Δεν έχει μέλλον για μένα αυτός ο κόσμος. Ζούμε τις τελευταίες, απεγνωσμένες προσπάθειες του να επιβληθεί, να παραμείνει. Ακόμα και από σάπια απομεινάρια, μιας στείρας ηθικής που πλέον δεν παράγει, μόνο καταστρέφει.
Λογοδοτεί, αλλά δεν το αναγνωρίζει.
Καίει αλύπητα κάθε αγνότητα, την αθωότητα, οτιδήποτε Δίκαιο.
Ασελγεί στους πιο αγνούς και ανώτερους ρόλους που Υπηρετούν τη Ζωή.
Καταδικάζει τις λέξεις, τα νοήματα, σε φτηνά λογικοφανή επιχειρήματα, που χρειάζονται σωρεία αναλύσεων και «τεκμηριώσεων» για να αποκτήσουν την χαμένη ουσία, έστω και κούφια.
Λογοδοτεί, αλλά δεν το αναγνωρίζει.
Καίει αλύπητα κάθε αγνότητα, την αθωότητα, οτιδήποτε Δίκαιο.
Ασελγεί στους πιο αγνούς και ανώτερους ρόλους που Υπηρετούν τη Ζωή.
Καταδικάζει τις λέξεις, τα νοήματα, σε φτηνά λογικοφανή επιχειρήματα, που χρειάζονται σωρεία αναλύσεων και «τεκμηριώσεων» για να αποκτήσουν την χαμένη ουσία, έστω και κούφια.
Παγώνει το συναίσθημα από την κακοποίηση της Αλήθειας. Αιμορραγεί η ψυχή που κουβαλά το βάρος της μνήμης, όλων των εμπειριών. Και είναι η «στιγμή» επείγουσα, σημαντική, μοναδική…
Κάτι άλλο πρέπει να αναδυθεί, να υπάρχει. Έξω από θρησκείες, ηθικές, φοβίες και τις όποιες προσπάθειες ελέγχου.
Το Πνεύμα κρυστάλλινο, καθαρό, που προσφέρει υπεράνθρωπες δυνάμεις σε όλα τα επίπεδα. Αόρατο στους χαμένους, παρανοημένο στους φοβικούς.
Ανάμεσα στις φωτιές, τη βία, την υπερκατανάλωση νοητικής λειτουργίας, τον πόνο και όλες τις εικονικές κολάσεις, η Παρουσία Του παραμένει αδιαμφισβήτητη, ακέραιη, συνεχής.
Πόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι που πίστεψαν πως δικαιούνται και μπορούν να αγνοούν το Δίκιο, την Αθωότητα, την Αλήθεια, πέρα από κάθε πλευρά.
Ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για την Ύψιστη Μάχη μας, για να αναλάβουμε ΠΛΗΡΩΣ το σκοπό της Ζωής μας.
Κάθε στιγμή κρίνονται τα πάντα: η Βούλησή μας, η θέαση μας, η Διάκριση μας.
Είμαστε μόνοι αναγκαστικά με συνοδοιπόρο τον Εαυτό μας, αν έχει κατακτηθεί η σύνδεση αυτή.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραιτηθούμε, να δειλιάσουμε, να παρασυρθούμε. Ως τιμή στους προγόνους μας, σε όλες τις μέχρι στιγμής εμπειρίες μας, δεν έχουμε πλέον οπουδήποτε να κρυφτούμε.
Κάθε στιγμή περικλείει την αιωνιότητα καθώς τα πάντα μετατρέπονται σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, μακριά από τον οποιονδήποτε έλεγχο της γραμμικής μας, εγωιστικής σκέψης.
Λόγια διαφορετικά, γιατί η εμπειρία δεν καταχωρείται σε λέξεις. Είναι ανίκανη η γραμμική γραφή να περιγράψει, να τεκμηριώσει επαρκώς.
Η ψυχή όμως καταγράφει τα πάντα. Το πνεύμα διακρίνει και εκδηλώνεται… Η ατόφια μεγαλοπρέπεια δεν χρειάζεται φαντασμαγορικά θεάματα…
Χριστιάνα Σοφία
πόσο δίκιο έχεις
ΑπάντησηΔιαγραφή