Όσο δε αυτή η ασυνείδητη βιωματική διαδικασία εδραιώνεται, από πολύ νωρίς στην παιδική ηλικία, τόσο δυσκολότερο γίνεται να αντιστραφεί αργότερα. Ο λόγος δεν είναι επειδή δεν μπορούμε να το κάνουμε, αλλά όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ο πραγματικός λόγος είναι ότι δεν θέλουμε ουσιαστικά!
Μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε με ένα συγκεκριμένο, γραμμικό, επιφανειακό τρόπο, καθώς εισερχόμαστε στην υλική πραγματικότητα, ο οποίος εδραιώνεται εύκολα σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς: στο οικογενειακό περιβάλλον, στην κοινωνία, στο σχολείο, στις σχέσεις μας, παντού.
Δεν το αντιλαμβανόμαστε καν!
Οι περισσότεροι δεν φτάνουν ποτέ στην ερώτηση: «πώς σκέφτομαι/πώς λειτουργώ ως αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης μου;» Παραμένουν τόσο έντονα τα επιφανειακά τεκταινόμενα, τόσο έντονα τα επιφανειακά συναισθήματα και τόσο μεγάλη η αντίστοιχη παραπληρφορόρηση, που όλη η ενέργεια ξοδεύεται στο να αμφισβητούν τους άλλους, στο να παλεύουν με συμπτώματα, στο να αντιμετωπίζουν τα αποτελέσματα που αντιλαμβάνονται.
Μέσα από τα παιδιά μας και το τι πραγματικά προσφέρουμε σε αυτά, έχουμε την ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον δικό μας τρόπο σκέψης, τα μοτίβα επανάληψης και να επαναπροσδιορίζουμε την ουσία μας.
Ο τρόπος σκέψης αλλάζει.
Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Ο τρόπος που μαθαίνουμε – βιωματικός – μπορεί να αποκτήσει άλλο νόημα και έκταση.
Αντιστρέφουμε τα πάντα μαγικά, ως αλχημιστές, όχι ως μάρτυρες πια!
Χριστιάνα Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου