16 Σεπτεμβρίου 2015

Η δική Σου Βούληση

Εκεί που νομίζεις πως θα κάνεις κάτι που σχεδίασες, βρίσκεται να κάνεις κάτι άλλο που φαίνεται να ήρθε από το πουθενά. Και είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις.
Γιατί πάλι δικό σου είναι, αλλά δεν ήρθε από το νου σου...αυτό το γραμμικό, υπολογιστικό κομμάτι που ονομάζεις "εαυτό σου".

Αλήθεια, πόσο ευέλικτοι είμαστε; Πόσο πρόθυμοι να παρατηρούμε τη ζωή, να ρέουμε μαζί της αντί κόντρα σε αυτήν; Οι ερωτήσεις μου είναι ρητορικές...τις απαντάει ο καθένας μας με ειλικρίνεια, μόνο στον Εαυτό του!

Πολύ λίγα από αυτά που σχεδιάζεις θα γίνονται έτσι όπως τα σκέφτηκες. Και έτσι πρέπει να γίνει... Πρέπει να συνεχίσεις ν' απογοητεύεσαι, να πέφτεις και να σηκώνεσαι, να πονάς και να παραιτείσαι, μετά να ξανασηκώνεσαι, μέχρι να κουραστείς να κάνεις τους ίδιους κύκλους, ξανά και ξανά, χωρίς τίποτα ουσιαστικό ν' αλλάζει.

Για όσο χρειαστεί...για όσο επιλέξεις, για όσο θέλεις να σπαταλάς την ενέργειά σου σε πύργους που χτίζεις στην άμμο, ελπίζοντας πως δεν θα τους παρασύρει η θάλασσα που αναπόφευκτα θα έρθει με ορμή στην ακτή...εκεί που παίζεις, ονειρεύεσαι και πλανάσαι.

Όταν αρχίσεις όμως να αντιλαμβάνεσαι τη θεϊκή τάξη πίσω από το χάος που δημιούργησες εν αγνοία σου, όταν αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι την απόλυτη συγχρονικότητα που διέπει τη φαινομενική "τύχη", "μοίρα" και ό,τι άλλο η εκπαίδευσή σου σε έχει μάθει, τότε δεν υπάρχει πια περίπτωση να επιστρέψεις.

Συμφωνώ πως χρειάζεται τεράστια δύναμη, ακλόνητη θέληση, απίστευτη πειθαρχία για να το κάνεις...αν ήταν απλό, σίγουρα δεν θα χρειαζόταν να σου το λέω, να σου το υπενθυμίζω.

Δεν είναι κάτι που θα συναντήσεις στους κόσμους που κυκλοφορείς, στα πρόσωπα των ανθρώπων που έχεις επιλέξει να έχεις γύρω σου. Δεν είναι κάτι που έμαθες στο σχολείο, που συζητείται στα καφέ που συχνάζεις, στις παρέες που διατηρείς.

Πουλάει το εύκολο, το συνηθισμένο, το βολικό. Δεν πουλάει το δύσκολο, η αλήθεια, η φανέρωση του εαυτού σου δεν γίνεται με τις φίλες σου ή στους σοφούς που αναζητάς. Όλη η σοφία βρίσκεται κρυμμένη στα έγκατα της ψυχής σου...εκεί όπου φοβάσαι να βρεθείς...και δεν ξέρεις και πώς να το κάνεις.

Δίκιο έχεις....δεν το τολμά αυτό κανείς μόνος του. Είναι εύκολο να χαθείς στους λαβυρίνθους της πλάνης, των αληθοφανών ψευδαισθήσεων. Κάθε μονοπάτι, μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα πιο κοντά στο στόμα του λύκου, να δημιουργήσει ακόμα περισσότερες ψευδαισθήσεις, χωρίς να έχεις κανένα τρόπο να τις αντιληφθείς.

Μην υποτιμάς όμως τη δύναμη της δικής σου βούλησης. Φτάνει να το θέλεις...πολύ, όσο τίποτα άλλο. Φτάνει να πεις μια αποκαλυπτική μέρα στον εαυτό σου: "Φτάνει πια! Ή θα ζήσω, ουσιαστικά, μοναδικά, δημιουργικά ή θα πεθάνω. Δεν θέλω αυτή τη ζωή πια"! Γιατί μόνο όταν "πεθαίνεις" είσαι έτοιμη να ζήσεις.

Πριν από αυτό, νομίζεις πως ελέγχεις. Νομίζεις πως κρατάς τα ινία της ζωής σου. Νομίζεις πως θα έρθει κάποιος να σε σηκώσει και να σε ανυψώσει εκεί που ονειρεύεσαι να πας. Αλλά δεν συμβαίνει...δεν θα συμβεί ποτέ! Ολόκληρη η πλάση περιμένει εσένα. Η ζωή σου εξαρτάται μόνο από σένα. Όλα βρίσκονται ήδη εδώ, σε αναμονή, της δικής σου μεγαλόπρεπης βούλησης.

Και τότε θα σου δοθεί! Θα έρθει η καθοδήγηση που χρειάζεσαι. Θα φανερωθεί ο δρόμος που χρόνια ψάχνεις αλλά φαίνεται να έχει χαθεί. Όχι πιο πριν!

Γιατί, όλα πρέπει να ανατραπούν. Τα πάντα θα αλλάξουν πρόσωπο. Οι έννοιες θα μπερδευτούν και η ναυτία που θα αισθανθείς θα είναι μεγάλη, καθηλωτική. Η σύγχυση του νου θα σε αφήσει στο κενό, να αιωρείσαι χωρίς να μπορείς να σταθείς στέρεα πουθενά. Και χρειάζεται να αντέξεις.

Χρειάζεται να εμπιστευτείς το χέρι που σου έχει δοθεί, για να ταξιδέψετε μαζί, για να αντέξει τον πόνο μαζί σου, για να διώχνει τα τέρατα που απειλούν να κυριεύσουν και πάλι το νου σου.

Ξέρω...θα με αγνοήσεις...δεν είναι ώρα ακόμα. Θα το βρεις αυτό μπροστά σου, μόνο όταν το χρειαστείς. Είναι εκπληκτικό πως τα πάντα γίνονται ακριβώς όταν πρέπει, όταν τα επιλέξεις, έτσι όπως τα βλέπεις.

Εκεί που νομίζεις πως θα κάνεις κάτι που σχεδίασες, βρίσκεται να κάνεις κάτι άλλο που φαίνεται να ήρθε από το πουθενά. Και είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις.
Γιατί πάλι δικό σου είναι, αλλά δεν ήρθε από το νου σου...αυτό το γραμμικό, υπολογιστικό κομμάτι που ονομάζεις "εαυτό σου"...

Χριστιάνα Σοφία


2 σχόλια:

  1. Ευτυχως που εισαι παντα εδω να θυμιζεις την επιστροφη...ευχαριστω τον εαυτο μου γι αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΝΩ ΚΑΤΩ

    Τι κι αν το ειδώ ,
    τι κι αν διαβώ ;
    πως να ξανακινήσω ;
    να τρέξω στην κατηφοριά ,
    που ντύθηκε ανηφόρα ;;
    να φτάσω που ;
    και που να σταματήσω ;
    κι αν σωριαστώ κατάχαμα ,
    να δείχνω πως πετάω ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή