Επειδή αποφεύγουμε το σκοτάδι μέσα μας.
Γιατί αναζητούμε ανθρώπους, την επικοινωνία;
Επειδή φοβόμαστε τον εσωτερικό, χαοτικό και επιβλητικό μονόλογο του νου μας.
Γιατί έχουμε ανάγκη τη διαφυγή στη φύση, στην ύπαιθρο, στα ωραία, «ενεργειακά» μέρη του πλανήτη;
Επειδή αρνούμαστε τη σύνδεση με την εσωτερική, αληθινή, πολύπλευρη, ποικιλόμορφη, ενεργειακή φύση μας.
Γιατί ψάχνουμε τι «θέλουμε» προσπαθώντας να ενεργοποιήσουμε τη δράση μας;
Επειδή αρνούμαστε την ευθύνη της ύπαρξής μας.
Γιατί σωπαίνουμε όταν έχουμε ανάγκη να εκφραστούμε;
Επειδή είναι ασφαλέστερη η τυπική, αποδεκτή, εικονικότητά μας.
Γιατί φοβόμαστε, όσο λαχταρούμε τον Έρωτα;
Επειδή δεν αφήνει περιθώρια κρυμμένων και δεν παραμένει τίποτα αποκλειστικά «δικό μας».
Γιατί σκοτώνουμε τους αληθινούς δασκάλους;
Επειδή αρνούμαστε την ισότιμη σχέση συν-δημιουργού που διδάσκουν.
Πρακτικά, πώς εκδηλώνονται όλ' αυτά;
Δαφορετικά, πώς αλλιώς ζούμε και τι αλλάζει;
συνεχίζεται εδώ για τους συνδημιουργούς
Χριστιάνα Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου