Η υπέρτατη μύηση και ο ρόλος του φόβου

Ο φόβος έχει κατηγορηθεί επανηλημμένα, κυρίως τη νέα "πνευματικότητα" που βρίσκεται τώρα στο προσκύνιο και διαδίδει το "φως" και την "αγάπη".Έχουμε εκπαιδευτεί να φοβόμαστε το φόβο, να αποφεύγουμε να παραδεχόμαστε ότι φοβόμαστε. Έτσι καταλήγουμε να μην τον εντοπίζουμε συνειδητά, να μην είμαστε ειλικρινείς, να μη μετακινούμαστε. Μ ελίγο θάρρος όμως και κοινή λογική, μπορούμε να διαπιστώσουμε την αλήθεια.

Ο φόβος είναι βάσιμος. Σε οδηγεί.

Είναι εργαλείο και έχει κατηγορηθεί;

Όχι αρχικά… αρχικά είναι εχθρός, σ’ εμποδίζει.

Όχι ο φόβος όμως, αλλά η εκπαίδευσή σου. Έμαθες ότι πρέπει να τον αποφεύγεις. Έμαθες ότι το πρόσωπό του είναι σκοτεινό, εχθρικό και ότι αποτελεί απειλή η σύμπλευση μαζί του. Έμαθες ότι από αυτόν κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή σου.

Στην πορεία, και όταν φιλέψεις μαζί του, όταν έχεις νικήσει την εκπαίδευσή σου, υψώνοντας το ανάστημα της βούλησής σου, ο φόβος είναι η πυξίδα και ο οδηγός σου.

Σου δείχνει αυτό που χρειάζεται ν’ αναλάβεις.

Είναι η οδός προς την έκσταση της παντοδυναμίας της συν-δημιουργίας της πρόθεσής σου.

Σου δίνει κατεύθυνση, αυτήν που ο μικρός εκπαιδευμένος εαυτός σου θα προσπαθήσει να σε πείσει ν’ αποφύγεις.
Το σκοτάδι που φοβάσαι, το άγνωστο που σε έμαθαν να αποφεύγεις αναζητώντας την ασφάλεια του γνώριμου φωτός είναι ο δρόμος που θα κάψει τη φυσική σου όραση για να μπορέσεις να Δεις μέσα από την όραση των πραγματικών σου ματιών.

Χρειάζεται να φανείς αντάξιος ν’ αναλάβεις το πεπρωμένο σου.

Χρειάζεται να νικήσεις τις προσταγές του μηχανικού, κοινωνικού εγώ, που σε θέλει λιγότερο από αυτό που ξέρεις ότι είσαι πραγματικά.

Ο φόβος σε καθοδηγεί να τολμήσεις κι ας πεθάνεις.

Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό που Είσαι πραγματικά, αποτελεί πνευματικό θάνατο, από τον οποίο θ’ αργήσεις πολύ να ξυπνήσεις.

Η λήθη είναι πόνος, ο χειρότερος πόνος που υπάρχει. Διαπερνά το σώμα και τον προσωρινό σου εαυτό αγγίζοντας βαθιά την ταλαίπωρη ψυχή σου, που παγιδεύεις χωρίς να μπορείς με οποιονδήποτε φαινομενικό, εξωτερικό τρόπο ν’ απελευθερώσεις.

Τίποτα γνώριμο και προσωρινό δεν καταφέρνει να αφαιρέσει τον πόνο της λήθης που καίει τα σωθικά σου.

Ο εγκλωβισμός σου στη δύνη της επανάληψης είναι η αυτό-επιβαλλόμενη σκλαβιά, στην οποία έχεις ρίξει τον εαυτό σου.

Κάποια στιγμή λύγησες, δεν φανερώθηκες, λιποτάχτησες. Έτσι βρέθηκες τώρα εδώ να αγωνίζεσαι, να πονάς και να ψάχνεις αυτό που κάποτε έχασες γιατί φοβήθηκες να υπηρετήσεις.

Θα επαναλάβεις το γνώριμο μονοπάτι της λήθης;

Θα τολμήσεις να φανερωθείς και να εκδηλώσεις αυτό που πραγματικά έχεις έρθει για να είσαι;

Έχεις κάθε στιγμή την επιλογή της ελεύθερης βούλησής σου, αλλά μόνο κάθε στιγμή.

Το κλάμα και το γέλιο πάνε μαζί.

Στήνουν ταυτόχρονα χορό η θλίψη για αυτό που πεθαίνει και η αχαλίνωτη χαρά για αυτό που πρόκειται να γεννηθεί.

Και εσύ νοιώθεις να σκίζεσαι στα δυο, να χάνεις τα πάντα και ταυτόχρονα να ανυπομονείς να κατέχεις τα πάντα.

Είναι βάσανος μα και λύτρωση μαζί.

Όσο καθυστερείς, τόσο πονάς και υποφέρεις. Αλλά η μέχρι τώρα καθυστέρησή σου ήταν η προετοιμασία της μύησής σου.

Να θυμάσαι… το δράμα είναι φτιαχτό… είναι όνειρο που παρουσιάζεται και αισθάνεσαι πραγματικό.

Γίνε και πάλι παιδί.

Αφέσου στο χάος της αυθόρμητης, πηγαίας σου έκφρασης.

Είσαι ήδη!

Ανέλαβε την εκδήλωσή σου, αγνά, ταπεινά, απόλυτα σταθερά.

Το να φανερωθείς σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου σε όλες τις στιγμιαίες εκδηλώσεις της ζωής σου. Κάθε φορά που δεν θα το κάνεις, θα υποφέρεις σε κάποιο επίπεδο της ύπαρξής σου. Και εσύ θα το ξέρεις.

Ο δρόμος που οδηγεί στο Φως είναι σκοτεινός. Είναι στρωμένος με το φόβο και το άγνωστο. Είναι κάθε στιγμή, ταυτόχρονα διττός.

Ενώ η απόλυτη άγνοια για το επόμενο βήμα σου θα σε κατακλύζει, ταυτόχρονα η απόλυτη γνώση της αφοσιωμένης φανέρωσης της πατημασιάς σου θα σε κυριεύει.

Η απόλυτη θλίψη αυτού που πεθαίνει θα συνυπάρχει με την απόλυτη έκσταση αυτού που γεννιέται.

Η πειθαρχημένη, αφοσιωμένη προσπάθεια της μετακίνησής σου θα συνυπάρχει με το απελευθερωμένο, ελαφρύ πέταγμα της ακινησίας της ύπαρξης.

Κι ενώ θα ξεσκίζεσαι από το αντίθετο τράβηγμα των δυνάμεων, ταυτόχρονα θα ενοποιείσαι σε ένα εκστατικό χορό συγχώνευσής τους.

Είσαι έτοιμος;

Καμία μάχη που έχεις κερδίσει μέχρι στιγμής δεν συγκρίνεται με αυτήν την απόλυτη μάχη της ταυτόχρονης (απουσία χρόνου) συνύπαρξης κόσμων και δυνάμεων.

Τώρα είναι η ώρα. Δεν μπορείς τώρα να αναβάλεις.

Όλες οι ψυχές (πλευρές του εαυτού σου) που μαζί τους είσαι συνδεδεμένος, περιμένουν τον βηματισμό σου: μια αθέατη στα φυσικά σου μάτια κοσμική ιεροτελεστία αλληλο-εξάρτησης και συν-δημιουργίας Όλο το σύμπαν παρακολουθεί την ελεύθερη βούλησή σου. Είσαι πρωταγωνιστής σε ένα έργο που δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές αλλά που από σένα εξαρτώνται τα πάντα.

Αντέχεις την πρόκληση;

Όλη η προετοιμασία σου υπήρξε για αυτήν την υπέρτατη μύηση.