Όλα παραμένουν δανεικά μέχρι....

Κάποια στιγμή τα λόγια των άλλων τελειώνουν ή δεν σου λένε και τίποτα πια. Δεν σε ανυψώνουν όπως παλιά, δεν σε γεμίζουν ενθουσιασμό, ελπίδα, πίστη όπως όταν τα πρωτοανακάλυψες. Αν φτάσεις κάποτε σε αυτό το σημείο, να χαίρεσαι. Είναι η αρχή της δικής σου σκέψης.

Είναι άβολη θέση και ίσως τρομακτική αρχικά. Όλα όσα ανακάλυπτες και ρουφούσες στο παρελθόν, τώρα έχασαν την αίγλη τους, την πρωτοτυπία και τη λάμψη τους. Όλα φαίνονται ίδια ή μάταια. Το κενό εσωτερικά παραμένει.

Γιατί δεν γεμίζει με λόγια άλλων, δεν εξαφανίζεται με την αποστήθιση, την υιοθέτηση οποιασδήποτε φαντασμαγορικής ιδέας άλλων. Ο Εαυτός σου ξέρει… χρειάζεσαι τα δικά σου λόγια, τη δική σου πρωτοτυπία, τον δικό σου αυθορμητισμό. Και εσύ δεν έμαθες να Τον εμπιστεύεσαι, να Τον ακούς και να Τον ακολουθείς.

Διαβάζεις για Αυτόν, Τον ψάχνεις δεξιά και αριστερά, Τον ψάχνεις μέσα σου, όπως σε προτρέπουν όλοι, αλλά πού είναι, πώς είναι και γιατί εσύ δεν Τον αντιλαμβάνεσαι;

Αυτοί που θαύμαζες, έγιναν οικείοι και «μίκρυναν» στα μάτια σου. Πού είναι τώρα; Πού πήγε ο αρχικός σου ενθουσιασμός και θαυμασμός; Συνειδητοποιείς ότι οι περισσότεροι δεν είναι τόσο αυθεντικοί όσο παρουσιάζονταν. Δανεικά σου φαίνονται τα περισσότερα πια...

Μην κατηγορείς αυτούς που σε δίδαξαν ή σε επηρέασαν. Αυτοί επιτέλεσαν τον δικό τους σκοπό. Δεν ήταν σκοπός τους ποτέ να προσηλυτίζουν εσένα… έστω κι αν προσπάθησαν. Θα συνεχίσεις ίσως να τους διαβάζεις ή να τους ακούς. Αυτούς τους ίδιους ή άλλους. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η δική σου αυθεντική φωνή. Και αυτή δεν βγαίνει με μίμηση, υιοθέτηση ή αποστήθιση. Χρειάζεται την μοναδική αυθεντικότητα που θα συμβάλει, θα συνεισφέρει, θα εκδηλωθεί αβίαστα και αληθινά. Όποια κι αν είναι!

Άγαρμπα στην αρχή, με χιλιάδες αμφισβητήσεις εσωτερικές ή/και εξωτερικές αλλά είναι επιτακτική ανάγκη να την εμπιστευτείς. Να υπάρχει ισότιμα και με ισάξιο σεβασμό, ανάμεσα σε όλες τις άλλες, όποιες κι αν είναι.

Μείνε μακριά απ’ όλους όσους αρνούνται να σε κοιτάξουν με ευθύτητα και να σου μιλήσουν σε προσωπικό, αληθινό επίπεδο. Μείνε μακριά από τους ρήτορες που βγάζουν μόνο λόγους, βιβλία και αποφθέγματα, τα οποία δεν συνεχίζουν με προσωπική επαφή, με προσωπικό χρόνο και ισότιμους διαλόγους. Μείνε μακριά απ’ όσους αρνούνται να σε ακούσουν, να αμφισβητήσουν τις θέσεις τους, να δουν μια διαφορετική οπτική από αυτήν των πεποιθήσεών τους.

Δεν χρειάζεσαι άλλες θεωρίες, κάτι άλλο στο οποίο να πιστεύεις. Χρειάζεται να εμπιστευτείς και να εκφράσεις τη δική σου… με θάρρος. Χρειάζεται όμως να ανακαλύψεις τη διαφορά ανάμεσα στη φωνή του εγώ σου και σε αυτήν του Εαυτού σου. Χρειάζεται να ξεχωρίσεις την παρόρμηση από τον αυθορμητισμό. Χρειάζεται να βγεις εσύ από τις εσφαλμένες εντυπώσεις σου, που φτιάχνουν μέσα σου (και έξω από σένα) ένα πολύ περιοριστικό περιβάλλον επιβολής και θυματοποίησης: μια άποψη που παρουσιάζεται ως αλήθεια αλλά σ’ εμποδίζει να δεις πέρα από αυτήν που ΕΣΥ έχεις ορίσει ως μοναδικά αληθινή.

Χρειάζεται όμως ευθύνη, πάθος, αφοσίωση, πειθαρχία... όλα αναπτύσσονται και καλλιεργούνται. Εσύ ορίζεις το χρόνο, ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνεσαι αυτόν τον τύραννο (ή εργαλείο)...



Χριστιάνα Σοφία