Η μικρή μου κόρη με έχει ρωτήσει αρκετές φορές, «μαμά, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Δυσκολεύτηκα να της απαντήσω και ακόμα δεν της έχω δώσει μια ευθεία απάντηση… μέχρι τώρα, που όλα αρχίζουν να συνθέτονται μέσα μου.
Αρχικά, πρόσεξα τη δυσφορία μέσα μου καθώς με ρωτούσε, ενώ ο νους μου προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει λογική στην ερώτησή της. ΟΤΑΝ μεγαλώσω; Δεν έχω μεγαλώσει ακόμα; Μα είμαι σχεδόν 50! Έχω ήδη αποφασίσει τι θέλω να κάνω…. ΝΑ ΚΑΝΩ… ο νους ερμηνεύει το «τι θέλεις να ΓΙΝΕΙΣ» ως «τι θέλεις να ΚΑΝΕΙΣ»! Οπότε, το εγώ υποθέτει, με μεγάλη δυσφορία πάλι, «δεν έχω ήδη κάνει αρκετά, δεν κάνω αρκετά»; Αλλά ακόμα και όταν συνειδητοποιώ όλ’ αυτά, η απάντηση ακόμα μου διαφεύγει. Έχω μάθει να μην προσπερνώ με «ελαφριά καρδιά», καμία ερώτηση της κόρης μου…
Σήμερα το πρωί, μετά από καταιγισμό σκέψεων, εικόνων και επιγνώσεων, τελικά μου δόθηκε η απάντηση (και πολλά άλλα μαζί της). Έτσι έρχονται όλα… με ένα κατακλυσμιαίο τρόπο, και τότε ο νους έχει την απίστευτη δουλειά να προσπαθήσει να βάλει «τα πάντα» σε γραμμική, δομημένη, κατανοητή, λεκτική διάταξη.
…………..
Πάντα ήθελα να είμαι σοφή! Ό,τι κι αν αποφάσιζα να ΚΑΝΩ, ήθελα να είμαι σοφή! Ακόμα δεν είμαι! Και η θετική όψη αυτής της διαπίστωσης είναι ότι αυτό με κρατάει ταπεινή και σε εγρήγορση, (ακόμα) παθιασμένη με τη ζωή.
Υπάρχει μια παρανόηση για το τι είναι η σοφία. Τι είναι αλήθεια η σοφία και πώς αυτή διαφέρει από τη γνώση; Νομίζω ότι πολλοί μπερδεύουν αυτές τις έννοιες, που είναι εντελώς διαφορετικές αλλά συνδέονται και αλληλο-συσχετίζονται.
Η γνώση βρίσκεται «εκεί έξω».
Η σοφία βρίσκεται εντός.
Η γνώση είναι πληροφορία, διαχρονική αλήθεια, που φανερώνεται καθώς η συνειδητότητα επεκτείνεται και διευρύνεται.
Η σοφία είναι η διάκριση της στιγμής, η οποία δεν βασίζεται μόνο στη γνώση αλλά επίσης στην ύπαρξη: την ποιότητα της συνειδητότητας… τι μπορεί να αντλήσει και να διακρίνει, στη στιγμή της πρόσκρουσης στην πραγματικότητα.
Πάντα ήθελα να είναι σοφή, να ξέρω τη σωστή στιγμή να δράσω και την καλύτερη δράση για να πετυχαίνω τα καλύτερα αποτελέσματα. «Τα καλύτερα αποτελέσματα» επίσης έχουν να κάνουν με τη σοφία γιατί βασίζονται σε αυτά που η σοφία (ή το εγώ) εστιάζει την προσοχή της συνειδητότητας. Η σοφία περιλαμβάνει συναισθήματα και πόσο καλά έχεις τιθασεύσει το εγώ σου. Επίσης έχει να κάνει με την «περιφερική» όραση και σε τι ποσοστό από την πραγματικότητα μπορείς να διεισδύσεις, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Δεν αποκτάς σοφία χωρίς γνώση και δεν μπορείς να είσαι σοφός μόνο αποκτώντας γνώση. Το θέμα δεν είναι πιο προηγείται ή πιο έπεται, αλλά το να λειτουργείς αβίαστα και αυθόρμητα (σε αντίθεση με το να ενεργείς ενστικτωδώς και μέσω γραμμικής σκέψης)…
Είναι ένα πράγμα να γνωρίζεις τι είναι η σοφία. Αυτό είναι γνώση. Αλλά η γνώση δεν σου εξασφαλίζει το «πώς» θα βάλεις κάτι σε εφαρμογή, δεν εξυπακούεται ότι είσαι σοφός. Μπορείς να διαθέτεις όλη τη γνώση του κόσμου και να μην ξέρεις τι να την κάνεις, εκτός από το να την αποστηθίσεις, να την κηρύξεις και να αποκτήσεις ακόμα περισσότερη. Τρόπος σκέψης του αριστερού ημισφαιρίου σε έναν κόσμο εστιασμένο στη γραμμική νοημοσύνη.
Είναι εντελώς διαφορετικό το να λειτουργείς με σοφία. Χρειάζεται να αποκωδικοποιείς τα σύμβολα, να συνθέτεις και να συνδέεις τα κομμάτια, να βρίσκεσαι απόλυτα στη στιγμή, που συμπεριλαμβάνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα. Τρόπος σκέψης δεξιού ημισφαιρίου… σε ένα κόσμο φτιαγμένο να αντιλαμβάνεται δυαδικά...
Γίνεσαι σοφός εφαρμόζοντας τη γνώση. Η γνώση είναι τα στοιχεία, η πληροφορία. Μπορείς να είσαι γνώστης αλλά μπορείς να γίνεις μόνο σοφότερος, όχι σοφός. Μπορείς να κατέχεις όλη τη γνώση που βρίσκεται διαθέσιμη πάνω σε ένα θέμα και πάλι να μην είσαι σοφός.
Η σοφία είναι χαρακτηριστικό της καρδιάς. Βασίζεται στο βίωμα και στη μάθηση μέσω αυτού, συνθέτοντας τη γνώση που αποκτάς, συνειδητά, στην πορεία.
Οπότε, όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σοφή. Είμαι σοφότερη αλλά όχι σοφή. Η ερώτηση της κόρης μου, μού θύμισε ένα όραμα που είχα νεώτερη. Παρόλο που για μεγάλες περιόδους το «ξεχνούσα», και δεν εισχωρούσε καθόλου στο μυαλό μου, τώρα συνειδητοποιώ ότι απαντάει το ερώτημά της για το μεγαλύτερο μου πάθος και την πιο ειλικρινή μου επιθυμία.
...........
Οι άνθρωποι φοβούνται τους σοφούς (να δουλεύουν μαζί τους, να ζουν μαζί τους) γιατί οι σοφοί είναι πρόθυμοι να μην ξέρουν! Η μάθηση όμως είναι αναγκαίο μέρος της διαδικασίας της απόκτησης σοφίας.
Καμία απόφαση της καρδιάς δεν είναι λανθασμένη, απλά επειδή ο νους δεν έχει τη γνώση να την υποστηρίξει ή να την «αποδείξει».
Ναι, η σοφία παράγει άσπρα μαλλιά, ρυτίδες και κούραση γιατί βιώνεται, μαθαίνεται, αποκτάται και εφαρμόζεται μέσω θαρραλέων, πολλών βιωμάτων.
Η σοφία είναι εύθραυστη και γίνεται αντιληπτή στιγμιαία. Ανθίζει ακριβώς την καταλληλότερη στιγμή, με έξοχη ομορφιά και τελειότητα. Μόνο αυτή αλλάζει την αντίληψη…
Η φωτογραφία ανήκει στον Μάνο Φωτίου
manos@manosfotiou.com
Η Σοφία είναι Σοφία...όταν έχει έδρα την καρδιά.Διαφοερτικά είναι μάθηση....συσσώρευση και νοητική διεργασία.Γνώση είναι ότι εχει αποκτηθεί με την εμπειρία(σεόποιο επίπεδο ...γιατί πάντα τείνει προς το ανώτερο και αναμορφώνεται)και είναι πλέον δική σου.Νομίζω ότι η διάκριση είναι και για όσα καταθέτεις αλλά και για την μάθηση σε σε σχέση με την γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφή¨Ενα είναι σίγουρο όμως για μένα,Σοφία χωρίς Αγάπη είναι επικίνδυνη..οπως και το αντίθετο.
Η σοφία είναι συνώνυμο της αγάπης, δεν είναι κάτι διαφορετικό... άσχετα τι έχει ονομαστεί "αγάπη" ή "σοφία".
ΔιαγραφήΣήμερα διαβάζοντας αυτές τις λέξεις και πριν καλά καλά ολοκληρώσω την ανάγνωσή του ήρθε και έκατσε ελαφρά πάνω από την επιφάνεια της συνείδησής μου σαν πέταλο λουλουδιού, ένας ξεχασμένος "Μύθος" που σήκωσε λίγο κύμα για κάποια λίγα δευτερόλεπτα το όλο μου πεδίο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολουθούν κομμάτια αυτής τις ξεχασμένου "Μύθου"-Ιστορίας :
"Η Αθηνά και η Γοργώ φιλονίκησαν για το βραβείο της ομορφιάς"
Η Αθηνά την μετατρέπει σε Μέδουσα, παρόλα αυτά, η Αθηνά συνεχίζει να έχει εμονή μεγάλη για την Γοργώ Μέδουσα, ήθελε το κεφάλι της, ένα τέρας με φίδια αντί για μαλλιά, δόντια όμοια με χαβλιόδοντες αγριόχοιρου, μάτια που απολίθωναν, χέρια χάλκινα και χρυσά φτερά...
Και εκεί είναι που εμφανίστηκε ο Περσέας και σε αυτόν η Αθηνά..
("Ο Περσέας θα φέρει το κεφάλι αυτό για την Αθηνά.. "Του δίνει καλογυαλισμένη ασπίδα για να τη χρησιμοποιήσει σαν καθρέφτη και έτσι να αποκόψει το τρομερό κεφάλι δίχως να το κοιτάζει. Επίσης, του δίνει φτερωτά σανδάλια και μαγικό σακούλι για να μεταφέρει τη δύναμη του ίδιου του κεφαλιού.
Έχοντας συννενοηθεί με τον Άδη και την Ερμή, λέει στον Περσέα, ποιους θα συναντήσει για να του δώσουν την περικεφαλαία που θα τον κάνει αόρατο και από πού θα πάρει το δρεπάνι για τον αποκεφαλισμό. ΄Ετσι και έπραξε ο Περσέας και κατάφερε τον άθλο, ωστόσο τίποτε δε θα είχε κατορθώσει χωρίς τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς. Μα και τη φοβερή δύναμη της Μέδουσας που παρέλυε τα πάντα, η Αθηνά της την έδωσε. Αυτή τη δύναμη φαίνεται πως επιθυμεί να ανακτήσει η θεά μέσω του άθλου του Περσέα.
Η Αθηνά ανακτώντας το κεφάλι της Μέδουσας, με την επανένωση των πλευρών της αρχαίας δύναμης που είχαν διαχωριστεί σε θετικό και αρνητικό πόλο, μας θυμίζει πάντα ποιος είναι ο σοφότερος τρόπος.
Από μια πρώτη ματιά δεν υπάρχει μεγαλύτερη αντίθεση από αυτή της Αθηνάς με τη Μέδουσα. Η θεά εμπνέει τους ήρωές της. Η ενεργητική της δύναμη είναι ακριβώς το αντίθετο της παραλυτικής απραξίας της Μέδουσας. Η Αθηνά φέρνει τη συνείδηση. Η φυσική κατάσταση της Μέδουσας, αν δεν την ξυπνήσουν τα φίδια της, είναι βαθιά ασυνειδησία. Στο διαχωρισμό ανάμεσα στην Αθηνά και τη Μέδουσα, έχουμε μια περιγραφή και προειδοποίηση για το τι συμβαίνει όταν αποξενωθούν η διάνοια και η ύλη, ο νους και ο υλικός κόσμος.
Οφείλεται ιδιαίτερα στο δαιμόνιο της Αθηνάς, η διατήρηση των δύο σε αρμονική συνύπαρξη. Δικό της δώρο είναι το ότι βλέπουμε και κατανοούμε τη θέση των πραγμάτων. Μόλις χαθεί αυτή η σχέση, έχουμε μόνο αδρανή ύλη και διάνοια που έχει χάσει το στόχο της.
΄Ετσι, ο υλικός κόσμος γίνεται εχθρός της υψηλής διανόησης. Την ανακόπτει, περιορίζει τις φιλοδοξίες της, όπως ακριβώς η αδρανής και παράλυτη Μέδουσα περιόριζε τη λαμπρή πτήση του φτερωτού Πήγασου. Όταν τελικά πεθαίνει η Μέδουσα, κατορθώνει να ξεφύγει το πνευματικό ένστικτο.
Χρειαστήκαμε αρκετό καιρό για να καταλάβουμε πως οι τεχνολογίες που καθοδηγεί ο νους, καθώς είναι ασύνδετες με την πραγματικότητα της ύλης που επεξεργάζονται, έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση που μερικές φορές μοιάζει να μας απειλεί με πλήρη καταστροφή.
Κι όμως η Μέδουσα, μόλις περιέλθει στην αρματωσιά της θεάς Αθηνάς, φέρνει τα δικά της δώρα: Μέσα στο σακούλι, εκτός από το κεφάλι της Μέδουσας, υπάρχουν δύο φιάλες με το αίμα της Γοργούς από τις φλέβες του δεξιού μα και του αριστερού χεριού, αίμα που δίνει ζωή και θάνατο. Αυτό το αίμα χρησιμοποιεί και ο Ασκληπιός. Αρκετοί λένε πως το σακούλι περιείχε και το αλφάβητο. Το φοβερό πρόσωπο στραμμένο προς τον εξωτερικό κόσμο προστατεύει ό,τι βρίσκεται στον εσωτερικό.")
* * *
http://ordorosariussapienti.blogspot.gr/2013/05/blog-post_29.html#axzz2ZzxqxpW9
Και για να το συνδέσω αυτό που παρέθεσες με το άρθρο...
ΔιαγραφήΑυτή είναι η πληροφορία... που θα παραμείνει απλή πληροφορία, όπως έχει παραμείνει χρόνια τώρα, αν δεν γίνει κατανοητός ο μύθος, σε προσωπικό επίπεδο, με υποκειμενικούς κώδικες αναφοράς για τον καθένα, ως Σοφία, που αναβλύζει πλέον από μέσα προς τα έξω, ως ατομικότητα, ως δράση αυθεντική και μοναδική.
Μόνο αυτός που δεν διαχωρίζει ξέρει να ζει, ξέρει να παίζει, ξέρει να μοιράζετε και γενικά να αγαπά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι εύκολο να Αγαπάς... Μια λέξη θα μπορούσε να μην έχει καμία σημασία, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να έχει σχέση με όλο το σύμπαν και όλη την δημιουργία...
Δεν είναι μόνο η λέξη είναι και η περιέχων ουσία της που σίγουρα δεν βρίσκετε σε καμία επιφάνεια...
Στα άδυτα αν δεν βουτήξεις, το φως του Ηλίου δεν πρόκειται να δεις..
Στην επιφάνεια θα μπορούσε να δημιουργηθεί το ερέθισμα αλλά αυτό από μόνο του πάντα μας στέλνει στο ενστικτώδες "σκοτεινό" μονοπάτι, σε μια Άφαντη Θέαση της Λέξης->ουσίας...
Μπορεί να είναι ένα δευτερόλεπτο, μπορεί και αιωνιότητα...
Ο διαχωρισμός σου αποκόπτει την προσοχή, κόβει την κλωστή αυτή του μυστικού λαβυρίνθου της ουσίας και τις κάθε ουσίας...
Ασυνείδητο και Συνείδηση... Μέδουσα και Αθηνά...Θεωρία και Πράξη.
Δεν μπορεί να υπάρξει Σοφία χωρίς Κατανόηση, ούτε Κατανόηση χωρίς Νοημοσύνη.
Ο ρόλος μας είναι αυτός...
Η Σύνθεση αυτού... που δεν είναι άλλο παραμόνο ένα "Αυτό" ο Εαυτός...
Αυτή η Συλλογική Εικόνα μας ως Φύση-Συν-Παν.
*Επέστρεψα δίνοντας μια δική μου επεξήγηση πάνω στον "Μύθο" και αυτό διότι παρατηρώ αυτήν την δικτυακή"εξέλιξή" μας σε διάφορα Blog, Forums και μέσα επικοινωνίας όπως το Facebook...
Η Ένστασή μου σε όλα αυτά βρίσκετε σε δυο μόνο πράγματα..
Το πρώτο είναι πως εντελώς ασυνείδητα ο καθένας μας πατάει ένα Like και + στον κολλητό του ή στην Χριστιάνα ή σε μια επιφάνεια με λέξεις δίχως να έχει κάνει την απαραίτητη κατάδυση/έρευνα που χρειάζεται π.χ. της προάλλες δημοσίευσα στον Ιστότοπό μου ένα άρθρο που ήταν εν μέρη Υπέρ του Βαμπιρισμού και άνοιξαν όλες οι πύλες, είχε μέσα σε λίγες μέρες περισσότερες προβολές απ'οσο είχαν 4 στην σειρά άρθρα του ενός μήνα που μιλούσαν για κάθαρση και αυτοβελτίωση...
Τώρα το δεύτερο αφορά την ομαδικότητά μας που συνδέετε εν μέρη με το πρώτο. Όπως πρόσεξα Χριστιάνα μια από της δημοσιεύσεις σου προ λίγο "Γιατί έχει δημιουργηθεί το blog και ειδικά ο "Κύκλος Σύνθεσης Εαυτού".
Έχουν δημιουργηθεί για μια άλλου είδους επικοινωνία, πέρα από αυτήν που γνωρίζουμε. Αυτό που κάνουμε ΔΕΝ είναι επικοινωνία!
Θα επεκταθώ σύντομα..." το πρόβλημα αυτό?
ως όντα δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε ούτε ομαδικά ούτε ατομικά, και όχι μόνο εδώ αλλά και γενικά στην ζωή μας που είναι το πιο σημαντικό και απαραίτητο ...
Σε αυτό δίνω την εξής φράση: "Έχουμε πρόβλημα εκεί ενδιάμεσα από αυτό που τελειώνει σε αυτό που αρχίζει"
Νομίζω πως ο Μύθος καλύπτει αυτήν την Φράση...
Χριστιάνα Σοφία! Σου Εύχομαι απο καρδιάς να βρίσκεις πάντα αυτό που Αγαπάς και σε Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι μαζί μας αυτά τα κομμάτια Πραγματικής Ουσίας, όπως πάντα άλλωστε!
Ο Άγνωστος ως γνωστός και πάντα φίλος...
Phoenix Raziel
Αγαπητέ μου Phoenix, θέλω μόνο να πω στο όμορφο και άκρως αληθινό σχόλιό σου, ότι πολλοί θα παρεξηγούν αυτά που λέω και συχνά αυτά θα φαίνονται να αντικρούονται μεταξύ τους... για όσους αδυνατούν ακόμα να δουν τη σφαιρική εικόνα.
ΔιαγραφήΌχι, δεν έχω δημιουργήσει "ακόμα ένα blog" ή "ακόμα ένα φόρουμ"... αλλά αυτό θα μπορούν να το εκτιμήσουν και να το δουν, μόνο όσοι είναι έτοιμοι να "σπάσουν τον κώδικα" και να συμετέχουν, ισότιμα και αληθινά. Σίγουρα δεν χαϊδεύω τα εγώ... τα φανερώνω.
Ακόμα δεν έχω πει "τίποτα"... :)
Ωραία τα λέτε, τροφή πολύ για μένα κ σας ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η σοφία είναι εύθραυστη και γίνεται αντιληπτή στιγμιαία. Ανθίζει ακριβώς την καταλληλότερη στιγμή, με έξοχη ομορφιά και τελειότητα. Μόνο αυτή αλλάζει την αντίληψη…" Και πάνω που προβληματίστηκα στο: Μόνο αυτή αλλάζει την αντίληψη…, διαβάζω παρακάτω:
"Η σοφία είναι συνώνυμο της αγάπης, δεν είναι κάτι διαφορετικό... άσχετα τι έχει ονομαστεί "αγάπη" ή "σοφία". Οπότε μου φεύγει ο προβληματισμός κ καλύπτομαι.
Διαβάζω το μύθο, κάπου λέει..."Οφείλεται ιδιαίτερα στο δαιμόνιο της Αθηνάς, η διατήρηση των δύο σε αρμονική συνύπαρξη." Ένα ακόμα βίωμα που δεν "το'χω". Πάω παρακάτω κ το επιβεβαιώνω:
"Μόνο αυτός που δεν διαχωρίζει ξέρει να ζει" Ισορροπία...ξαναδιαβάζω το άρθρο:" Τα αρνητικά συναισθήματα μας καταστρέφουν;" Συνεχίζω παρακάτω...
"Έχουμε πρόβλημα εκεί ενδιάμεσα από αυτό που τελειώνει σε αυτό που αρχίζει" Εκεί ακριβώς βρίσκομαι!
Και φτάνω προς το τέλος...όπου η Σοφία κλείνει με την απάντηση:
"Ακόμα δεν έχω πει "τίποτα"... :) Είναι γεγονός, δε σας προλαβαίνω... keep dancing... :)
Στο "keep dancing" θα απαντήσω Anzelic, "it takes two to tango". :) Τι θέλω να πω...
ΔιαγραφήΗ συνειδητότητα διευρύνεται με την αλληλεπίδραση, με κανένα άλλο τρόπο. Στο παρελθόν, μπορεί η αποστασιοποίηση και η φυγή σε μοναστήρια, να παρήγαγε σοφούς και αφυπνισμένους ανθρώπους. Τώρα όχι. Εξελίσσονται πολύ ραγδαία τα πράγματα και έχουμε αναπτύξει τόσο τη συνειδητότητά μας, που "χρειάζεται" την τριβή, τη σύγκρουση, την ανταλλαγή. Όταν θα το καταλάβετε αυτό πηγαία, μέσα στο Είναι σας, θα αρχίσετε να ασχολείστε με τον Κύκλο αφοσίωση και συνέπεια...
μετά από αυτό, η διεύρυνση, η μετατόπιση και η αλλαγή του καθενός μας αλλά και του συλλογικού γίγνεσθαι, θα εκτοξευθεί σε ύψη που κανένας μας δεν μπορεί καν να φανταστεί.
Εγώ, όπως και το σύμπαν, περιμένω... ξέροντας ότι το εγώ, πρώτα πολεμά αυτό που δεν γνωρίζει, μετά το διαπραγματεύεται, και μόνο όταν σιγουρευτεί ότι δεν έχει άλλη επιλογή, παραδίδεται. :)
Το έχω ξαναπεί, αλλά δεν το καταλαβαίνετε ακόμα... το blog είναι τα προπύλαια. :)
Είναι πολύ σημαντικό να αυτοπαρατηρούμε τον εαυτό μας και το εγώ μας, να ξέρουμε σε τη χρόνο απόκρουσης βρίσκονται μεταξύ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζοντας το πρόβλημα μας μπορούμε να λύσουμε όχι μόνο θέματα εσωτερικά, αλλα ας σκεφτούμε ποσο πιο εύκολα θα μπορούσαμε κατ' αυτόν τον τρόπο να χειριστούμε πράγματα εξωτερικά με μια μεγαλύτερη ευκολία..
Και Εγω αν δεν ειχα πρόβλημα πως θα ήξερα το πως να τα λύσω?..
Οπότε γιατί να είναι κακόβουλα τα αρνητικά συναισθήματα?
Προτείνω και αυτό το άρθρο να διαβαστεί:
"Η υπέρτατη μύηση και ο ρόλος του φόβου" (http://synthesieautou.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6.html)
Γιατι και ο Φόβος εχει παρεξηγηθεί αρκετά!