Προχωρώντας προς το μέλλον, συναντάμε το παρελθόν.
Το κλειδί είναι η φαντασία, που είναι λειτουργία διαφορετική από τη γραμμική μνήμη που μαθαίνουμε να εξασκούμε. Ανήκει σε ένα άλλο επίπεδο του νου, που συνάδει με το θηλυκό, την καρδιά, το δεξί ημισφαίριο… γι’ αυτούς που θέλουν σταδιακά να συνδέουν τα στοιχεία.
Το πέρασμα προς το πνεύμα και στα πεδία της πρωταρχικής δημιουργίας είναι η φαντασία. Προϋπόθεση, το σταμάτημα του επιφανειακού σκεπτόμενου νου, αλλά χωρίς τεχνητά μέσα, χωρίς συγκεκριμένες πρακτικές. Έτσι απλά, φυσικά, γιατί η εσωτερική σχέση βρίσκεται σε αρμονία, γιατί έχει έρθει η ώρα να ανοίξουν τα μάτια της καρδιάς και να καθοδηγήσουν το νου ορθά.
Η φαντασία αρχικά έρχεται αχαλίνωτη,όταν γεννιόμαστε, για να "παγιδευτεί" στη συνέχεια αναγκαστικά, με σκοπό να ξανα-αναδυθεί με διάκριση, μέσα από τη σοφία.
Πόσο λανθασμένα κατηγορήσαμε, διαχωρίσαμε, μέσα από την άγνοιά μας. Μα ήταν αναγκαίο. Αυτό που δεν είναι αναγκαίο είναι η παραμονή στην άγνοια και στον αυτό-περιορισμό.
Γνωρίζοντας τις απόψεις που επικρατούν, πολλές από τις οποίες έχω και η ίδια υιοθετήσει στο παρελθόν, μη έχοντας ιδίαν γνώση ή λαμβάνοντας μόνο ψήγματα επίγνωσης, ενώ πολλά έλειπαν από τη μεγαλύτερη εικόνα, οφείλω να διορθώσω ή να συμπληρώσω, όσα μπορώ πλέον να Δω.
Η επίγνωση δεν έρχεται ποτέ απ’ έξω, ενώ πολλά μάς βοηθάνε να φτάσουμε τη Δική Μας, εσωτερικά. Όσα εξ’ αρχής πρέσβευα με πάθος, πίστη και αφοσίωση, τώρα καρποφορούν και αποκαλύπτουν, καθώς η ταπεινότητα αποκτά μια εντελώς καινούργια έννοια.
Είναι μέσα από τις δικές μας ερωτήσεις, τη δική μας εσωτερική διάκριση που οδηγούμαστε, εντελώς φυσιολογικά και με μεγαλόπρεπη Χάρη στη σοφία, πέρα από τα φαινόμενα. Τα πάντα μας οδηγούν, φτάνει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της καρδιάς να συλλάβει και ανάλαφρο το νου να υποδεχτεί.
Όταν η φαντασία αρχίζει να διευρύνεται, κατόπιν συνειδητής δράσης και εσωτερικής ισορροπίας (και όχι ως ενστικτώδης χαραχτηριστικό χωρίς τη θεϊκή διάκριση της αφύπνισης), τότε εύκολα εισχωρεί στα άδυτα της δημιουργίας, φέρνοντας μαζί της πραγματικότητες του υπαρκτού μέλλοντος για να τις αποθηκεύσει στο νου. Είναι το όραμα που συλλαμβάνεται με σκοπό την υλοποίησή του. Είναι η επίγνωση, μιας ήδη δημιουργηθήσας πραγματικότητας, μακριά από τον υλικό κόσμο, με σκοπό την πρόσβαση και τη διοχέτευσή του στην πράξη.
Ταυτόχρονα, μαγικά θα έλεγα, ταξιδεύει ο νους ισότιμα και ισάξια, στο βαθύ παρελθόν, γνωρίζοντας ακαριαία, την αιτία, την αρχή, και όλη την πορεία της συγκεκριμένης δημιουργίας, που κατάφερε να αντλήσει από το μέλλον. Κατανοεί, μέσα σε δευτερόλεπτα, που δεν έχουν κανένα νόημα στο γραμμικό χρόνο (γιατί ο χρόνος της επίγνωσης είναι διαχρονικός και διαρκής), όλο το φάσμα, που προηγουμένως χαρακτηριζόταν με άπειρα κενά.
Πώς δημιουργήθηκε η ενοχή, ο φόβος; Πότε άρχισε και γιατί δόθηκε η δυαδική πραγματικότητα; Πώς οι διάφοροι πολιτισμοί συνέβαλαν και «έπαιξαν» το παιχνίδι που οδήγησε σε εμάς τώρα, να έχουμε απόλυτα την ευθύνη να ισορροπήσουμε και να αποκαλύψουμε; Πόσο άδικα κατηγορήσαμε ό,τι δεν καταλάβαμε; Πόσο λίγο γνωρίζουμε την ανθρώπινη πραγματικότητα και ιδιότητα… ακόμα και εκείνοι που νομίζουν πως γνωρίζουν. Πόσο έτοιμοι είμαστε να απορρίψουμε τα πάντα και ταυτόχρονα να τα συνθέσουμε σε μια μεγαλειώδη νέα, αποκαλυπτική σύνθεση που θα απελευθερώσει την ψυχή και θα ανυψώσει το πνεύμα μας;
Δεν ήρθε όμως η ώρα να ανακοινωθούν αυτά στο διαδίκτυο. Κατανοώ τώρα την έννοια, «δεν δίνουμε απλόχερα την Πληροφορία στους αδαείς». Η Γνώση κατακτιέται, βήμα – βήμα, με προσωπική δουλειά, αφοσίωση, πάθος και πίστη για την Αλήθεια… Ακόμα είναι νωρίς... Όλα έχουν επαναληφθεί και δεν θα επαναλάβω όμοιους κύκλους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την έκβασή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου