4 Μαρτίου 2015

Με στοίχημα τη ζωή μας

Οι άνθρωποι νομίζουν πως μπορούν να κρύβονται. Kαι μόνο επειδή το σύστημα που υπηρετούμε βασίζεται σε ανάγκη «αποδείξεων», που μπορούν να αντιληφθούν οι πέντε αισθήσεις. Και είναι τόσο ελλιπές όλο αυτό το θέατρο του κρυφού, όταν ξεφεύγεις από τα όρια του φαίνεσθαι!

Κατά τα φαινόμενα ή κατά παράδοσην, οι άνθρωποι θέλουν να χωρίζονται σε «καλούς» και «κακούς» και φυσικά οι «φυσιολογικοί» θέλουν να ανήκουν στους «καλούς». Έχουν πάντα τις καλύτερες προθέσεις και ζουν μια ζωή νορμάλ! Δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι, γιατί δεν έχουν όλα όσα θέλουν (και αξίζουν), αλλά συνεχίζουν να το προσπαθούν. Οτιδήποτε αρνητικό, αγωνίζονται να το εξαλείψουν, φτιάχνοντας «αλήθειες» με κανόνες, τις οποίες θέλουν και προσπαθούν να ακολουθούν.

Όμως, τόσα πολλά παραμένουν κρυμμένα, που θα τρόμαζαν ακόμα και οι πιο πιστοί οικοδόμοι του συστήματος σκέψης που (ακόμα) μας κυβερνά. Οι ίδιοι αυτοί υποστηρικτές και συνεχιστές του, αρνούνται όσο τίποτα άλλο την ιδέα πως πρέπει πρώτα να γκρεμιστεί το υφιστάμενο για να υπάρξει οτιδήποτε καινούργιο στη θέση του.

Τα πάντα γίνονται φανερά, μόνο όταν δεν σε απειλεί το δικό σου κρυμμένο, που τολμάς να παραδέχεσαι, να φανερώνεις, να κατανοείς και να αγκαλιάζεις. Αυτό βέβαια, απαιτεί «δουλειά», που περιλαμβάνει πειθαρχία, αφοσίωση, θάρρος και συνέπεια. Οι πιο ενθουσιώδεις, συνήθως εγκαταλείπουν γρήγορα την απόπειρα, επιστρέφοντας στην άνεση του γνώριμου και του συλλογικά αποδεκτού. Στη θεωρία, παραμένουμε άψογοι…

Ποτέ δεν θα φανταζόσουν, για παράδειγμα, πως είσαι ένα «ενεργειακό βαμπίρ», που κλέβει ενέργεια από τους γύρω του, πάντα με τις «καλύτερες προθέσεις». Άλλωστε, είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες που σε απαλλάσσουν, τρέφοντας τον εγωισμό σου:

«Πώς να εντοπίζετε τα ενεργειακά βαμπίρ».

«Πώς να αποφεύγετε τους αρνητικούς ανθρώπους».

«Δέκα ενδείξεις πως αφυπνίζεστε».

Και η πλάνη συνεχίζεται…

Όμως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε οτιδήποτε, εκτός αν εστιαστούμε σε προσωπικό επίπεδο: στην προσωπική μας ζωή, στον προσωπικό τρόπο σκέψης και δράσης μας, πολύ συγκεκριμένα. Δεν το κάνουμε αυτό όμως. Παραμένουμε θεωρητικοί, ρήτορες, κρυμμένοι πίσω από κοινωνικές προσωπικότητες, που αγωνιζόμαστε να υποστηρίζουμε και να χτίζουμε, ενώ μέσα μας συνεχίζεται απτόητος ο πόλεμος των αντιφάσεων και αντιθέσεων που δεν τολμούμε να φανερώσουμε… ούτε στον εαυτό μας. Εύκολα ξεγλιστράμε…

Επίσης πιστεύουμε πως κατανοούμε επειδή μπορούμε να συζητάμε για όλα αυτά, διαφωνώντας ή συμφωνώντας, δεν έχει σημασία. Πάντως η εντύπωση πως κατανοούμε παραμένει ισχυρή πεποίθηση.

Είναι πολύ πιο τρομακτικό όλο αυτό απ' ότι φαντάζεσαι... Αν είσαι από εκείνους τους λίγους που αναζητούν πραγματικά την αλήθεια, θα πρέπει να προετοιμάζεσαι συνέχεια να εγκαταλείπεις όλα όσα πιστεύεις πως θα σου προσφέρουν όλα όσα νομίζεις πως θέλεις! Αντίθετα με όσα παραμυθιάζεσαι, με τις άπειρες πληροφορίες από κοιμισμένους που πιστεύουν πως κατέχουν την αλήθεια, δεν θα μπορείς πλέον να υπάρχεις στο σύστημα της "ευημερίας και αφθονίας" που πλασάρεται αλλά φανερά δεν ισχύει.

Θα είσαι ο "κανένας", που δουλεύει αδιάκοπα χωρίς να φαίνεται πουθενά, γκρεμίζοντας καθετί ψεύτικο ενώ παράλληλα απαλύνει λίγο τον πόνο που μαστίζει, από βούληση, την ανθρωπότητα. Θα συνεχίζεις, γνωρίζοντας πως δεν θα προλάβεις να δεις το νέο που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα δημιουργηθεί, ταπεινά να σπέρνεις τους σπόρους που δεν φαίνονται, δουλεύοντας χωρίς απολαβές και αναγνώριση, σε επίπεδα συνειδητότητας, που δεν φανερώνονται, δεν αποδεικνύονται και δεν  παραπλανούνται. Γιατί η πραγματική δύναμη δεν παρασύρεται σε απατηλά μονοπάτια προσωρινότητας.

Δεν είναι εύκολο ή βολικό να ξέρεις: να βλέπεις πέρα από το φαίνεσθαι, να αποκαλύπτεις τα κρυμμένα που εύκολα πια θα διαφαίνονται κάθε στιγμή στην καθημερινότητά σου, να αποκωδικοποιείς καλά κρυμμένους κώδικες από τους αδαείς, που βρίσκονται αθέατοι, ακριβώς μπροστά στα μάτια τους. Μη νομίζεις, πως είναι βολικό να μην έχεις πουθενά να κρυφτείς πλέον, γιατί τον Εαυτό σου τον κουβαλάς μαζί σου πάντα, παντού.
Γιατί να το κάνεις λοιπόν; Κι αν δεν το κάνεις, τι έχεις να κερδίσεις (πραγματικά);

Χριστιάνα Σοφία


11 σχόλια:

  1. Θα σχολιασω μια ακόμα φορα αν και ισως δεν γινω κατανοητος.

    τι ειναι η εμπιστοσυνη ??
    τι ειναι η πίστη ??
    ποιός εχει ανάγκη την πιστη καποιου άλλου ??

    υπαρχει αντικειμενικο καλο και κακο ??
    ποιός "έβαλε " το συνειδητο κακο στην ανθρώπινη σκέψη ??και τι επεδίωξε με αυτό ??
    μήπως σου έδωσε και την λύση απέναντι στο απόλυτο κακό ??
    μα και βεβαια ! και ω του θάυματος , η λυση αφορά την πίστη σου !!!

    Θα κλεισω με λεγόμενα της Υπατίας της Αλεξανδρινής

    "Οι θρύλοι πρέπει να διαδασκονται ως θρύλοι
    Οι μύθοι ως μύθοι
    και τα θαύματα ως ποιητικές φαντασιώσεις
    Το να διδάσκεςι στα παιδιά τις δεισιδαιμονιες ως αλήθειες ,
    ειναι το πιο τρομερό πράγμα.
    Το παιδικό μυαλό τις δέχεται και τις πιστεύει.
    Μονο μετά απο πολύ πόνο και ίσως τραγωδία
    μπορει κάποια στιγμη στο μέλλον να απαλαγεί
    και να ανακουφιστεί.

    Υπατία η Αλεξανδρινή

    Αναγνωρίστε επι-τελους ποιός θέλει να είμαστε υποτακτικοί του

    Πολυ ωραίο το αρθρο !!
    ειμαι και λιγο αγενης ωρες ωρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω αν γράφεις εντελώς τυχαία για την Υπατία ή αν επίσης θεωρείς τυχαίο το ότι τόσο λίγα έχουν σωθεί από την προχωρημένη της σκέψη...

      Ξέρεις ότι όταν αναγνωριστεί το "ποιος" θα καταρρεύσει όλο το στάτους κβο αιώνων... άρα η "αγένεια" εξακολουθεί να παρεξηγείται.

      Διαγραφή
  2. Ναι
    Τυχαια την λυντσαρισαν !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Δεν ξέρω αν γράφεις εντελώς τυχαία ΕΔΩ για την Υπατία" εννοούσα... και η απάντηση είναι μάλλον "ναι", όπως καταλαβαίνω.

      Όσο για το δεύτερο σχόλιό σου, δεν ήταν απάντηση προς εμένα.

      Διαγραφή
  3. 73. *ΤΥΧΗΝ ΝΟΜΙΖΕ* Να έχουμε κατά νου *το τυχαίο* που θα συμβεί (πρόληψη) .
    74. *ΤΥΧΗ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ* . Να μην πιστεύουμε στην τύχη ( στα τυχερά παιχνίδια) ή να μην γινόμαστε τυχοδιώκτες .
    75. *ΤΥΧΗΝ ΣΤΕΡΓΕ* . Να συμφωνούμε (αποδεχόμαστε) με την ειμαρμένη μας (τα μοιραία γεγονότα-ατυχίες της ζωής μας) .



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμμ ναι, η αθωότητα της αυθεντικής απάντησης εξακολουθεί να είναι δύσκολη υπόθεση...

      Άραγε, πώς θα έμοιαζε σήμερα η Υπατία αν ζούσε, πώς θα ήταν η ζωή της, ποιοι θα ήταν οι δολοφόνοι της και με ποιο τρόπο θα την εξόντωναν;

      Αλλά όλ' αυτά είναι συζητήσεις ουσίας για το φόρουμ... εσύ ήδη συμμετέχεις σε άλλο(α). Τα σχόλια όμως παραμένουν ανοιχτά.

      Διαγραφή
  4. Τυχαια δεν γραφω για την Υπατια
    Κακως πολλες φορες ακομα και οι λιγοι υποστηρικτες της αυθεντικοτητας της γυναικειας - χθωνιας -γηινης σοφιας (αρνητικης για τους τωρινους "αρχοντες") , ξεχναν να υποστηριουν με επιχειρηματα και δεδομενα υπερ αυτης .
    Πχ διαβαζοντας το αρθρο σαν πρωτο σχολιο μου ηρθε το πασιγνωστο
    "εν οιδα οτι ουδεν οιδα" του διασημου σοφου που κανενας ομως δεν γνωριζει
    (ασε που οι συγχρονοι σοφοι και οιδαν και ξερουν και ειναι δογματικοι)
    Αλλα ξεχασα ας πουμε "υποσυνεδητα" να βασισω το σχόλιο σε λεγομενα της Διοτίμας.
    Πιο σοφη ισως και πανελως αγνωστη.
    Το συγκεκριμενο κειμενο της Υπατιας το ειδα προσφτα και δεν το εχω βρει στην πηγη του ακομα
    Απλα μου εκανε αμεσα κλικ γιατι λυντσαριστηκε ξεκαθαρα πλεον και θεωρω οτι καιρος ειναι να τιμουμε εστω και λιγο , εστω και εμμεσως καποιους πολεμιστες του πνευματος

    ΥΓ. Βλεπεις , πολεμιστΕΣ εγραψα
    χαχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν "τιμούμε" πραγματικά, ούτε με αναφορές, ούτε με "αποκαλύψεις", ούτε με "ειδικές μέρες" ή οτιδήποτε σχετικό, που είναι όλα λειτουργίες για την ανύψωση του εγώ. Η Τιμή, έχει άλλη έννοια... Ίσως κάποια στιγμή το δούμε...

      Διαγραφή
  5. Για το τιμη θα συμφωνησω , ειναι αστοχη εδω σαν λεξη.
    Αλλα για το εγω εχω ενδοιασμους , μια και το εγω εχει "δαιμονοποιηθει" και αυτο κατα καποιο τροπο.
    Ενοω το εγω με αυτη την ενοια

    "Όμως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε οτιδήποτε, εκτός αν εστιαστούμε σε προσωπικό επίπεδο: στην προσωπική μας ζωή, στον προσωπικό τρόπο σκέψης και δράσης μας, πολύ συγκεκριμένα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαφώς λοιπόν για να τα γράφω αυτά (και άλλα πολλά), δεν μπορεί να πιστεύω σε δεισιδαιμονίες ούτε να ταυτίζομαι με συλλογικά δόγματα.

      Διαγραφή
  6. Μα δεν υπονοησα κατι τετοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή