Τι δίνεις, τι παίρνεις;

Αν δεν δώσεις δεν παίρνεις. Αν δεν προσφέρεις πρώτα, δεν λαμβάνεις.

Είναι Νόμος. Όχι των ανθρώπων φυσικά, όχι του τρόπου σκέψης που μάθαμε να ακολουθούμε και να υπηρετούμε.

Πόσο πρέπει να δώσεις προτού τελικά πάρεις; Τι πρέπει να δώσεις για να λάβεις; Δεν είναι εγωιστικό να περιμένεις να λάβεις;

Πιθανόν, όσοι είναι οι άνθρωποι, τόσες είναι και οι παρανοήσεις σχετικά με μια ακόμα «αλήθεια» (πεποιθήσεις) που δεν τολμά ο φοβικός άνθρωπος να αμφισβητήσει.

Το πρόβλημα με αυτά τα «άρθρα» είναι ότι δεν μπορούν να έχουν απαντήσεις, έτοιμες θεωρίες να ακολουθήσει ο οποιοσδήποτε. Σκοπός τους είναι μόνο να προβληματίσουν, αλλά ούτε και αυτό το πετυχαίνουν… ακόμα ή τουλάχιστον στον βαθμό που θα το ήθελα!

Γιατί; Το γιατί είναι σχετικά απλό!

Δεν έχουμε ακόμα καταλάβει πόσο άμεσα συνδεδεμένοι είμαστε, πόσο άθελά μας επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον και τον κόσμο γύρω μας… είτε το λέμε θεωρητικά είτε όχι.

Η πιο ισχυρή δύναμη που υπάρχει είναι η δύναμη του Ατόμου. Ένα Άτομο - Άνθρωπος στα εκατομμύρια που υπάρχουν. Μόνο ένας! Ο κάθε ένας!

Όταν το αντιλαμβάνεσαι αυτό για πρώτη φορά βιωματικά, τότε συνειδητοποιείς την τεράστια (σχεδόν ασήκωτη) ευθύνη που έχεις και ταυτόχρονα την απέραντη γαλήνη, ελευθερία και ευκαιρία που διαθέτεις για να εκδηλώσεις αυτό που μπορείς να είσαι πραγματικά!

Τα ερωτήματα που θέτω κατά καιρούς δεν είναι για φιλοσοφικές συζητήσεις του καναπέ. Θα μπορούσαν να γεμίσουν δε τόνους βιβλίων και πάλι δεν θα καταλάβαινες τίποτα, αν δεν μάθεις να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου. Μόνος, ελεύθερος, με πληρότητα, ευθύνη, χαρά και έξω, τελείως από τα όρια…

Τα μόνα ερωτήματα που μ’ ενδιαφέρουν, είναι αυτά που δημιουργούν ζωή.