Αμέριμνη...

Όταν βρισκόμαστε πραγματικά στο μονοπάτι της ουσιαστικής ζωής μας, είναι αναπόφευκτες οι συνεχείς ανατροπές. Η εκπαιδευμένη σκέψη/φαντασία ούτε καν διανοείται πως αυτό σημαίνει καθημερινή, φυσιολογική διαδικασία, η οποία αφαιρεί τη "συνέχεια" που οι περισσότεροι έχουν ανάγκη για να αισθάνομαι ασφαλείς.

Εκεί που προχωράς, αμέριμνη (αν και το "αμέριμνη" χάνει πλέον κάθε προηγούμενη, γνώριμη έννοια), ξαφνικά ανακαλύπτεις, ένα κλειδί, ένα χαμένο στοιχείο, που συνδέει πολλά άλλα. Δεν το ήξερες; Tο ήξερες. Όμως ανακαλύπτοντας το ξανά, σε νέο πλαίσιο, μέσα από άλλη οπτική, αποκτά ένα διαφορετικό, ξεχωριστό νόημα και αξία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν την ελευθερία, χωρίς να αντιλαμβάνονται το πραγματικό νόημά της, χωρίς να είναι επουδενί έτοιμοι για τον τρόπο ζωής που αυτή απαιτεί.

Όλο το υπαρκτό σύστημα οργάνωσης, δόμησης, λειτουργίας του κόσμου μας βασίζεται στην αρχή της μη ελευθερίας (ακούγεται καλύτερο από την υποδούλωση), με χιλιάδες τρόπους, πρακτικές και καμουφλαρισμένες ηθικές... όλα όσα συντηρούν τη συνέχιση και την ανάπτυξή του. Δεν γίνεται αντιληπτό σε καθημερινό, λειτουργικό επίπεδο!

Όποιος επομένως αναζητά την ελευθερία και τολμά να ζήσει στην αλήθεια της, δεν μπορεί να υπάρξει ταυτόχρονα στο σύστημα μη ελευθερίας που απαιτείται για την επιβίωση του σκλάβου.

Θεωρητικά/νοητικά, φαίνεται λογικό! Πρακτικά, όλοι ενδίδουμε, είτε λίγο είτε πολύ, ανάλογα με την εσωτερική μας τόλμη να διαφέρουμε, να δυσκολευτούμε, να ξεβολευτούμε από τις ψευδαισθήσεις μας.

Αλλά, από την άλλη, δεν εξαγοράζεται η ελεύθερη ζωή.
Το τίμημα, όταν έχεις ακόμα υποψιαστεί απλά πως υπάρχει κι άλλος τρόπος να ζει ο Άνθρωπός, το να συνεχίζεις να ζεις σαν σκλάβος είναι τεράστιο, το βάρος ασήκωτο, και οι λόγοι να το κάνεις, ανίκανοι να σε συγκρατήσουν. Πρέπει να σπάσεις τα δεσμά, ότι κι αν χρειαστεί, ό,τι κι αν χάσεις, όσο κι αν πρέπει να ψάξεις, όσα κι αν πρέπει να αλλάξεις.

Είναι αστείο οι άνθρωποι να πιστεύουν πως μπορούν να είναι ελεύθεροι και ταυτόχρονα να συνεχίζουν να συντηρούν ψευδαισθήσεις της προηγούμενης ζωής τους.

Μετά... μετά έχει περισσότερη πλάκα, λιγότερες τραγωδίες, μεγαλύτερες ουσιαστικές συγκινήσεις, λιγότερος έλεγχος στη ζωή, μικρότερος φόβος, ανανεωμένη παιδικότητα, αληθινός Έρωτας, περισσότερη αλήθεια, λιγότερο ψέμα, πληθώρα αποκαλύψεων, γκρέμισμα πολλών ειδώλων, διαφύλαξη ενέργειας, κατεύθυνση εστίαση της προσοχής, άνοιγμα μυστικών πυλών, γκρέμισμα θεών, αμέτρητα ταξίδια... Αναγέννηση σε έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο, εντελώς διαφορετικό, μέσα στον ίδιο στον οποίο έχεις υπάρξει και οι περισσότεροι γύρω σου υπάρχουν ακόμα.

Μετρούσες χρόνια, τώρα μόνο στιγμές. Θυμόσουνα με ημερομηνίες και ονόματα, τώρα δε χρειάζεται να θυμάσαι, όλα συνδέονται την κατάλληλη στιγμή. Συναντούσες ένα παλιό γνωστό και νόμιζες πως τον ήξερες, τώρα γνωρίζεις έναν νέο άνθρωπο που βρέθηκε για κάποιο λόγο στο δρόμο σου.  Ακούς άλλα, βλέπεις άλλα, σκανάρεις, διεισδύεις, διευρύνεσαι, διαλύεσαι, ξαναγεννιέσαι...

Άλλαξαν οι άνθρωποι, άλλαξες εσύ ή άλλαξε ο κόσμος;  Άλλαξαν όλα μαζί με σένα και αλλάζουν ακόμα. Είσαι κάθε στιγμή έτοιμη για την ανατροπή, το καινούργιο, τον νέο κόσμο που παρουσιάζεται με κάθε ανοιγόκλειμα των ματιών σου.

Και περνάς απαρατήρητη, αλλά όχι πάντα. Είναι μαγεία! Επιλεκτική φανέρωση, επιλεκτική ανυπαρξία. Κυριολεκτικά! Τα καλύτερα τεχνολογικά συστήματα παρακολούθησης είναι ανίκανα να σε εντοπίσουν να Εσύ δεν το θέλεις, ενώ με την ίδια ευκολία, μπορούν οι πιο εκπαιδευμένοι αντιπρόσωποι του συστήματος να σε συνθλίψουν, αν Εσύ το αποφασίσεις.

Όλα τα πιο πάνω συνοδεύονται φυσικά με πληθώρα βιωμάτων, αποδείξεων, αποκαλύψεων, ενδείξεων, που θα μπορούσαν ίσως να γεμίσουν τόμους αναλύσεων και επεξεργασμένων πληροφοριών. Αλλά γιατί; Και πότε;

Όπως κι αν φαίνεται, η ζωή έχει μετατραπεί σε μια συνεχόμενη μαγεία, που όσοι δε βλέπουν θα μπορούσαν (και το κάνουν) να την κατατάξουν σε κάποιο άσυλο ή στη σφαίρα της φαντασίας.

Αλλά, ο Έρωτας πάντα θα ζει, έξω από τα πλαίσια των λογικών...