Όταν δε, έχω κατανοήσει πλήρως τις νέες πληροφορίες και όταν αυτές συνδέονται με ό,τι προηγουμένως υπήρχε, τότε γίνεται απόλυτα φανερό πώς η νέα πληροφόρηση συμπληρώνει και ολοκληρώνει αντί να αφαιρεί ή να απορρίπτει. Όπως κι αν’ χει, παραμένει μια καταπληκτική εμπειρία που με συναρπάζει κάθε φορά που συμβαίνει.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι αυτό το blog και όλα τα άρθρα του, δεν είναι ένα συνηθισμένο blog. Κανένα άρθρο δεν είναι άσχετο με το άλλο, κανένα θέμα δεν είναι αντίθετο ούτε απορρίπτει κανένα άλλο. Όμως, χρειάζεται μια διαφορετική ανάγνωση και μια εντελώς διαφορετική κουβέντα με τον Εαυτό, για να γίνει αυτό αντιληπτό.
Μας δίνεται μια νέα πληροφορία, την οποία έχουμε την πρόκληση να διαχειριστούμε, κάθε φορά που τολμούμε να μετακινηθούμε, να αφήνουμε την ασφάλεια των πεποιθήσεων και των γνώριμων ιδεών αλλά και πρακτικών μας. Γνωρίζοντας ότι δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι την ίδια πραγματικότητα, ούτε υπάρχουμε στον ίδιο γραμμικό χρόνο, εμπιστεύομαι να μοιράζομαι αυτές τις πληροφορίες, με όσους μπορούν να τις κατανοήσουν και να τις χρησιμοποιήσουν αναλόγως στη ζωή τους.
Εκεί που συνήθως μπερδευόμαστε – και εγώ πολλές φορές όταν δεν είμαι συνειδητή (σε εγρήγορση) – είναι στο ότι έχουμε μια παραμορφωτική θέαση της πραγματικότητας. Τείνουμε να υποθέτουμε ότι μια άποψη ή πληροφορία είναι ή δεν είναι σωστή. Έτσι, κατηγορούμε την πληροφορία ή αυτόν που την εξέφρασε (στην άγνοιά μας). Η αλήθεια όμως είναι ότι η κάθε πληροφορία που υπάρχει στον καιρό της, είναι σωστή στην εποχή που δόθηκε και αντιπροσωπεύει τη συνειδητότητα που την εξέφρασε (όχι όλους). Το μπέρδεμα ξεκινά όταν υποθέτουμε ότι όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο διεύρυνσης του νου ταυτόχρονα ή ότι όλοι ζούμε στον ίδιο γραμμικό χρόνο ταυτόχρονα.
Μερικές φορές, κάποιες πληροφορίες φαίνεται να προηγούνται της εποχής τους ή αντίθετα να είναι ετεροχρονισμένες. Το μπέρδεμα, και πάλι, είναι πάντα προσωπικό και η πρόκληση παραμένει πάντα υποκειμενική… να έχουμε την ικανότητα της διάκρισης, της αποδοχής και της σύνθεσης, βάσει της δικής μας κατανόησης και διεύρυνσης.
Λαμβάνουμε στην πορεία μας - εσωτερικά πάντα - ορισμένα κομματάκια του πάζλ, που αρχικά μας φαίνονται «ολόκληρα» κι έτσι τα κλείνουμε σε στέρεες, ολοκληρωμένες "αλήθειες", τις οποίες ορίζουμε ως πεποιθήσεις που μας καθοδηγούν. Αν δεν τολμήσουμε στην πορεία να τις αναλογιστούμε, να τις αμφισβητήσουμε τολμώντας τη μετατόπιση, παραμένουν αλυσίδες που μας κρατάνε δεμένους σε περιοριστικές αντιλήψεις. Δεν φταίνε οι ιδέες, οι αντιλήψεις, οι πεποιθήσεις ή οι θεάσεις. Φταίει το ότι δεν διεκδικούμε την ελευθερία μας, δεν μάθαμε ότι μπορούμε και ΕΙΜΑΣΤΕ υπεύθυνοι για το νου μας, όχι θύμα του.
Έτσι εγώ θέλω να προκαλώ τα δεδομένα σας, θέλω να σας προκαλώ να τολμάτε να σκέφτεστε μόνοι σας, να μην αναπαράγετε ιδέες παρελθοντικές ή άλλων που απλά έχετε υιοθετήσει ως δικές σας.
Έχω επιπλέον διαπιστώσει, ότι ακόμα και οι δικές Μου πληροφορίες, που μου δίνονται, «μου αφαιρούνται» και χρειάζεται να τις «μάθω» από την αρχή, λαμβάνοντάς τες διαφορετικά, όταν δεν είμαι έτοιμη να τις χρησιμοποιήσω: να τις κάνω πράξη ζωής.
Σκεφτείτε τα όλ’ αυτά με τον Εαυτό σας.
Και μιας που θα μπείτε στον κόπο, σκεφθείτε και κάποιες από τις ακόλουθες ιδέες/πληροφορίες:
Δεν δημιουργούμε εμείς την πραγματικότητά μας.
Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.
Δεν υλοποιούμε το παρόν από το παρελθόν αλλά από το μέλλον.
Δεν υπάρχει μόνο ένα ΕΝΑ.
Δεν γίνεται να είμαστε ανεξάρτητοι… η ανεξαρτησία ως έννοια δεν υπάρχει, είναι ψευδές δημιούργημα του ανθρώπου.
Δεν ενεργούμε/λειτουργούμε μόνοι μας.
Το εγώ δεν είναι το ίδιο με το Εγώ ούτε ο εαυτός με τον Εαυτό.
Δεν υπάρχουν «προηγούμενες ζωές».
Δεν μοιραζόμαστε τον πόνο μας.
Δεν βρισκόμαστε εδώ για να μάθουμε, να βελτιωθούμε ή να «φτάσουμε».
Μπορούν να γραφτούν ολόκληρα βιβλία, όχι μόνο άρθρα, πάνω σε κάθε μια από αυτές ή και άλλες ιδέες. Πιο σημαντικό είναι να τολμούμε να σταματάμε για λίγο τον σκεπτόμενο νου, που υποθέτει ότι μπορεί να βρει όλες τις απαντήσεις, και να ανοιγόμαστε στη γνώση που είναι πάντα διαθέσιμη να την αντλήσουμε στη συνειδητότητά μας.
Χριστιάνα Σοφία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου