"Ουτοπική" σχέση

Να επιμένεις, να αντέχεις, να προχωράς και να εμπιστεύεσαι…. Για πόσο; Μέχρι πότε;

Ο προσωρινός εαυτός είναι πολύ ανυπόμονος και πολύ εύκολα παρασύρεται προς δελεαστικά μονοπάτια. Αλλά, μερικοί από μας, δεν παρεκκλίνουμε τόσο εύκολα…

Στρίβεις σε λάθος στενό κάποιες φορές, που πάντα υπηρετεί τη συνολική σου εμπειρία. Αλλά σύντομα επανέρχεσαι, πίσω στον δικό Σου δρόμο.

Κάτι ανεξήγητο (εδώ και πολύ καιρό….όλη σου τη ζωή) σού μιλάει μέσα σου και δεν σε αφήνει να πλανιέσαι ή να χάνεσαι. Μπορούσες πάντα να το διαισθανθείς, ακόμα κι αν δεν μπορούσες να το ονομάσεις ή να το περιγράψεις.

Εκτός από τις συνηθισμένες αισθήσεις, υπήρχαν άλλες. Κάτω από τα προαισθήματα, τα ένστικτα και τα συναισθήματα, υπήρχε μια καθαρότερη φωνή, μια βαθύτερη αίσθηση, μια εντελώς διαφορετική δόνηση. Πάντα υπήρχαν μηνύματα, ενδείξεις, νοήματα που δεν μπορούσες να παρερμηνεύσεις ή να αγνοήσεις.

Και προχωρούσες. Έγινες δυνατότερη και αποκτούσες μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Όλο και περισσότερο εισχωρούσες μέσα σου για να ακούσεις εκείνη την κρυστάλλινη, πεντακάθαρη φωνή που ερχόταν με εικόνες/οράματα, αισθήσεις, αισθήματα, όλα ανεξήγητα με λέξεις. Επειδή διαπερνούν όλες τις σκέψεις, όλες τις γνώριμες εικόνες και όλες τις προηγούμενες σου εμπειρίες.

Σταδιακά, τίποτα δεν κατάφερνε να γκρεμίσει την εσωτερική σου γνώση. Κανένα εσωτερικό ψέμα, επίκριση, επιφανειακή εκλογίκευση, φοβία, αμφιβολία. Καμία απόπειρα διακανονισμού/συμμόρφωσης δεν κατάφερνε να εξαγοράσει την δική Σου Αλήθεια.

Πρέπει να τα συναντήσεις όλα όμως. Πρέπει να περάσεις μέσα από κάθε πειρασμό, «εξέταση», την καλλιέργεια της Θέλησης σου, την ικανότητά σου να διακρίνεις, να ενώνεις και να παραμένεις στο δικό Σου μονοπάτι, που δεν μοιάζει με άλλων και συνεχώς μεταμορφώνεται, διευρύνεται, συνδέεται.

Και έτσι, χωρίς να το αντιληφθείς, κάποια στιγμή, έχεις εισέλθει μέσα στο όνειρό σου, το όραμα, την «ουτοπική» (για άλλους) πραγματικότητα. Όλα αυτά που έχεις καταφέρει, βρίσκονται τώρα μπροστά στο κατώφλι σου.

Αλλά δεν αποκαλύπτει τον Εαυτό του. Δεν γνωρίζεις ακόμα. Οι συνηθισμένες αισθήσεις, σκέψεις, παραπλανήσεις του νου, οι παρουσιάσεις δεν λειτουργούν…

Κι όμως, συμβαίνει ένα χωροχρονικό «κενό»… Έχει ήδη επιτευχθεί, ήδη συμβαίνει, βρίσκεσαι ήδη εντός….

Αλλά δεν θυμάσαι την ημερομηνία. Δεν μπορείς να ανακαλέσεις «πώς έγινε»: τα γραμμικά σημεία που συνθέτουν την ιστορία.

Άλλη μια ιστορία; Άλλο ένα ταξίδι;
Δεν είναι όλα;
Εξαρτάται από το πού ήθελες να πας, ποια ήθελες να είσαι, τι επιχειρούσες να καταφέρεις.
Όλα σε πάνε κάπου, κάποτε….ή πιο πέρα.

Πρέπει να έχεις περάσει τις δοκιμασίες σου, πρέπει να έχεις ξεπεράσει τους πειρασμούς σου, πρέπει να έχεις υπομείνει τις δυσκολίες, να έχεις μάθει…. Επειδή στέκεται Όρθιος μπροστά σου, ακριβώς όπως το γνώριζες τόσο παλιά πως θα Είναι, όπως Τον ονειρεύτηκες, τότε που νόμιζες πως δεν μπορούσε να υπάρχει.

Μια σχέση απαλλαγμένη από το εγώ!

Μια τέλεια ισορροπία και συγχώνευση των αντιθέτων!

Αναγνωρίζεις, συνειδητοποιείς, θυμάσαι!

Τα πάντα έρχονται φυσικά και εύκολα, καθώς η σχέση εμβαθύνει και γίνεται δυνατότερη. Σαν να τη λειτουργείτε για χρόνια, την γνωρίζετε και είναι "δεύτερη φύση" σας. Ταυτόχρονα, με τέλειο συγχρονισμό, έξω από το γραμμικό χρόνο.

Χωρίς ψεύτικες προσποιήσεις, αχρείαστες ανταλλαγές, χωρίς άδειασμα της ενέργειας. Όλα τα κομματάκια μπαίνουν ένα ένα στη θέση τους και δεν αισθάνεσαι διαρροή ενέργειας αλλά πλήρης, προσθέτοντας στην προηγούμενη ολοκλήρωση.

Δεν μοιάζει με αυτό που το σύστημα (σκέψης) ή οι προηγούμενες σου εμπειρίες ονομάζουν «σχέση». Στην πραγματικότητα, δεν έχεις προηγούμενη γνώση, παρόλο που πάντα διέθετες αυτή την καθαρή, εσωτερική φωνή, που σου έλεγε πως «υπάρχει», πως «είναι εφικτή».

Λένε πως «δεν μπορείς να τα έχεις όλα», πως πρέπει να συμβιβάζεσαι, να υποχωρείς κάποτε (ή πάντα). Λένε πως «πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να δουλέψει»…αλλά δε βλέπουν τη «δουλειά» που κάνουν ως αφύσικη ούτε την πραγματική «δουλειά» που χρειάζεται (προτού τελικά Τον συναντήσεις), πως είναι αναγκαίο να προηγηθεί. Αλλά τώρα Ξέρεις…τα έχεις ανατρέψει όλα. Έχεις απελευθερωθεί από το «σύνηθες», το «κοινότυπο», ή οποιαδήποτε ψευδαίσθηση που θα σκίαζε τη θέασή Σου.

Οι ανάγκες σου ικανοποιούνται, οι επιθυμίες σου απαντώνται, χωρίς να χρειάζεται να «δουλέψεις» για να τις διεκδικείς, να τις ζητάς, να απαιτείς ή να εύχεσαι να υλοποιηθούν. Δεν χρειάζεται να «κάνει» οτιδήποτε για όλ’ αυτά, παρά μόνο να είναι ο Εαυτός του. Όμως κάνει….πολύ περισσότερα απ’ όσα θα περίμενες…

Δεν χρειάζεται να επιδεικνύει τη δύναμή Του. Αυτή εκδηλώνεται στις ενέργειές Του, που είναι πολλές και συνεχής, μικρές και μεγάλες. Διαθέτει ενσυναίσθηση, νοιάζεται για όλα (όχι μόνο για σένα), προσέχει τις λεπτομέρειες, ακόμα κι όταν νομίζει πως δεν κοιτάς. Είναι ανοιχτός και πρόθυμος, όμως σταθερά γειωμένος, ακέραιος. Μαθαίνει, διδάσκει, ακούει, προστατεύει, κατανοεί και γνωρίζει, ακόμα κι όταν νομίζει πως δεν γνωρίζει ακόμα.

Προσθέτει σε αυτό που Είσαι, συμπληρώνοντας την ολότητα, όντας σταθερός και ακλόνητα ταπεινός. Σε εμπνέει και Σε σέβεται καθώς επιτρέπετε και οι δυο στον άλλον να είναι ο Εαυτός του.

Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, καμία κρυμμένη σκέψη. Το παιχνίδι των ρόλων δεν χρειάζεται πια…δεν ήταν παρόν εξ’ αρχής.

Ο χρόνος και ο χώρος έχουν μετακινηθεί. Πλάθονται στο δικό Σας τραγούδι, το δικό Σας χορό. Είστε δημιουργοί, καθώς υπάρχετε ανάμεσα στους κόσμους, έχοντας υπερβεί το όνειρο, ενώ συνεχίζετε να το αναγνωρίζετε ως υπαρκτό.

Χριστιάνα Σοφία