Μαγευτική Σύνθεση

Όταν μαθαίνεις να παρατηρείς τη ζωή, να ζεις συνειδητά και αληθινά, είναι κάποια πράγματα που πλέον τα γνωρίζεις, δεν έρχονται τόσο «ουρανοκατέβατα», δεν εκπλήσσεσαι, δεν αγχώνεσαι, δεν φοβάσαι. Άλλωστε, όλη η ζωή σου ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για να φτάσεις ακριβώς εδώ!

Η ποινική δίωξη εναντίον μου στάθηκε αφορμή για να δω, για άλλη μια φορά, τόσα πολλά, που μόνο ευγνωμοσύνη νοιώθω, όσο ανοίγονται νέες πραγματικότητες, νέες προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα, νέες προοπτικές. Και οι αποκαλύψεις απανωτές…

Το πιο εμφανές, ειδικά στις πρώτες αντιδράσεις των γύρω μου ήταν ο φόβος για το μέλλον, ο φόβος για το άγνωστο, η ανάγκη κάποιας ασφάλειας, η ανάγκη ελέγχου της ζωής. Και δεν είχα ιδέα τι να απαντάω, γιατί δεν ζω σ’ αυτά! Μου φαίνεται φυσικό και φυσιολογικό.

Να βρω ένα τρόπο να γλιτώσω; Να αποδράσω; Να αποφύγω το αναπόφευκτο; Να ψάξω για παραθυράκι, για δικαιολογία, για «απολογία»; Εξακολουθώ να μη βλέπω το γιατί. Ποια θα ήμουν αν τα έκανα όλα αυτά; Ούτε που θα με αναγνώριζα. Αμφιβάλλω αν θα κατάφερνα να κοιμηθώ ήρεμη το βράδυ ή να αντικρίσω στα μάτια τα παιδιά μου, τους δασκάλους μου, τους μαθητές μου, τους φίλους μου, τους συναγωνιστές μου.

Τις προάλλες «έπεσα πάνω» σε ένα άρθρο που έλεγε πως «το μάτριξ πέφτει», αλλά ήδη το γνωρίζουμε αυτό! Διερωτώμαι τι νομίζουν οι θεωρητικοί πως αυτό σημαίνει. Διερωτώμαι αν το αναγνωρίζουν μέσα τους και γύρω τους να ακουμπάει στο δέρμα τους, στην καθημερινότητα και το εγγύς μέλλον τους.

Πέφτοντας, παίρνει μαζί του όλα όσα ακόμα μέσα μας υπάρχουν και έχουν την ευκαιρία να εκδηλωθούν. Για κάποιους, κρύβονται στις λεπτομέρειες και είναι άμεσα φανερά και αποκαλυπτικά. Για κάποιους παραμένουν ακόμα κρυμμένα και χρειάζεται να «σηκώσουν ογκόλιθους» για να τα αποκαλύψουν. Για αρκετούς είναι εντελώς κρυμμένα και απλά θα τους παρασύρει το ρεύμα, χωρίς να μπορούν να συμβάλουν ή να το σταματήσουν. Μα όλοι υπάρχουμε, με την ευθύνη που μας αναλογεί, σύμφωνα με την επιλογή της συνείδησής μας.

Και ο καθένας μας οφείλει να πράξει, αυτό που αληθινά πιστεύει, πρεσβεύει και είναι. Κανένας σκοπός δεν είναι αχρείαστος ή λιγότερο σημαντικός. Κάποιοι επιστρέφουν στη φύση, στην υγιεινή διατροφή, στην εναλλακτική ιατρική… αλλά κάθε «επιστροφή» κινδυνεύει με επανάληψη, αν δεν εμπλουτιστεί με νέες αξίες, αυθεντική δημιουργία, διευρυμένο νου.

Για μένα, η μαγικές λέξεις είναι το «παιδί», η «παιδεία» και το υπέρτατο αγαθό της «ελευθερίας». Μέσα εδώ χωράνε όλα όσα προσπάθησα, έκανα, έμαθα, δίδαξα, έγραψα και εξακολουθώ να το κάνω… ακόμα και διωκόμενη, για όσο μπορώ.

Τώρα, κατανοώ και βιώνω απόλυτα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πως ακόμα κι αν το σώμα κουράζεται, πονάει, λυγίζει, η καρδιά παραμένει όρθια, μαχητική και γαλήνια. Πως ακόμα και όταν ο νους υπερφορτώνεται με πληροφορίες, στρατηγικές, δράσεις, σημειώσεις, υπενθυμίσεις και ένα σωρό άλλα χρήσιμα, αναγκαία, επιτακτικά, δεν έχει καμία δύναμη ή επιβολή στο εσωτερικό σύστημα διάκρισης και σοφίας που γνωρίζει, εστιάζεται, επιλέγει, χωρίς κανένα λάθος, κανένα δισταγμό, κανένα φόβο.

Και όλα συντονίζονται, συνθέτονται, εναρμονίζονται! Συνδημιουργούμε, συναποφασίζουμε, συμμεριζόμαστε, συνεργαζόμαστε… όπως μέσα έτσι και έξω.


Χριστιάνα Σοφία