31 Ιουλίου 2013

Μεγαλώνοντας παιδιά

Είναι ο δυσκολότερος και ο σπουδαιότερος ρόλος που αναλαμβάνουμε ποτέ, είτε αισθανόμαστε και συνειδητοποιούμε την ευθύνη είτε όχι. 

Σιχαίνομαι τις συμβουλές και απεχθάνομαι τα άρθρα και τις διδαχές συγκεκριμένων πρακτικών «κάνε αυτό, μην κάνεις το άλλο» που έχουν ως βάση τους το φόβο και τις ενοχές. Απεχθάνομαι επίσης τις γενικεύσεις και τις κατηγοριοποιήσεις με ανάλογα συμπεράσματα – θεωρίες, από θεωρητικούς. Αντιθέτως, σέβομαι και δίνω σημασία σε προσωπικές διαπιστώσεις, απόψεις μέσα από τη βάσανο του προσωπικού βιώματος, που θεωρώ ότι είναι και ο μόνος δάσκαλος τελικά, ειδικά αν αυτό παντρεύεται με πληροφόρηση, έρευνα, αμφισβήτηση ιδεών και δεδομένων.

Σκοπός μου επομένως είναι να δώσω κάποιες σκέψεις, τροφή για σκέψη περισσότερο, που ο καθένας, ανάλογα με την διεύρυνση της συνειδητότητάς του, θα αξιοποιήσει ανάλογα.

27 Ιουλίου 2013

Φαντάσου για λίγο...

«Σκέψου να είχαμε όλοι οι άνθρωποι τηλεπάθεια. Φαντάσου να μπορούσες να διαβάσεις καθαρά την κάθε σκέψη του κάθε ανθρώπου στον οποίο εστίαζες την προσοχή σου και αντίστοιχα ο καθένας που το επέλεγε, να διάβαζε την κάθε δική σου σκέψη με κρυστάλλινη διαύγεια. Σκέψου να έβλεπες τις εικόνες του, να αισθανόσουν το συναίσθημά του. Σκέψου να αντιλαμβανόσουν τις πραγματικές προθέσεις πίσω από τα λόγια και την κάθε σκέψη, το ίδιο και οι άλλοι για σένα. Πόσο θα άλλαζαν τα πράγματα αν δεν υπήρχαν μυστικά, αν όλες οι σκέψεις ήταν διαθέσιμες και φανερές ανά πάσα στιγμή σε όλους; Αναλογίσου όλες τις σκέψεις για τις οποίες ντρέπεσαι, όσες δεν θα ήθελες να έχεις. Σκέψου πόσο διαφορετικό είναι το μέσα σου από αυτό που τελικά φανερώνεις και υποστηρίζεις λεκτικά. Τόλμησε να ζήσεις για λίγο μέσα σε αυτήν την εικονική πραγματικότητα, έχει να σου αποκαλύψει πολλά.

Για την Ομοιοπαθητική

Η ομοιοπαθητική, όπως και άλλες γνήσιες και αυθεντικές, εναλλακτικές θεραπείες, είναι η πλησιέστερη μορφή Αυτοΐασης, που μπορεί να επιτευχθεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που υπάρχουν χιλιάδες ομοιοπαθητικά ενεργειακά φάρμακα και άπειροι τρόποι να δεις έναν ασθενή. Οι καταλληλότεροι ομοιοπαθητικοί θεραπευτές δε, γνωρίζουν καλά ότι η πρόκληση να διεισδύσουν στα «άδυτα» του ψυχισμού του ανθρώπου που ζητά τη βοήθειά τους, δεν είναι εύκολο κατόρθωμα. Η μέθοδος λειτουργεί αποτελεσματικά, από αυτούς που λειτουργούν με ευλάβεια, ταπεινότητα και σιγουριά το έργο τους… που περιλαμβάνει τη μάθηση, τη συνεχιζόμενη μόρφωση και διεύρυνση της δικής τους συνειδητότητας.

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν, κατόπιν ιδίας εμπειρίας αλλά και μέσα από τις εμπειρίες πολλών άλλων ατόμων, ότι η ομοιοπαθητική, μπορεί να θεραπεύσει σχεδόν κάθε σύμπτωμα και ασθένεια. Πέρα από αυτό, λειτουργεί υποστηρικτικά και θετικά, ΚΑΙ στον ψυχισμό του ανθρώπου: στα συναισθήματα και στο νου… φτάνει να αναλάβει την ευθύνη και να γνωρίζει ότι δεν αρκεί να «πάρει ένα φάρμακο» αλλά χρειάζεται η δική του, ηθελημένη αφοσίωση, στην εξερεύνηση (ουσιαστικά) των κρυμμένων κομματιών του.

Δεν είναι επομένως το «τέρμα» ή ο προορισμός μιας ασθένειας η ομοιοπαθητική, αλλά η αρχή και το μέσον, που θα βοηθήσει, όποιον θέλει πραγματικά να θεραπευθεί, να συνθέσει τα αποκομμένα κομμάτια του εαυτού του, τα οποία το σώμα του φανερώνει με μπλοκαρισμένη ενέργεια, έλλειψη ή πάθηση.

25 Ιουλίου 2013

Τα αρνητικά συναισθήματα μας «καταστρέφουν»;


 Όχι φυσικά, παρόλο που βολεύει να το πιστεύουμε γιατί έτσι συνεχίζεται θριαμβευτικά η ύπνωση της συνειδητότητας. Είναι κάτι που όλοι έχουμε επιλέξει να το πιστεύουμε κατά καιρούς, όμως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε όσοι είμαστε έτοιμοι για την αλήθεια, που θα μας απελευθερώσει από κάθε περιοριστική αντίληψη.

Τα συναισθήματα, οποιαδήποτε συναισθήματα, παράγονται από σκέψης ταύτισης. Τι είναι οι «σκέψεις ταύτισης»; Ένα συγκεκριμένο συναίσθημα πυροδοτεί εικόνες στο νου, που έχουν τη βαρύτητα του βιώματος στον ψυχισμό μας. Είναι δηλαδή οι εικονικές πραγματικότητες που φτιάχνει ο νους, χωρίς την συνειδητή συγκατάθεσή μας, για αυτά που έχουμε βιώσει, δει ακούσει, ζήσει και έχουμε ταυτιστεί με αυτά συναισθηματικά. Το παρόν συναίσθημα είναι επανάληψη του ίδιου παρελθοντικού συναισθήματος, που συνδέεται αυτόματα με το συγκεκριμένο βίωμα, περιστατικό, εικονική πραγματικότητα. Κάθε φορά που η διαδικασία επαναλαμβάνεται, το συναίσθημα γίνεται πιο έντονο και πιο ισχυρό.

Όμως καμία κατάταξη ή αποφυγή ή υποτίμηση κανενός συναισθήματος δεν θα αφαιρέσει τη σκέψη - εικόνα - πεποίθηση από το νου, ούτε θα μας απαλλάξει από το αποτέλεσμα της αντίδράσής μας. Ποιας αντίδρασης; Να κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον Εαυτό και να αποποιούμαστε την ευθύνη μας, για ό,τι ο νους δεν μπορεί να συνδέσει, αλλά δημιουργεί. 

Πώς επικοινωνούμε ή μάλλον... δεν επικοινωνούμε

Φυσικά πιστεύουμε ότι το κάνουμε, αλλά αυτό που έχουμε ονομάσει ως «επικοινωνία» μέχρι στιγμής, είναι ένα απλό, φτωχικό υποκατάστατο, μιας επικοινωνίας που ακόμα δεν έχει επιτευχθεί, τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο.

Τι κάνουμε δηλαδή;

· Κανένας δεν ακούει κανέναν ουσιαστικά. Όταν νομίζεις πως ακούς τον άλλον, αυτό που ο νους σου κάνει ουσιαστικά, είναι να ετοιμάζει ήδη την απάντησή του, βάσει των θέσεών του, αυτά που έχει ήδη δομημένα μέσα του, σε μια προσπάθεια να πείσει, να φανεί, να επικυρώσει.

· Δεν κάνουμε ερωτήσεις. Έχουμε άπειρα κενά στη σκέψη μας καθώς ακούμε κάποιον ή διαβάζουμε κάτι (το ίδιο είναι), τα οποία δεν συνειδητοποιούμε καν, μένοντας εστιασμένοι σε αυτό που εμείς πιστεύουμε, θέλουμε να περάσουμε ή να επιβεβαιώσουμε. Τα κενά αυτά επομένως, «γεμίζει» ο ίδιος ο εγωικός νους, με δικές του υποθέσεις, δικές του ερμηνείες, συνεχίζοντας την ταύτιση, την ενίσχυση και την κυριαρχία του εγώ.

23 Ιουλίου 2013

Για τη Σοφία…

Η μικρή μου κόρη με έχει ρωτήσει αρκετές φορές, «μαμά, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Δυσκολεύτηκα να της απαντήσω και ακόμα δεν της έχω δώσει μια ευθεία απάντηση… μέχρι τώρα, που όλα αρχίζουν να συνθέτονται μέσα μου.

Αρχικά, πρόσεξα τη δυσφορία μέσα μου καθώς με ρωτούσε, ενώ ο νους μου προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει λογική στην ερώτησή της. ΟΤΑΝ μεγαλώσω; Δεν έχω μεγαλώσει ακόμα; Μα είμαι σχεδόν 50! Έχω ήδη αποφασίσει τι θέλω να κάνω…. ΝΑ ΚΑΝΩ… ο νους ερμηνεύει το «τι θέλεις να ΓΙΝΕΙΣ» ως «τι θέλεις να ΚΑΝΕΙΣ»! Οπότε, το εγώ υποθέτει, με μεγάλη δυσφορία πάλι, «δεν έχω ήδη κάνει αρκετά, δεν κάνω αρκετά»; Αλλά ακόμα και όταν συνειδητοποιώ όλ’ αυτά, η απάντηση ακόμα μου διαφεύγει. Έχω μάθει να μην προσπερνώ με «ελαφριά καρδιά», καμία ερώτηση της κόρης μου…

Σήμερα το πρωί, μετά από καταιγισμό σκέψεων, εικόνων και επιγνώσεων, τελικά μου δόθηκε η απάντηση (και πολλά άλλα μαζί της). Έτσι έρχονται όλα… με ένα κατακλυσμιαίο τρόπο, και τότε ο νους έχει την απίστευτη δουλειά να προσπαθήσει να βάλει «τα πάντα» σε γραμμική, δομημένη, κατανοητή, λεκτική διάταξη. 


…………..

22 Ιουλίου 2013

Η υποκρισία της καταπολέμησης των εθισμών

…γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε κανένα εθισμό

Κάθε φορά που αρχίζω να γράφω, αισθάνομαι μια πραγματική πρόκληση να καταφέρω να διατυπώσω κάθε σκέψη, επίγνωση και εικόνα που βρίσκονται στο μυαλό μου, λεκτικά. Και κάθε φορά συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι αδύνατον. Υπάρχουν τόσες οπτικές και επίπεδα σε κάθε θέμα, που έχω καταλήξει ότι τα άρθρα μπορούν να χρησιμεύουν μόνο ως έναυσμα, για να βοηθήσουμε τη διαφοροποίηση της σκέψης μας.

Οι εθισμοί είναι ένα τεράστιο θέμα που αφορά όλους μας καθώς όλοι, λίγο έως πολύ, παγιδευόμαστε στον έναν ή στον άλλο εθισμό. Οι οποιεσδήποτε πληροφορίες παραμένουν γενικές, ενώ ο καθένας χρειάζεται να εισχωρήσει βαθιά στον εαυτό του.

20 Ιουλίου 2013

Πώς διαχειριζόμαστε τη σιωπή;

Όταν υπάρχει σιωπή στο εξωτερικό επίπεδο, στις σχέσεις μας, στις επικοινωνίες μας, τότε είναι ώρα να αποδεχτούμε και να πάμε εσωτερικά, διευρύνοντας τη συνειδητότητά μας.

Η σιωπή παρερμηνεύεται από το εγώ. Θέλοντας να γνωρίζει, θα καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα, τα οποία είναι πάντα περιοριστικά, ό,τι κι αν έχει να πει.

Όταν αντιμετωπίζουμε τη σιωπή (απουσία), έχει έρθει η στιγμή να εστιαστούμε στον δικό μας εαυτό και να απελευθερώσουμε οποιεσδήποτε επιβαλλόμενες «σιωπές», οποιεσδήποτε αποσυνδέσεις. Είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε δικές μας πεποιθήσεις και φοβίες, συγκεκριμένα, και να τις αποδεχτούμε, γιατί είναι μέρος τους ποιοι είμαστε.

17 Ιουλίου 2013

Πέρα από το "φυσιολογικό"...


Σε στιγμές πολύ τραγικές, χρειάζεται μια γερή δόση αυθεντικού χιούμορ και τη διάθεση να ρισκάρεις τα πάντα!

Περίεργο και όμορφο μαζί, μού φαίνεται, το πώς μπορούμε να έχουμε τόση όρεξη, τόσο πάθος, τόσο έρωτα, τόση διάθεση για αυθεντική δημιουργία, όταν όλα φαίνεται να γκρεμίζονται, ν’ αποσυντίθενται. Δυο εντελώς διαφορετικές και αντίθετες πραγματικότητες, που παλεύουν η μια με την άλλη να εκφραστούν.

Κι όμως, υπάρχει και ένας "άλλος" Εαυτός... ακίνητος, παρατηρητής, μετέχων μα και καθοδηγητής...

16 Ιουλίου 2013

Μικρές και μεγάλες αλήθειες

Ανα διαστήματα ανεβάζω σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους μικρές αναλαμπές διείσδεισης της πραγματικότητας, που δεν γίνονται άρθρα αλλά αξίζουν

12 Ιουλίου 2013

Η διαδρομή Μας

Η διαδρομή του blog είναι και μια διαδρομή προς τον Εαυτό μου παράλληλα. Χωρίς να με απειλεί η οποιαδήποτε διαφοροποίησή μου από προηγούμενες θέσεις και πεποιθήσεις μου, θέλω να αφήνω τα προηγούμενα άρθρα να υπάρχουν γνωρίζοντας ότι έχουν κάτι να προσφέρουν στον κάθε τολμηρό αναζητητή που ψάχνει την ουσία μέσα του.

Εστιαζόμενοι στο στόχο, πολλές φορές χάνουμε τη μαγεία της διαδρομής. Έχω αισθανθεί πολλές τέτοιες στιγμές μαγείας στη διαδρομή μου, για να μπορώ να υποτιμώ ή να υποβιβάζω το ταξίδι μου. Ένας από τους στόχους αυτού του χώρου, και του «Κύκλου Σύνθεσης Εαυτού» (http://synthesieautou.blogspot.gr/p/blog-page_7.html) είναι να εμπνεύσω και σε σας αυτή την ουσία, στο Είναι σας.

Βάσει εκπαίδευσης, πιστεύετε ότι αν πάρετε τη ματιά σας από το στόχο σας, αυτός θα εξαφανιστεί. Παλαιότερα θα σας έλεγα ότι μόνο αν εστιάζεστε στο εδώ και τώρα, αν αφοσιωθείτε στο παρόν σας, θα καταφέρετε όχι μόνο να πετύχετε το στόχο σας αλλά και να απολαύσετε τη διαδρομή προς αυτόν. Και για πολλούς από σας, αυτό το βήμα είναι ακόμα αναγκαίο να γίνει κατανοητό βιωματικά και όχι θεωρητικά, γιατί δεν μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα, όταν υπάρχουν άγνωστες πτυχές (βιωματικά) του Εαυτού σας.

8 Ιουλίου 2013

Εγωιστική σκέψη και Ευθύνη

Το πρόβλημά μας είναι ότι σκεφτόμαστε ακόμα εντελώς εγωιστικά. Και το «εγωιστικά» σημαίνει πολύ συγκεκριμένα: φοβικά, ενοχικά και με άγνοια. Αυτό έχουμε εκπαιδευτεί να κάνουμε, αυτό συνεχίζουν να λειτουργούν οι περισσότεροι.

Όπου κι αν πας σήμερα, ακούς ανθρώπους να παραπονιούνται, να φοβούνται, να θυμώνουν και να κατακρίνουν «το σύστημα» που «τους κατάντησε» επαίτες και δανειστές της ζωής τους. Δε λέω ότι δεν έβαλαν κάποιοι επιτήδειοι το χεράκι τους, μα είναι τόσο φανερό πια ότι οι περισσότεροι λειτουργούν σαν φοβισμένα ποντίκια που κρύβονται στην κρυψώνα τους, μήπως τους χτυπήσει καμία επιπλέον αδέσποτη κεραμίδα στο κεφάλι.

5 Ιουλίου 2013

Γιατί αρνούμαι να διδάξω τα μικρά δυσλεκτικά παιδιά


Κάποια στιγμή μελλοντικά, όλο το σκηνικό που αφορά την εκπαίδευση, τη δυσλεξία, την κατανόησή μας για τις λειτουργίες του εγκεφάλου θα αλλάξει, αλλάζοντας οι άνθρωποι. Μέχρι τότε, όσοι έχουμε αντιληφθεί κάποια πράγματα, οφείλουμε να εκθέτουμε την αλήθεια μας και να δίνουμε περισσότερες επιλογές σε όσους είναι έτοιμοι να ακούσουν.

Είναι τεράστια η πλάνη που έχει καθιερωθεί, ότι τα δυσλεκτικά παιδιά δεν μπορούν να μάθουν, ότι δυσκολεύονται, ότι αδυνατούν να εκφραστούν γραπτώς. Όλα όσα παρουσιάζονται ως δυσκολία, αδυναμία, ανικανότητα και εντοπίζετε στα παιδιά σας είναι τα αποτελέσματα της άγνοιας της δικής σας και του εκπαιδευτικού συστήματος που υποστηρίζετε με τη συμμετοχή και τη συμμόρφωσή σας.

Συνειδητοποιήστε ότι τα «δυσλεκτικά παιδιά» σας είναι ένα δώρο που σας έχει δοθεί για να καταφέρετε να κατανοήσετε τον Εαυτό σας καλύτερα και να δείτε την πραγματικότητα με άλλη, εντελώς νέα ματιά. Ό,τι κι αν κάνετε, ό,τι κι αν προσπαθήσετε, δεν θα καταφέρετε να τα κάνετε να υποταχθούν στο σύστημα σκέψης που υπηρετείτε. Δείτε το ότι δεν εξυπηρετεί κανέναν πια και ετοιμάζεται να γκρεμιστεί ολοκληρωτικά για να γεννηθεί το καινούργιο.

4 Ιουλίου 2013

Αποδοχή των πεποιθήσεων. Ο δρόμος προς τον Εαυτό

γράφει ο Αλκιρέας


Τις τελευταίες μέρες, μετά την ολοκλήρωση των άρθρων που σχετίζονται με τις πέντε λειτουργικές πληροφορίες-αρχεία της ψυχής μας, έμεινα λίγο για να παρακολουθήσω τον αντίκτυπο που είχαν μέσα σας, αφουγκραζόμενος τις αλληλεπιδράσεις σας με όλη αυτή την πληροφορία… Κάποια στιγμή επίσης έμεινα να παρατηρώ και καταστάσεις που προέκυψαν, οι οποίες για μερικούς ήταν σχεδόν βιωματικές… Σε λίγες από αυτές μάλιστα αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ με σχόλια και σε άλλες πάλι άφησα να εξελιχθούν μονάχα με το δικό σας τρόπο… Ένα τρόπο και μια αλληλεπίδραση που άρχισε να δείχνει τη μικρή σπίθα της διαφοράς στην γενικότερη αντίληψη περί ψυχολογίας και συμπεριφοράς μας… Μιας συμπεριφοράς τόσο σε σχέση από τους άλλους προς εμάς, όσο και από εμάς προς τους άλλους…