Η επιτυχία δεν έρχεται όταν «ακολουθείς την καρδιά σου»

Όταν φτιάχνουμε μια θεωρία ή πεποίθηση, χρειάζεται να την αντιλαμβανόμαστε και από την "ανάποδη" για να μην περιορίζουμε τον εαυτό μας ζώντας ψευδαισθήσεις.

Είναι έντονη η προτροπή, "ακολούθησε την καρδιά σου ή τα όνειρά σου για να πετύχεις". Όμως, είναι πραγματικά αληθινό αυτό; Πού βρίσκεται η αλήθεια; Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάλλον μοιάζει περισσότερο με "όνειρο θερινής νυχτός", παρά με την πραγματικότητα.

Όλοι θα έχουμε παραδείγματα γύρω μας – αν όχι από τον εαυτό μας, ανθρώπων που ακολουθούν την καρδιά τους, που ακολουθούν τα όνειρά τους, κι όμως βρίσκονται σε αφάνεια, στη φτώχεια, στο πουθενά. Η ιστορία του ανθρωπίνου γένους δε, διαθέτει άπειρα παραδείγματα του παρελθόντος. Άνθρωποι αφοσιωμένοι, απόλυτα εστιασμένοι, εντελώς δοσμένοι στο σκοπό τους, κι όμως έφυγαν από αυτόν τον κόσμο φτωχοί, ανώνυμοι και "μικροί"... ίσως, για να γίνουν "μεγάλοι" μετά θάνατον. Αυτό είναι το ζητούμενο; Δεν υπάρχει η λεγόμενη επιτυχία σε αυτό το επίπεδο και διάρκεια γήινης ζωής;

Γιατί δεν βλέπουμε το προφανές;

Πού βρίσκεται η παγίδα και γιατί συνεχίζουμε να κυνηγάμε ό,τι δεν είναι εξασφαλισμένο και σίγουρο; Γιατί δεν λειτουργούν όλες αυτές οι "θετικές" προτροπές σύγχρονων δασκάλων και γιατί τόσοι και τόσοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο πουθενά, αν και "ακολουθούν την καρδιά τους";

Οι απαντήσεις βέβαια, βρίσκονται στις ερμηνείες που έχουμε ο καθένας μας υιοθετήσει και στην υποκειμενική θέαση, μέσα από την οποία αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τη ζωή…

Το πρόβλημα με όλες αυτές τις προτροπές είναι ότι ενώ έχουν μια δόση αλήθειας, ταυτόχρονα κρύβουν πολλές δόσεις ψεύδους, γιατί απευθύνονται μόνο στο εγώ (την προσωπικότητα) και την περιοριστική θέαση, που φανερώνεται μέσα από τις αισθήσεις και την περιοριστική αντίληψη…

Τι εννοούμε «επιτυχία»; Με τα δεδομένα της προσωπικότητας, επιτυχία είναι η εξασφαλισμένη οικονομική και υλική αφθονία, η αναγνώριση της αξίας μας, η αποδοχή των άλλων, η αίσθηση της ξεχωριστότητας και η εξασφάλιση του σκοπού/στόχου, όπως τον έχουμε σκεφτεί. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα! Θα τολμούσα να πω - τραβώντας το θέμα στα άκρα - ότι περισσότερες πιθανότητες έχουμε να διασφαλίσουμε όλες αυτές τις επιτυχίες, όταν ΔΕΝ ακολουθούμε την καρδιά μας, όταν δεν αφοσιωνόμαστε στα όνειρά μας, αλλά όταν καλύτερα ακολουθούμε τις προσταγές της κοινωνίας και όταν συμβιβάζουμε τα όνειρά μας, ακολουθώντας τα πρέπει μας. Τότε, έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα σε όλες αυτές τις επιτυχίες.

Και τι σημαίνει, "ακολουθώ την καρδιά μου ή τα όνειρά μου"; Οι περισσότεροι μπερδεύουμε αυτές τις έννοιες με την επιφανειακή τοποθέτηση του εγώ και πάλι. Θα έχετε ακούσει τα αντίστοιχα, "η καρδιά είναι τυφλή" ή "ακολουθώντας την καρδιά σου σίγουρα πονάς" ή "η καρδιά είναι αντίθετη με τη λογική" ή "όσα θέλει η καρδιά είναι ανέφικτα στον πραγματικό κόσμο" και άλλα παρόμοια που μας μπερδεύουν, ενώ μέσα μας παραμένουμε κενοί και ανικανοποίητοι. Το κοντινότερο που έρχονται οι περισσότεροι άνθρωποι στην «καρδιά» τους είναι τα επιφανειακά θέλω τους, που συνήθως βλέπουν να μην εκπληρώνονται, να μην γίνονται πρακτικά εφικτά:

Θέλουμε πολλά λεφτά ή άνεση στη ζωή μας, θέλουμε μια σχέση που να μας κάνει ευτυχισμένους και "να μας συμπληρώνει", θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά που μας αρέσει και να αμειβόμαστε βάσει αυτής, θέλουμε να έχουμε ήρεμα και ήσυχα γηρατειά, θέλουμε υγεία και διαύγεια, θέλουμε να μην κουραζόμαστε πολύ και να έχουμε ελευθερο χρόνο κ.ο.κ. Τίποτα απ' όλα αυτά τα θέλω δεν αμφισβητείται ποτέ ούτε εξετάζεται συνειδητά για να διαπιστώσουμε τις αθέατες πλευρές τους.

Υπάρχει τίποτα "κακό" σε όλ’ αυτά; Όχι… Μόνο που όλ’ αυτά (και πολλά άλλα παρόμοια) βασίζονται σε μια πολύ περιοριστική θέαση και άγνοια του Εαυτού μας.

Γιατί η πορεία της Ψυχής και η τελική ένωση με το Πνεύμα, δεν ενδιαφέρεται για όλα όσα εμείς έχουμε ορίσει ως απαραίτητα, καλά, σωστά ή δίκαια. Η Ψυχή ακολουθεί την πορεία της, ανεξάρτητα από τη δική μας (προσωπική) άποψη για αυτήν, και το Πνεύμα δεν επεμβαίνει επικριτικά στην πορεία μας αυτή.

Η αλήθεια είναι λίγο ανάποδη…

Όταν ακολουθούμε το πάθος μας, την Καρδιά μας και το Όραμά μας (άλλο ο "σκοπός"), τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο, εκτός από την εσωτερική μας ψυχική ηρεμία. Την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο, ότι δεν θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε πουθενά αλλού, ανεξάρτητα από τα φαινόμενα, από το τι κερδίζουμε, από την κοινωνική αποδοχή ή από οτιδήποτε άλλο φανερό.

Έπειτα, η περιοριστική αντίληψη που έχουμε, μας κάνει κριτές αντί για αποδέκτες. Ποιος θα κρίνει και πότε, και σε ποια φάση του γραμμικού χρόνου, ότι "έχουμε πετύχει", ότι "έχουμε φτάσει", ότι "έχουμε εκπληρώσει";

Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική…

Όταν ακολουθείς την Καρδιά σου, όταν είσαι αφοσιωμένος στο Όραμά σου, θα παρουσιαστούν στο δρόμο σου πολλές προκλήσεις, άπειρες δυσκολίες και εμπόδια, αναρίθμητες αμφιβολίες. Όχι για να σε εμποδίσουν, όχι για να σε αναγκάσουν ν’ αλλάξεις πορεία, μα για να σε δοκιμάσουν.

Κανείς δεν ακολουθεί ούτε παραμένει αφοσιωμένος στην Καρδιά του, στο Όραμά του, αν δεν αποκτήσει υγιή, ειρηνική σχέση με τον Εαυτό του. Η αυτογνωσία είναι απαραίτητη προϋπόθεση… και ο δρόμος αυτός είναι για τις γενναίες, δυνατές ψυχές...

Θα χρειαστεί πολλές φορές να αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου.

Θα χρειαστεί πολλές φορές να αλλάξεις τις πρακτικές και τις συμπεριφορές σου.

Θα χρειαστεί να επιλέξεις ξανά και ξανά, συνειδητά την αφοσίωση και την πειθαρχία στο Όραμά σου.

Θα χρειαστεί να βιώσεις πολλές ελλείψεις για να αποδείξεις ότι δεν είναι το φαινομενικό κέρδος που σε κάνει να επιλέγεις.

Θα χρειαστεί να υποστείς πολλές απορρίψεις για να μην εξαρτάσαι από εξωτερικές αναγνωρίσεις.

Θα χρειαστεί να ελίσσεσαι και να δημιουργείς νέους τρόπους για να πραγματοποιήσεις το κάλεσμα της Καρδιάς σου.

Θα χρειαστεί να περάσεις από φόβους και πανικούς αυτό-αμφισβήτησης, καθολικές εσωτερικές απορρίψεις και αμφισβητήσεις για να φανείς αντάξιος του Σκοπού σου.


Θα χρειαστεί να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς ξανά και ξανά μέχρι να φανερώσεις τον πραγματικό Εαυτό σου.

Θα χρειαστεί να ταπεινωθείς ξανά και ξανά για να υποταχθεί το εγώ σου.

Πολλά θα χρειαστεί να κάνεις, που οι σύγχρονοι δάσκαλοι της εύκολης πνευματικότητας δεν θα σου πουν, γιατί θα χάσουν την αφοσίωσή σου. Το βέβαιο είναι ότι όλες αυτές οι διδασκαλίες και θεωρίες, απευθύνονται στο εγώ σου…


Το θέμα δεν τελειώνει εδώ βέβαια...
Και αν εστιαστείτε στις λέξεις του κειμένου, θα το κατακρίνετε... αλλά αν διαβάσετε με την Καρδιά σας, θα καταλάβετε την ουσία που δεν περιγράφεται εύκολα, μα βιώνεται ηρωικά.