Ο αόρατος εχθρός σου

Η προσπάθεια, η δυσκολία, το αφύσικο, το βάρος να κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν σε βγάζει πουθενά. Δεν διορθώνεις τα πράγματα. Κοιτάς, με ένα «αυτιστικό» τρόπο τον εαυτό σου, τη ζωή σου, το παρελθόν σου, με την ελπίδα, αφενός να τον δικαιολογήσεις για την ανικανότητα και την αναποτελεσματικότητα του, αφετέρου να βρεις κάποια λύση στο αδιέξοδο ή το πρόβλημα, που δεν λέει να εξαφανιστεί ή να αλλάξει.

Όλο αυτό αρέσει στην «τετράγωνη λογική» σου, που ισχυροποιεί τις θέσεις της, ανεβάζει την ένταση μέσα σου και χτίζει «τούβλο – τούβλο» την ελλειμματική, εικονική πραγματικότητα που αντιλαμβάνεσαι και ζεις: την μόνη πραγματική για σένα! Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε αμφισβητήσει. Άλλωστε, το κάνεις μόνη σου αυτό άπταιστα! Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πραγματικότητα που προβάλλεις και ταυτόχρονα ζεις.

Ο δρόμος έχει στρωθεί και το μόνο που απομένει είναι να προστίθενται κατηγορίες, τούβλα ασήκωτα, στην πραγματικότητά σου, ενώ ο κόσμος σου, μέσα και έξω, στενεύει και εχθρεύει, όλο και περισσότερο. Δεν υπάρχει καμία έξοδος διαφυγής, ενώ εσύ συνεχίζεις να συρρικνώνεσαι, να πολεμάς και κρυφά να περιμένεις ένα θαύμα, που δε λέει να’ ρθει.

Θα μπορούσε κάπου εδώ να γραφτεί το «ΤΕΛΟΣ» και θα είχες και την ικανοποίηση πως το ξέρεις, πως γνώριζες την έκβαση της ιστορίας. Όμως είναι η δική ΣΟΥ ιστορία και σε πονάει το τέλος, δεν σε λυτρώνει το «ξέρω» καθώς η ζωή σου μετατρέπεται σε άσκοπη πορεία/ύπαρξη.

Η ανατροπή, η ΠΛΗΡΗΣ και ολοκληρωτική ανατροπή, η καθολική λύτρωση και το θαύμα που περιμένεις μα δεν πιστεύεις, είναι δύσκολη. Μοιάζει σχεδόν αδύνατη και ανύπαρκτη. Όποιος διαφωνεί μαζί σου, απλά δεν την έχει πετύχει αυτή την ανατροπή ούτε γνωρίζει πώς να σε βγάλει από κει. Σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορείς να σκεφτείς ή να κάνεις πράξη μόνη σου! Θα το είχες κάνει ήδη!

Τίποτα, ανάμεσα σε όλα αυτά που έχεις ήδη σκεφτεί και έχεις λειτουργήσει, δεν θα σε οδηγήσει εκεί. Είναι άσκοπο και παράλογο να το περιμένεις. Ο τρόπος που σκέφτεσαι είναι ΕΝΑΣ, καθορισμένος και δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ δύναμη στον κόσμο, που μπορεί να τον αλλάξει ή να τον διευρύνει, γιατί αυτή η δύναμη είσαι μόνο ΕΣΥ!

Όχι, όχι, ξέχνα την αλαζονεία της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας που πιστεύεις πως έχεις. Ποτέ δεν υπήρξες αυτόνομη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, καθώς παραμένεις δέσμια των ανεξέλεγκτων (και απόλυτα δικαιολογημένων) συναισθημάτων σου, των τρομακτικών, καθηλωτικών σκέψεών σου, των αδικαιολόγητων (κατ’ εσένα) πράξεών σου, της ίδιας της ζωής που βλέπεις να κλείνει ασφυκτικά γύρω σου. Τα «αυτιά» σου έχουν εκπαιδευτεί να ακούνε μόνο όσα ταιριάζουν με τα όσα ήδη πιστεύεις, όσους ισχυροποιούν την πραγματικότητά σου ή λυπούνται μαζί σου, αφαιρώντας ακόμα περισσότερη, από την ήδη περιορισμένη σου ενέργεια. Η κόλαση έχει ήδη φτιαχτεί!

Ποιος είναι αυτός που θα τολμήσει να αμφισβητήσει την τετράγωνη λογική σου, την εξυπνάδα και την ευστροφία σου; Ποιος είναι αυτός που θα έχει το κουράγιο να εισχωρήσει στον τεράστιο, αδυσώπητο πόνο σου, που τρώει λίγο λίγο πολύ περισσότερο από «τις σάρκες σου»; Ποιος είναι αυτός που έχει τη δύναμη να γίνει εχθρός σου, διάολος μεταμορφωμένος και θεός μαζί, καταστροφέας και λυτρωτής ταυτόχρονα, με κίνδυνο να «πληρώσει» το τίμημα της απόφασής του αυτής;

Ναι, δεν πιστεύεις τίποτα απ’ όλα αυτά. Συνεχίζεις ακάθεκτα να λειτουργείς αυτά που ξέρεις, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα, κατηγορώντας τον εαυτό σου, παράλληλα με τους άλλους, οχυρώνοντας το Είναι σου πίσω από πρακτικές αυτό-προστασίας που σου στερούν την αγάπη και την αφθονία μαζί. Δεν το βλέπεις, δεν το αντιλαμβάνεσαι, μα το υπερασπίζεσαι με σθένος και επιμονή. Έως πότε; Με ποιο κόστος;

Κανείς δεν το γνωρίζει αυτό παρά μόνο Εσύ! Έχεις επιλέξει μια πορεία δύσκολη...

η συνέχεια για τα μέλη του φόρουμ εδώ.


Χριστιάνα Σοφία