Η υποκρισία της καταπολέμησης των εθισμών

…γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε κανένα εθισμό

Κάθε φορά που αρχίζω να γράφω, αισθάνομαι μια πραγματική πρόκληση να καταφέρω να διατυπώσω κάθε σκέψη, επίγνωση και εικόνα που βρίσκονται στο μυαλό μου, λεκτικά. Και κάθε φορά συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι αδύνατον. Υπάρχουν τόσες οπτικές και επίπεδα σε κάθε θέμα, που έχω καταλήξει ότι τα άρθρα μπορούν να χρησιμεύουν μόνο ως έναυσμα, για να βοηθήσουμε τη διαφοροποίηση της σκέψης μας.

Οι εθισμοί είναι ένα τεράστιο θέμα που αφορά όλους μας καθώς όλοι, λίγο έως πολύ, παγιδευόμαστε στον έναν ή στον άλλο εθισμό. Οι οποιεσδήποτε πληροφορίες παραμένουν γενικές, ενώ ο καθένας χρειάζεται να εισχωρήσει βαθιά στον εαυτό του.

Ο ορισμός του εθισμού, με απλά λόγια, είναι η οποιαδήποτε επαναλαμβανόμενη μηχανική δράση, η ασυνείδητη λειτουργία.  Με αρκετές επαναλήψεις, η μηχανική αυτή αντίδραση/παρόρμηση δεσμεύει τη θέλησή μας και φαίνεται να είμαστε ανίκανοι να απαλλαγούμε από αυτήν, να «κόψουμε τη συνήθεια».

Οι εθισμοί ποικίλουν και βρίσκονται σε όλους τους τομείς της ζωής. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος, αν και σύμφωνα με τα κοινωνικά δεδομένα, οι πιο γνωστές και αποδεκτές μορφές εθισμού είναι αυτές που μπορούμε να διαπιστώσουμε στην επιφάνεια της ύπαρξής μας: το κάπνισμα, το αλκοόλ, η πολυφαγία, τα ναρκωτικά (συμπεριλαμβανομένων των συνταγογραφούμενων φαρμάκων), το δάγκωμα των νυχιών, κλπ. Όμως υπάρχουν πολλοί άλλοι εθισμοί, λιγότερο γνωστοί αλλά πιο ισχυροί ακριβώς γιατί είναι αθέατοι και «φυσιολογικές» συμπεριφορές για τη μάζα: 
η προσκόλληση σε άλλους
ο ρόλος του θύματος 
η απληστία των «αναγκών» 
η υπερβολική κοινωνικοποίηση/σπατάλη
η ομαδοποίηση, η προσκόλληση να ανήκουμε κάπου/ακολουθούμε
η εργασιομανία 
ο εθισμός στην στην επιστήμη/τεχνολογία. κλπ.
και πολλοί άλοι αθέατοι εθισμοί...

Η τραγωδία του προγραμματισμού του νου μας είναι ότι στρεφόμαστε κατά των εθισμών, πράγμα που τους καθιστά ακόμα ισχυρότερους και πιο ασυνείδητους απ’ ότι ήδη είναι. Υπάρχει άπλετη κριτική, τόνοι απόρριψης (και αυτό-απόρριψης) και τεράστια ανάγκη να «βοηθηθούν τα θύματα», η οποία ανάγκη παρεμπιπτόντως, συνήθως προέρχεται από τον εθισμό στο ρόλου του σωτήρα, της ανάγκης αλλαγής του κόσμου σύμφωνα με τη δική μας θεώρηση σωστού - λάθους. Τα κίνητρα παραμένουν συνήθως αόρατα και ασυνείδητα.

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το σύστημα σκέψης ευδοκιμούν οι εθιστικές συμπεριφορές και "κρυφά" , το ίδιο σύστημα σκέψης, τις στηρίζει. Το όλο σκηνικό είναι άκρως υποκριτικό, για κάποιον με εσωτερική όραση ... και λυπητερό!

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος που μπορείτε να σταματήσετε έναν εθισμό. Αρχικά, όταν ο νους αντιλαμβάνεται την απειλή της «διακοπής», θα επιστρατεύσει κάθε μηχανισμό άμυνας για να ενισχύσει αυτό που θέλετε να σταματήσετε, γιατί δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο την απώλεια ή το κενό. Δεν μπορεί να υπάρξει το κενό, το τίποτα. Όταν επικεντρώνεστε λοιπόν στη «διακοπή», εξακολουθείτε να επικεντρώνεστε σε αυτό που είστε εθισμένοι. Ως εκ τούτου, το ενισχύετε ασυνείδητα. Δεν έχετε βρει κάτι αρκετά ισχυρό ώστε να αντικαταστήσει τον εθισμό, οπότε κάθε παρορμητικός μηχανισμός άμυνας θα ενεργοποιηθεί, με σκοπό να εμποδίσει το κενό, τον οποιονδήποτε πόνο ή στέρηση. Γεμίζει άμεσα το χάσμα της απειλής με περισσότερο από αυτόν που γνωρίζει και του είναι οικείο ή με κάτι άλλο, εξίσου καταστροφικό, μια άλλη συνήθεια που δεν εντοπίζεται.

Ο άλλος λόγος που δεν μπορείτε να σταματήσετε έναν εθισμό είναι επειδή απορρίπτετε τον εαυτό σας για αυτό. Συνειδητά ή ασυνείδητα, κατακρίνετε τον εαυτό σας για τον εθισμό σας, για να έλλειψη θέλησής σας να αποδεσμευτείτε, και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Κάθε αυτοκριτική προσθέτει στην ενίσχυση του εθισμού, με τον οποίο έχετε ταυτιστεί. Η τραγωδία είναι ότι δεν έχουμε διδαχθεί πώς να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τις σκέψεις μας, τις ενέργειές μας, το εγώ μας. Έτσι, παραμένουμε ανίσχυροι, πολεμώντας ένα σύμπτωμα, που έχουμε ονομάσει εχθρό.

Ολόκληρη η δομημένη κοινωνία και ο τρόπος σκέψης μας εστιάζεται στα συμπτώματα. Αντιλαμβανόμαστε αυτό το οποίο μπορούμε να δούμε και είναι η κορυφή του παγόβουνου ενός ολόκληρου σύμπαντος μέσα μας, ενώ η ουσία παραμένει ανεξερεύνητη και άγνωστη! Το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μας παραμένει κρυμμένο από τη συνειδητότητα και φοβικό (γιατί είναι άγνωστο), ενώ συνεχίζουμε να εστιαζόμαστε και να πολεμάμε τα συμπτώματα. Τίποτα δεν αλλάζει. Ακόμα και υπάρξει αλλαγή, θα συμβεί μόνο στο επιφανειακό επίπεδο και θα είναι βραχυπρόθεσμη. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν αποβάλει μια συνήθεια και έχουν κατωχηρώσει τη θέλησή τους, κόβοντας κάποια συνήθεια, αποβάλλοντας κάποιο εθισμό, όπως το κάπνισμα ή τα ναρκωτικά. Η πραγματικότητα που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι έχουν αντικαταστήσει μια συνήθεια με μια άλλη, λιγότερο εμφανή, που δεν συνδέουν με την προηγούμενη, αδυνατώντας έτσι να δουν τη εγαλύτερη εικόνα του πάζλ του Εαυτού τους. 

Οι εξαρτήσεις κρύβουν πάντα επιγνώσεις και μαθήματα που δεν μπορείτε να αντιληφθείτε ή να χρησιμοποιήσετε, όσο εξασκείστε στις γνωστές πρακτικές εναντίον των εθισμών (και συχνά εναντίον του εαυτού σας). Υπάρχει λόγος («θετικός»)για τα πάντα. Η ζωή μας ολόκληρη είναι συμβολική. Ωστόσο, οι συμβολισμοί είναι υποκειμενικοί. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του κωδικό αναφοράς, τους δικούς του συμβολισμούς, που χρειάζεται να αποκαλύψει και να αποκωδικοποιήσει, για τον Εαυτό του. Χρειάζεται εργασία εσωτερική, κάτι που λίγοι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν, επανεξετάζοντας τις πεποιθήσεις τους. 
Μέχρι να βρείτε τι κρύβεται πίσω από τον κάθε εθισμό, παραμένει μια συνήθεια ή αντικαθιστάται από μια άλλη, που ελέγχει το νου σας και άρα Εσάς!

Πολλοί υποθέτουν επίσης, ότι μπορούν να «ξεγελάσουν το νου τους». Αλλά αυτό σημαίνει ότι εξ' αρχής υποτιμούν αυτό που δεν γνωρίζουν: το Νου! Είναι ένα άλλο τέχνασμα της κατώτερης διάνοιας, για να παραμένετε ασύνδετοι με τον Εαυτό σας, να προχωράτε στα τυφλά νομίζοντας πως κυριαρχείτε στον «κατώτερο» εαυτό σας. Όσο κι αν λέτε ότι θέλετε να σταματήσετε το ποτό γιατί καταστρέφει τις σχέσεις σας, όσο κι αν θέλετε να κόψετε το κάπνισμα γιατί θέλετε να είστε υγιείς, τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Καμία ποσότητα θετικής σκέψης ή οραματισμού δεν θα σταματήσουν τον εθισμό. Ίσως το έχετε αντιληφθεί ήδη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή υποτιμάτε τον εαυτό σας, δεν γνωρίζεται πώς λειτουργεί ο νους σας και βρίσκεστε σε πόλεμο με τα διάφορα εσωτερικά κομμάτια σας. Αγνοείτε εντελώς τον τρόπο προγραμματισμού του νου σας, τον ΤΡΟΠΟ που λειτουργεί η σκέψη και τα επίπεδα δημιουργίας!

Τι χρειάζεται να γνωρίζετε; Αυτό που ο εθισμός προσπαθεί να σας πει για σας, αυτό που ο εθισμός κρύβει από τη συνείδησή σας. Πιο σημαντικό, δεν γνωρίζεται τη θετική πλευρά του εθισμού σας! Θετική πλευρά; Μπορεί να υπάρξει θετική πλευρά; Είναι στ’ αλήθεια απλό…

Οτιδήποτε διαθέτει μια αρνητική πλευρά, πρέπει να διαθέτει και μια θετική πλευρά επίσης. Σε αντίθετη περίπτωση, είστε κολλημένοι σε μια περιοριστική αντίληψη που σας στερεί την επιλογή. Δεν έχετε καμία επιλογή, αν επικρίνετε και αν φοβάστε το φόβο. Δεν έχετε καμία επιλογή, αν η αντίληψή σας είναι κολλημένη στη μια πολικότητα της δυαδικότητας.

Δεν υπάρχει κάτι που μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με όλ’ αυτά. Δεν υπάρχουν απαντήσεις εκεί έξω για τον ΕΑΥΤΟ σας, που μπορεί κάποιος απλά να σας δώσει, έτοιμο, σερβιρισμένο για να το χρησιμοποιήσετε ή να το βάλετε σε εφαρμογή. Θα πρέπει να είναι ένα προσωπικό ταξίδι προς τα μέσα, για να ανακαλύψετε όλα τα κρυμμένα κομμάτια του εαυτού σας. Πρέπει να είναι μια προσωπική εργασία, μέσα στο νου και στον ψυχισμό σας, για να ανακαλύψετε τις προθέσεις σας, τις ανάγκες… όλα όσα φοβάστε να δείτε και θετικά και αρνητικά!

Πρώτα συνειδητοποιείτε με προθυμία τον εθισμό, ο οποίος υπήρξε ασυνείδητος στο παρελθόν. Μαθαίνετε να το κάνετε αυτό, αφού μάθετε (γιατί δεν μαθαίνουμε ποτέ) πώς να παρατηρείτε τον εαυτό σας αντικειμενικά. Στη συνέχεια, θα αρχίσετε να συνειδητοποιείτε τις διάφορες πτυχές του εαυτού σας που εμπλέκονται στον εθισμό/ούς, φτάνοντας στην αποδοχή και στην κατανόηση που είναι πάντα μια διαδικασία απελευθέρωσης. Αυτό που πλέον παρατηρείτε δεν είναι εθισμός αλλά μια συνειδητή συνήθεια, που αναγνωρίζετε την ανάγκη της στην παρούσα φάση της ζωής σας. Τα επόμενα βήματα είναι εύκολα και συνειδητά...

Με αυτόν τον τρόπο αρχίζετε να αναλαμβάνετε την ευθύνη του να είστε ο Εαυτός σας. Αυτό από μόνο του είναι άκρως διαφωτιστικό και έχει πολύ περισσότερα να σας προσφέρει απ’ ότι μπορούσατε προηγουμένως να φανταστείτε. Τότε, και μόνο τότε, θα αρχίσετε να επιλέγετε συνειδητά, να ζείτε δειλά - δειλά στο εδώ και τώρα, τιμώντας τον Εαυτό σας και τη ζωή. 

Οι εθισμοί είναι περάσματα. Χρησιμοποιήστε τους για να ανακαλύψετε και όχι για να απορρίπτετε τον εαυτό σας. Είναι ταξίδι προς τον Εαυτό σας… που πιθανότατα δεν θα είχατε αποφασίσει να κάνετε αν δεν υπήρχε ο εθισμός εξ’ αρχής. 



Χριστιάνα Σοφία