Η άλλη θέαση

Χρειάζεσαι την Καρδιά για να βλέπεις καθαρά. Τα φυσικά σου μάτια απλά επιβεβαιώνουν αυτά που η Καρδιά ήδη διακρίνει και γνωρίζει.

(από τον πρόλογο)

«…Μετά από σχεδόν μισό αιώνα ζωής, κοιτάζοντας πίσω, ξέρω ότι αν έγραφα ένα βιβλίο σε κάθε φάση που περνούσα, θα ήταν σαν να έγραφαν τρία ή τέσσερα διαφορετικά άτομα, που όμως θυμάμαι και ξέρω ότι ήμουν εγώ, αλλά δεν είμαι. Το ίδιο μπορώ να πω και για το βιβλίο…

Από πολύ μικρή, είχα απορίες που τα συνομήλικα μου παιδιά ούτε που σκεφτόντουσαν. Από πού ήρθα; Γιατί βρέθηκα εδώ; Πού πάω; Πού βρίσκεται η αλήθεια; Οι απαντήσεις που έπαιρνα, δεν με ικανοποιούσαν.

Χωρίς να ξέρω το λόγο, πάντα λάτρευα τα βιβλία. Μπορούσα να χαθώ μέσα στις σελίδες τους και να χάσω κάθε επαφή με τον κόσμο γύρω μου και με το περιβάλλον μου. Τότε θεωρούσα τους συγγραφείς ημίθεους (ακόμα έχω αυτήν την παιδική αίσθηση) και δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα. Όμως ήθελα υπερβολικά πολύ να μπορούσα να γίνω.

Η ζωή μου όμως ήταν πολυτάραχη, με άφθονες εμπειρίες, αναπάντεχα, ριζικές αλλαγές, έντονα συναισθήματα. Ποτέ δεν ένοιωθα άξια να γράψω εκτός για τον εαυτό μου. Δεν είχα κάτι σημαντικό να πω καθώς έψαχνα ακόμα τις δικές μου απαντήσεις στα ουσιαστικά ζητήματα της ζωής. Το όνειρο ξεχάστηκε, αλλά η αναζήτηση για απαντήσεις είχε ήδη ξεκινήσει. Είναι μια αναζήτηση στην οποία αφοσιώθηκα, δόθηκα ολόψυχα, ως κύριο σκοπό της ζωής μου, εδώ και εικοσιπέντε περίπου χρόνια.

Στα τελευταία αυτά χρόνια της ωρίμανσής μου, αν και νοιώθω ότι ακόμα βρίσκομαι σε νηπιακό στάδιο «γνώσης», ταυτόχρονα νοιώθω ότι είναι εγωιστικό να κρατάω για τον εαυτό μου ή για τους μαθητές μου, αυτά που έμαθα στην πορεία, που ανακαλύπτω καθημερινά, και που μπορεί να προσφέρουν, ακόμα και αν είναι σταγόνα στον ωκεανό της άγνοιάς μας. Δεν ήταν τόσο μια λογική απόφαση (το γράψιμο του βιβλίου) που πάρθηκε συμφεροντολογικά στον νου μου, όσο μια ανάγκη της καρδιάς μου να απλωθεί. Έστω και αν τελικά δεν εκδιδόταν το εγχείρημα αυτό που ξεκίνησα πριν από δυο χρόνια, νοιώθω ότι έχω ήδη υπάρξει πιστή στο κάλεσμα της καρδιάς μου, κι ας το διάβαζαν μόνο φίλοι, γνωστοί και οι μαθητές μου.

Εύχομαι αυτό το βιβλίο να προσφέρει όση χαρά, έμπνευση και νόημα χάρισε σε μένα γράφοντάς το και παρακολουθώντας όλη την πορεία της έκδοσής του. Εύχομαι να μιλήσει στις καρδιές που διψούν για νόημα σε αυτή τη ζωή, την οποία οφείλουμε (πρώτα στον εαυτό μας και έπειτα στους άλλους γύρω μας) να ζούμε ουσιαστικά. Η «άλλη θέαση» προσφέρει σε όποιον θέλει πραγματικά να δει. Ας βρει ο καθένας τη δική του μοναδική, δημιουργική θέαση της ζωής.»

Ο νους αγαπάει και τρέφεται από το δράμα. Το αναπαράγει και το ενισχύει, ουσιαστικά γιατί φοβάται τη μετατόπιση.

Η κριτική είναι εύκολη και σου δίνει επιφανειακή δύναμη που ο εκπαιδευμένος νους ονομάζει γνώση.

Κανείς δεν μπορεί να σε μεταπείσει για κάτι που ο νους σου σε έχει ήδη πείσει ότι είναι αληθινό. Απλά δεν διδάχθηκες ποτέ ότι μπορείς και δικαιούσαι να αμφισβητείς τον νου σου.

Δεν υπάρχουν λάθη, υπάρχουν βιώματα και μαθήματα. Αν βλέπεις «λάθος» δεν εκτιμάς το βίωμα, δεν καταλαβαίνεις το μάθημα.

Η μάθηση ξεκινά από την αυτό-αποδοχή και την αυτό-εκτίμηση. 

«Η άλλη θέαση – η αμφισβήτηση»

Έκδοση: 2012

Χριστιάνα Σοφία