Ας μιλήσουμε για το φαγητό

….το φλέγον θέμα της σύγχρονης εποχής, μιας που φοβόμαστε το σώμα μας και παραμένουμε θύματα των ορέξεων, των ενστίκτων και των πεποιθήσεών μας.

Αμέτρητες καμπάνιες, μέθοδοι διατροφής, ιδέες και κινήματα, που περισσότερο δεσμεύουν παρά απελευθερώνουν συνειδήσεις…Βιολογικά, ωμά, γενετικά τροποποιημένα, τυποποιημένα, κρεατοφαγία, χορτοφαγία, δεν έχει σημασία, όλα στο ίδιο καλάθι ανήκουν.  Γιατί; Μα γιατί επιμένουμε να ορίζουμε την ύλη ως δημιουργό της πραγματικότητάς μας και να ενισχύουμε πεποιθήσεις που μας θέλουν θύματα και όχι δημιουργούς.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως το φαγητό ορίζει την ποιότητα της ζωής μας, έστω κι αν κοιτώντας γύρω μας βρίσκουμε αποδείξεις για το αντίθετο. Μας αρέσει να δημιουργούμε ομάδες, να κλεινόμαστε μέσα σε ιδέες, ορίζοντάς τες σωστές και τις άλλες λάθος. Συνεχίζουμε να δημιουργούμε αχρείαστες μάχες, άσκοπους πολέμους «εναντίον» άλλων ή εναντίον ιδεών, γιατί έτσι αισθανόμαστε την αξία μας, ακολουθούμε το πλήθος (τους γνωρίζοντες ή τους ωριμότερους κατά εμάς) και ξορκίζουμε (το σημαντικότερο) τους φόβους μας.

Δεν έχει σημασία τι τρως! Το φαγητό αρχίζει να σε επηρεάζει από τη στιγμή που εσύ πιστεύεις ότι έχει σημασία, ότι το τάδε μπορεί να σε πειράξει, ότι το άλλο «εμποδίζει την ενέργεια/την πνευματική σου ανάπτυξη» κλπ, ότι το άλλο θα σε αρρωστήσει ή δεν θα σε θεραπεύσει.

Δεν είναι άκυρα όλα ούτε κάθετα φυσικά! Δεν υπάρχει «μια αλήθεια» που αποκλείει όλες τις άλλες. Όμως, θα πρέπει να σκεφτείς ΚΑΙ αυτήν! Ότι η συνειδητότητά σου δημιουργεί το «βλαβερό» και το «ωφέλιμο» και όχι το φαγητό που τρως ή δεν τρως.

Το εγώ με τους άπειρους προγραμματισμούς του προσκολλάται και ενισχύει την άγνοιά μας, όσο δεν αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε από εκεί, να εξερευνήσουμε το τι βάζουμε στο νου μας, το τι περιέχει η μακρόχρονη μνήμη μας, όλα όσα έχουμε ορίζει εν αγνοία μας και μας εξουσιάζουν… πολύ πιο πριν από το φαγητό που βάζουμε ή όχι στο στομάχι μας!

Ακόμα και τα πάθη, οι ορέξεις, οι προτιμήσεις, οι απέχθειες, όλα ορίζονται από τον προγραμματισμό μας, που από συνήθεια μπερδεύουμε με τον εαυτό μας. Είτε λοιπόν μιλάμε για θεραπεία, είτε για δίαιτα, είτε για «σωστή» διατροφή, πρώτα ξεκινάμε από το νου και όχι από το πιάτο μας!

Διαφορετικά, απλά ακολουθούμε πεποιθήσεις, τις οποίες, είτε με τη συμφωνία μας είτε με τη διαφωνία μας, ενισχύουμε!


Χριστιάνα Σοφία