Η μεγαλύτερη ζώνη άνεσης είναι η μυστικότητα του νου μας, η αόρατη παρουσία του που σκανάρει τα πάντα ανενόχλητος, αθέατος και ασφαλής!
Κανείς δεν επεμβαίνει εδώ, τις περισσότερες φορές, ούτε κι εμείς οι ίδιοι. Εντυπώσεις, απόψεις, πεποιθήσεις, προκλητικές θεάσεις, κρυφές επιθυμίες, θεοί και δαίμονες παλεραύνουν, εχθροί και φίλοι, έρωτες και πάθη, ομορφιά και ασχήμια… τα πάντα όλα, εδώ! Ελεύθερα, ανενόχλητα, υφαίνοντας έναν πανέμορφο ιστό που σκεπάζει τα πάντα, τη ζωντανή συνειδητότητα!
Δικαίωμα μα και θηλιά στο λαιμό μας, ελευθερία και το κελί της φυλακής μας, συνεχίζουμε απτόητοι να ανεβάζουμε και να κατεβάζουμε βασιλείς και φαρισαίους, να χτίζουμε και να γκρεμίζουμε κόσμους, με μια δύναμη αχαλίνωτη, άγνωστη και τρομακτικά αληθινή.
Κόντρα στο δράμα, στο είθισται και στον τρόμο που μεταφράζεται είτε ως διαφωνία είτε ως έλλειψη, το φόρουμ δημιουργήθηκε ως διέξοδος από το παρελθοντικό μοντέλο ύπαρξης που διαιωνίζει αναπόφευκτα όλες τις περιοριστικές υπάρξεις μας. Για λίγους ακόμα φυσικά, γιατί είναι πιο ελκυστικό το «δεν με βλέπει, δεν χρειάζεται να εκδηλώνομαι, δεν μπορώ να εκτεθώ, είμαι υπεράνω τέτοιων πρακτικών, δεν ξέρω/εγώ ξέρω…» και ό,τι άλλο σκαρφίζεται η βούληση της ύπαρξής μας, για να επιβεβαιώνει την μοναδικότητα της ατομικότητας, διαχωρισμένη όμως από το ενιαίο σύνολο της Μιας πραγματικότητας, του Ενός, Κοσμικού, Αιώνιου Απείρου.
Έπεα πτερόεντα! Τίποτα δεν έχει σημασία προτού είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε. Η μεγαλύτερη άνεση είναι και πιο δυσνόητη ή λιγότερο αντιληπτή. Όλες οι άλλες μοιάζουν εύκολες κατακτήσεις μπροστά σε αυτό το θηρίο, που μετατρέπεται σε παιχνιδάκι, μόνο όταν τολμήσουμε τη παρακολούθηση και με καλλιεργημένο θάρρος, τη φανέρωση. Ναι, στον εαυτό μας πρώτα, ο μοναδικός Κριτής, το εσωτερικό σύστημα διάκρισης, που μας δηλώνει «αλύπητα» τα πλέον κρυμμένα μας μυστικά.
Η συνέχεια του προηγούμενοι άρθρου; Η σύνδεση όλων των προηγούμενων; Το "μετά", που δεν τολμούμε να δούμε ακόμα; Ίσως και τίποτα απ’ όλα αυτά… ένα φύλλο στον άνεμο που συνεχίζει την πορεία του…
Για όσους θα προλάβουν να ορίσουν... όχι, δεν τα έχουμε πει όλα ακόμα!
Χριστιάνα Σοφία
Παλλάδ᾿ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν·
ΑπάντησηΔιαγραφήκαί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
την Αθηνά Παλλάδα—κι άστραφταν φριχτά τα δυο της μάτια—
και κράζοντας τη με ανεμάρπαστα της συντυχαίνει λόγια:
H Παλλάδα των Αθηνών με εξαιρετικούς οφθαλμούς που λάμπουν
λίγα λόγια είπε που βιαστηκά πέταξαν να έρθουν στη γη
---------------------------------------
Διαλεξτε μετάφραση (απόδοση θα ελεγα)
Σημειωνω οτι το "προσηύδα" χρησιμοποίται σχεδον παντα μαζι με το "Έπεα πτερόεντα"
απο τον Ομηρο.
Επισης οτι δα -γα ειναι γη (πατρι-δα , Δα-μητηρ = Δημητρα)
Και οτι Γη-Γαια ειναι το αρχέγονο κατα τον Ησιοδο και οχι ο πλανητης μας γνωστοτερος ως χθώνα.
Μηπως λοιπον καπου "προσγειωνονται" τα λογια !
Αντιθετος τα γραπτα ειναι κειμενα (εκει-μενουν)
Αυτα τα ολιγα και ασχετα
Ελπίζω σύντομα να τα πουμε καλυτερα
"ένα φύλλο στον άνεμο που συνεχίζει την πορεία του…"
Ωραιο !!
Τις προάλλες έμαθα πως τα παιδιά μαθαίνουν μυθολογία στην Γ' Δημοτικού, σαν παραμυθάκια. Αρχαία πλέον, ποτέ. Το πολυτονικό σύστημα το καταργήσαμε, τη γλώσσα τη μαδήσαμε. Κλείσαμε τις ψυχές και το νου σε πολύ στενά όρια υπολογιστικά. Επιστρέφω στη μυθολογία, στη γλώσσα, σε όλα, μαζί με ένα "ανεκπαίδευτο" παιδί.
ΔιαγραφήΚι εγώ γράφω και μιλάω τόσο απλοϊκά, που λόγω των προηγούμενων και πολλών άλλων, σπάνια γίνονται κατανοητά! Ίσως κάπου να "προσγειώνονται"...
Αυτά τα άσχετα...
Υ.Γ. Για τη Γη ως αρχέγονο και τον πλανήτη ως χθώνα (άγνωστη λέξη τελείως), που γράφεις, δεν γνωρίζω ούτε έχω ακούσει γι' αυτή τη διαφορά.. το ψάχνω, μα δεν είναι εύκολο... :)
Ουρανος και Γαια ειναι το αρχικο ζευγος που ξεκιναν ολα
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κλείετε δ᾽ ἀθανάτων ἱερὸν γένος αἰὲν ἐόντων, 105
οἳ Γῆς τ᾽ ἐξεγένοντο καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος"
Οσο για το χθωνα το ξερεις σιγουρα απο συνθετες λεξεις
υποχθωνιος
καταχθωνιος
και βεβαια
χθωνιοι θεοι
Υπάρχει πάντα ένας ορθός (θετικός κατά τους σύγχρονους) λόγος που γίνονται όλα, όπως και που εξακολουθεί να αγνοείται η σημασία των συμβολισμών… ως συνέχεια του προηγούμενου μου σχολίου.
ΔιαγραφήΘα μπορούσαμε να κάναμε μεγάλη συζήτηση γι’ αυτό το θέμα….
Επιμένω πως αυτές είναι (άκρως) ενδιαφέρουσες συζητήσεις που δεν φανερώνουν όμως τα άδυτα της νου, δεν προσφέρουν ουσιαστικά στο δια ταύτα της ζωής.
Είναι άλλα τα μονοπάτια που ο Δυτικός άνθρωπος πρέπει να πάρει για να απελευθερώσει τον εαυτό του από τα δεσμά του, όχι απορρίπτοντας αλλά συνθέτοντας, όχι θεωρητικά αλλά πρακτικά.
Φυσικά και γνωρίζω το «χθόνιος»… το έγραψες με «ω» όμως και φαντάζομαι πως είναι θέμα ετυμολογίας που άντε να βρει κανείς, αφού οι περισσότερες ερμηνείες βασίζονται σε ακαδημαϊκή αλλά όχι ουσιαστική γνώση, που παρερμηνεύει (συνήθως) την αρχική έννοια...
Η γνώση προσφέρει σοφία και η σοφία είναι δύναμη.
Όμως υπάρχει απόσταση από τη μετατροπή της γνώσης σε σοφία.
Ίσως ακόμα και τα γραμματικά/συντακτικά λάθη να σημαίνουν... κάποιες φορές :)
Διαγραφήε βεβαια
ΑπάντησηΔιαγραφήο-μικρον αντι για ο-μεγα
τους βολευει
οπως βολευει νερΟ αντι υδΩρ
και βεβαια ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το νερο !!!
χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Βασικα σοφια ειναι η χρησιμοποιησει της γνωσης νομιζω
και εμεις αρνουμαστε (σαν κοινωνια) να δουμε την πραγματικοτητα
αρνουμαστε την γνωση δλδ
Η γνώση μετατρέπεται σε σοφία όταν τη χρησιμοποιείς συνειδητά.
ΔιαγραφήΤότε γίνεται δύναμη.
Στείρα γνώση δεν σημαίνει τίποτα (το σημερινό φαινόμενο).
Σοφία χωρίς βίωμα, δεν γίνεται. :)