Θεραπεία: ένας δρόμος για δυο

Κάποτε, ένας σπουδαίος θεραπευτής, μου είχε πει, «ξέρεις ότι έχεις βρει το σωστό φάρμακο όταν αρχίζουν τα συμπτώματα να θεριεύουν, να βρίσκονται σε έξαρση. Είναι προσωρινό και ένδειξη ότι έχεις εντοπίσει την αιτία, οπότε ακολουθεί αναπόφευκτα η θεραπεία».

Σήμερα, δεν κατανοούμε την έννοια της ασθένειας ούτε τη διαδικασία της θεραπείας. Βρισκόμαστε τόσο αποξενωμένοι από τον Εαυτό μας, από τη ζωή, που έχουμε μετατρέψει τη λειτουργία της θεραπείας σε μηχανιστική, εξωτερική παρέμβαση άλλων - ερήμην Μας - επιβαρυμένη με άπειρες προκαταλήψεις και φόβο, με αμφίβολα αποτελέσματα. Ακόμα και η εναλλακτική ιατρική, όλες οι φυσικές μέθοδοι που έχουν ανακαλυφθεί ή έχουν εισαχθεί από το εξωτερικό, δεν έχουν προσφέρει την υγεία που είναι απαραίτητη για μια ζωή ουσίας και νοήματος.

Οι «θετικές» καλημέρες

Οι θετικές πρωινές δηλώσεις/προτροπές/συμβουλές ελάχιστα μας βοηθούν. Πολύ περισσότερο μας εμποδίζουν και μας περιορίζουν. Υπάρχουν άπειρες τέτοιες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, νομίζοντας ότι εστιαζόμαστε ορθά. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, αλλά δεν γίνεται ακόμα κατανοητό.

Βέβαια, αυτή η άποψη αντιτίθεται σε κάθε «πνευματική σχολή» και κάθε άποψη που θέλουμε να πιστεύουμε. Οπότε είναι πολύ εύκολο να απορριφθεί αντί να εξεταστεί. Το έχω όμως ξαναπεί: ο Ατομικός Δρόμος δεν είναι για όλους, μόνο γι’ αυτούς τους «εκλεκτούς» που θέλουν αληθινά να απελευθερωθούν από την πλάνη της οποιασδήποτε ψευδαίσθησης.

Η πρόκληση λοιπόν θα ήταν να εξεταστεί, όπως και η κάθε «θετική ενέργεια» που θέλουμε να στέλνουμε στους άλλους, υποθέτοντας πως γνωρίζουμε την πορεία του καθενός.

Όμορφος Δυαδικός Κόσμος

Πίσω από κάθε αλήθεια, κρύβεται ένα αθέατο ψέμα.
Πίσω από κάθε ψέμα κρύβεται μια αθέατη αλήθεια.

Η πρόκληση είναι να αντιλαμβανόμαστε το αθέατο, όχι να κρίνουμε το θεατό. Μια πρόκληση που ακόμα φορτίζεται με άπειρες πλάνες και καταχωρημένες πεποιθήσεις που εμποδίζουν την όραση.

Η πραγματικότητα θ’ αλλάξει πολλές φορές καθώς ανοίγουν σταδιακά τα δικά μας, ατομικά μάτια. Πολλά που τώρα φαίνονται αληθινά θ’ αποδειχτούν ψεύτικα και το αντίστροφο.

Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός

Χρειάζεται να είσαι πολύ προσεκτικός, φτιάχνοντας την εικόνα που θέλεις να διαδώσεις και να εγκαθιδρύσεις στην κοινωνία. Χρειάζεται να προσέχεις πού εμφανίζεσαι και πώς παρουσιάζεσαι. Χρειάζεται να γνωρίζεις τους κανόνες του παιχνιδιού… πολλούς κανόνες, ανάλογα με το χώρο, το στόχο, τις επιθυμίες σου. Είναι πλέον τόσο φυσιολογικό όλο αυτό το σκηνικό, που συμμετέχουμε χωρίς να διερωτόμαστε το τίμημα που πληρώνουμε για αυτό.

Υπάρχει ένα «ενδιάμεσο στάδιο», δύσκολο, που περνάμε αναγκαστικά, εφόσον θέλουμε να είμαστε ο Εαυτός μας. Αυτό δεν περιγράφεται εύκολα γιατί είναι ατομική πορεία του καθενός από μας, ανάλογα με τις κρυφές του επιθυμίες, τα όνειρα, τις ανάγκες, τις φοβίες και τελικά τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις που φτιάχνουν την πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε. Παραμένει όντως ένα φοβικό ενδιάμεσο στάδιο, που όσοι δεν τολμούν να εισέλθουν, το αντιλαμβάνονται ως καταστροφικό. Και έτσι χρειάζεται να παραμείνει γιατί πρέπει η απόφαση να είναι συνειδητή και αμετάκλητη.

Πλανεμένοι «Γνώστες»

Πίσω από αυτό που φαίνεται και ορίζουμε ως πραγματικό, αληθινό, υπάρχει η κρυμμένη αλήθεια που ορίζει την ποιότητα, τη διάρκεια και την ένταση του φαινομενικού ψεύδους.

Το εκδηλωμένο αληθινό οδηγεί στον εντοπισμό του εσωτερικού ψεύδους, που σκοπό έχει τη σύνθεση του Εαυτού μας.

Έχεις ήδη μπερδευτεί;

Κάθε εσωτερική μετατόπιση και κάθε «άνοιγμα» πέρα από τα φαινόμενα, συνοδεύεται με άπειρες συνειδητοποιήσεις που έχουμε την πρόκληση να εφαρμόσουμε/εκδηλώσουμε στην πράξη, μετρώντας το κόστος, ζυγίζοντας το όφελος, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη του ποιοι Είμαστε.

Μαθησιακές δυσκολίες και άλλοι «περιορισμοί»

Ενόσω ολόκληρο το σύστημα και ο τρόπος σκέψης μας θέλει να βλέπει το θέμα της «δυσλεξίας» ως μαθησιακή δυσκολία, ως ταυτιζόμενο με το λόγο, κυρίως τον γραπτό και την έκφρασή του, θα εξακολουθούμε να αγνοούμε, να αυτό-περιοριζόμαστε και φυσικά να μην προσφέρουμε ουσιαστικά.

Έχει λανθασμένα ταυτιστεί με το σχολείο, την εκπαίδευση και την ικανότητα προσαρμογής σε αυτό ή όχι.

Έχει περιοριστικά ταυτιστεί με τη διαχείρηση του λόγου και των συμβόλων.  Άπειρες θεωρίες και μύθοι μπερδεύουν αλλά και κατευθύνουν την κοινή γνώμη.

Τα γυαλιά!

Το αν θα βγάλεις τα γυαλιά με τα οποία βλέπεις τον κόσμο, νομίζοντας ότι τον βλέπεις με τα μάτια σου, είναι καθαρά δική σου απόφαση. Κανείς δεν μπορεί να πείσει αλλά ούτε και μπορεί κανείς να σου δείξει ότι φοράς γυαλιά, όσο εσύ πιστεύεις ότι βλέπεις με τα μάτια σου. Τόσο απλό όσο και τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό, στην αλήθεια και στην έκτασή του.

Όταν όμως αρχίζεις να συνειδητοποιείς ή έστω να υποψιάζεσαι ότι «φοράς γυαλιά», τότε ναι, μπορεί κάποιος να σου δείξει πώς να τα βγάλεις. Γιατί φυσικά, δεν είναι τόσο εύκολο όσο οι μέχρι τώρα γνώσεις σου σε πείθουν ότι είναι, απλά επειδή έχεις μια έτοιμη εικόνα στο κεφάλι σου ότι «βγάζεις τα γυαλιά». Εδώ, σε αυτό ακριβώς το σημείο, βρίσκεται η παραπληροφόρηση… γιατί είναι πανεύκολο να τη δεχτείς!