολιάσω… είναι και αυτό αποτέλεσμα της εκπαίδευσης της παγίδευσης του νου μας.

Αλλάζουμε τις έννοιες; Ίσως όχι, ίσως απλά επιστρέφουμε στις αρχικές, ξεκάθαρες, λειτουργήσιμες ιδέες που πάντα γνωρίζαμε αλλά δεν αναγνωρίσαμε.

13 Μαρτίου 2014

Το πολυτιμότερο εργαλείο

Εξακολουθώ να λυπάμαι όταν βλέπω αυτά τα αμέτρητα άρθρα, τις άσκοπες συμβουλές, και όλους τους πομπώδεις λόγους για τη δυσλεξία… και όχι μόνον!

Πιο μακριά και πιο μακριά όλα αυτά οδηγούν από την ουσία αλλά και την αλήθεια, που ακόμα πολλοί δεν θέλουν να δουν.

Ο εγκέφαλος είναι το πολυτιμότερο εργαλείο που διαθέτουμε και όμως τόσο έχουμε διαστρεβλώσει τη σκέψη μας, που μοιάζει σχεδόν αδύνατον να συλλέξουμε τα διασκορπισμένα κομμάτια μας.

Η σκέψη είναι η μεγαλύτερη δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας, κι όμως… Έχει καταντήσει ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου.

11 Μαρτίου 2014

Μαθαίνοντας Αγγλικά...πραγματικά!

Ούτε καν θα ξεκινήσω ν’ αναφέρω τις άπειρες πεποιθήσεις που ισχύουν ως πραγματικότητες και καθορίζουν τη συμπεριφορά, τα θέλω και τις προθέσεις τους καθενός μας. Αυτό θα τις ενίσχυε…

Όμως, γιατί επέλεξα αυτό το θέμα σήμερα; Έτσι απλά, γιατί μοιάζει με πολλά άλλα της ζωής μας μα και είναι από μόνο του σημαντικό.

Όταν σκεφτόμαστε «Αγγλικά» συνήθως σκεφτόμαστε εξετάσεις, τάξεις, συγκεκριμένες μεθόδους μάθησης, συγκεκριμένους λαούς… γενικά, συγκεκριμένες καταστάσεις, ο καθένας μας, μέσα από τα βιώματά του.

10 Μαρτίου 2014

Άηχη επικοινωνία


Όταν οι λέξεις δεν αναδύονται αυθόρμητα, πηγαία, αβίαστα, κράτα τις άηχες λίγο ακόμα, παρατηρώντας τις διαδρομές του νου παράλληλα. Έτσι κι αλλιώς επικοινωνούμε…

Όμως μπερδεύεται πιο συχνά το «αυθόρμητα» με το παρορμητικά, το «αληθινό» με το αληθοφανές, το «πηγαία» με το ενστικτώδες, το «αβίαστο» με το γνώριμο. Και οι επικοινωνίες παραμένουν επιφανειακές και ασύνδετες, αποξενωμένες.

8 Μαρτίου 2014

Ας μιλήσουμε για τη Γυναίκα σήμερα…



 … ας «παίξουμε»!
(ή ας σκεφτούμε, πέρα από την επιφάνεια…)

Η ελευθερία είναι θηλυκό αλλά είναι και η σκλαβιά.

Η γνώση είναι θηλυκό αλλά είναι και η άγνοια.

Η πίστη είναι θηλυκό αλλά είναι και η προδοσία

Η «Μάνα γη» είναι θηλυκό αλλά είναι και η «πόρνη ζωή»

Η εργασία είναι θηλυκό αλλά είναι και η δουλεία

Η μέρα είναι θηλυκό αλλά είναι και η νύχτα
Η θεραπεία είναι θηλυκό αλλά είναι και η αρρώστια

7 Μαρτίου 2014

Συζητάμε πραγματικά;


Είναι όντως πολύ δύσκολο για τον εκπαιδευμένο νου μας να αντιληφθεί οτιδήποτε δεν έχει ήδη καταχωρημένο στον «σκληρό» του, στη μνήμη του/τα δεδομένα του.

Όλοι πιστεύουμε πως συζητάμε, πως ενημερωνόμαστε, πως διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, αλλά ελάχιστοι συνειδητοποιούμε ότι αυτό που κάνουμε ουσιαστικά είναι να συγκρίνουμε αυτά που ξέρουμε με ό,τι κατανοούμε όσων διαβάζουμε/ακούμε/βλέπουμε, να κατατάσσουμε ανάλογα, σύμφωνα με τη δική μας ήδη καταχωρημένη άποψη και έτσι να προχωράμε, ουσιαστικά μένοντας στα ίδια.

6 Μαρτίου 2014

Δεν θυμάται!


Ίσως ένα από τα πιο συχνά παράπονα των γονιών...

Σ’ αυτόν τον ανάποδο, φτιαχτό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει, νομίζοντας ότι γνωρίζουμε, τα πράγματα πάνε κάπως έτσι…

Θεωρείται σπουδαίος, όποιος μπορεί να θυμηθεί πολλά πράγματα, με λεπτομέρειες, ονόματα, πηγές, αναλύσεις και περιγραφές.

Αυτός που δεν έχει την ίδια ιδιότητα, που δεν ανταποκρίνεται όταν τον ρωτάνε, που δεν έχει συγκεκριμένες, έτοιμες απαντήσεις, όπως οι άλλοι αναμένουν να πάρουν, θεωρείται δυσλεκτικός, αφηρημένος, ότι δεν τον νοιάζει και πολλά άλλα ωραία κοσμητικά. Τα πιστεύει κιόλας!

Όμως…

Ο κόσμος μέσα σου


Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Όχι στην άλλη άκρη του πλανήτη, αυτό το γνωρίζουμε ή τέλος πάντων έχουμε μια ιδέα, ανάμεσα στις πολλές απόψεις, αντιφάσεις, πληροφορίες. Κάπου εκεί, δημιουργούμε και τη δική μας, συνδυάζοντας όλες τις υπάρχουσες πληροφορίες. Αλλά ακριβώς δίπλα μας… δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει ακριβώς δίπλα μας.

Αστείο; Κι όμως έτσι είναι. Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει, τι είναι, τι δεν είναι, ποια είναι η αλήθεια, ακριβώς δίπλα μας… εκεί που προσπαθούμε να αισθανθούμε την ασφάλεια! Φυσικά, νομίζουμε πως γνωρίζουμε και εδώ έγκειται και όλη η τραγικότητά μας. Αλλά, η αλήθεια, όπως πάντα, είναι λίγο διαφορετική…

4 Μαρτίου 2014

Νέες Κοινότητες


Όχι, δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα...

Νέες κοινότητες… με αλλαγή ΟΛΩΝ:

Τον τρόπο που φτιάχνουμε τα σπίτια μας

Τον τρόπο που καλλιεργούμε και παίρνουμε τις τροφές μας

Τον τρόπο που εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας

Τον τρόπο που ζούμε

Μαθήματα


Κι άλλα μαθήματα;
Όχι, μάλλον «ξε-μαθήματα» θα ήταν καλύτερα...Κάποια μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις. Για την ώρα, η ουσία επείγει περισσότερο.

Επειδή κυκλοφορούν χιλιάδες μαθήματα, σεμινάρια, γκουρού και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, με σκοπό τη θεραπεία, τη λύτρωση, την απαλλαγή αρνητικών καταστάσεων και συναισθημάτων και ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου, οι λέξεις εξ’ αρχής γίνονται απειλητικά δύσκολες.

Όλοι είχαμε ξεκινήσει από κάπου, ψάχνοντας αυτό που συνειδητοποιούσαμε πως μας έλειπε, εξωτερικά και εσωτερικά. Και εγώ έχω περάσει από πολλές μεθόδους, δασκάλους, πρακτικές, φιλοσοφίες, σχολές στο παρελθόν. Σε όλη αυτή την πορεία αλλά και μετέπειτα, κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό ήταν να βρω τον τρόπο να μη χρειάζομαι κανέναν πέρα από τον Εαυτό μου, να μη χρειάζομαι να «γεμίζω τις μπαταρίες μου» από κάτι φτιαχτό, προσωρινό και τελικά πέρα από αυτό που ήμουν «εγώ».

3 Μαρτίου 2014

Τι κάνουμε τελικά;



Τι κάνουμε τελικά εκτός από το να μιλάμε; Με απασχολεί πολύ…

Ό,τι έχουμε να δείξουμε είναι ό,τι έχουμε να μοιραστούμε, όχι το τι κάνουμε για τον εαυτό μας.

Χωρίς να υποτιμώ τίποτα, η αξία μας πρέπει να μετριέται από το τι αφήσαμε πίσω μας, στο πέρασμά μας. Από τι προσφέραμε στους άλλους, πέρα από αυτό που κάνουμε για τον εαυτό μας. Από το την ποιότητα του σπόρου που «φυτέψαμε» κι ας μην φάνηκε ακόμα ο καρπός του.

Η Ζωή σε περιμένει...



Δεν είναι θέμα ν’ αποδεχτείς ή ν’ απορρίψεις έναν άνθρωπο. Το θέμα είναι να έχεις αρκετή αυτεπίγνωση και μεγάλες δόσεις Αυτό-εμπιστοσύνης, ώστε να πάρεις με προθυμία και ταπεινότητα όλα τα καλά του και ν’ αφήσεις, με ακλόνητη σιγουριά τα κακά του.

Ποια είναι τα «καλά» και ποια τα «κακά»;

2 Μαρτίου 2014

Ποιος φταίει;

Παλιά, έτυχε να συζητήσω το θέμα της τηλεόρασης αλλά και των ραδιοφωνικών εκπομπών με ανθρώπους των ΜΜΕ. Το θέμα μου ήταν η φτωχή ποιότητα της πλειονότητας των προγραμμάτων και οι επαναλήψεις χωρίς ουσία.
Ένας από αυτούς, γύρισε και μου είπε, με φυσικότητα, «Μα αυτά θέλουν, αυτά ζητάνε. Αν δεν τους τα δώσω εγώ, θα τους τα δώσει το επόμενο και το επόμενο κανάλι».

Τότε, του είχα πει ότι ήταν «δουλειά του» να «εκπαιδεύσει» τον κόσμο να θέλει και να ζητά πιο ποιοτικά προγράμματα, με σκοπό να του προσφέρουν όλο και καλύτερη πληροφόρηση και διασκέδαση.