Όπου κι αν πας σήμερα, ακούς ανθρώπους να παραπονιούνται, να φοβούνται, να θυμώνουν και να κατακρίνουν «το σύστημα» που «τους κατάντησε» επαίτες και δανειστές της ζωής τους. Δε λέω ότι δεν έβαλαν κάποιοι επιτήδειοι το χεράκι τους, μα είναι τόσο φανερό πια ότι οι περισσότεροι λειτουργούν σαν φοβισμένα ποντίκια που κρύβονται στην κρυψώνα τους, μήπως τους χτυπήσει καμία επιπλέον αδέσποτη κεραμίδα στο κεφάλι.
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρείς όλο αυτό το μελόδραμα που διαδραματίζεται καθημερινά… πλέον δεν σταματάει στα στενά όρια της χώρας μας αλλά ας μείνουμε στα πάτρια εδάφη… Αν παρατηρήσεις λοιπόν, αντικειμενικά και χωρίς συμμετοχή συναισθηματική (η συμμετοχή σου είναι το ζητούμενο των «αδικημένων της ζωής»), διαπιστώνεις ότι τρέφονται από την επανάληψη της εξιστόρησης των συμφορών, των προβλημάτων και των ελλείψεών τους (πραγματικών και φανταστικών). Το μοτίβο που ακολουθεί συνήθως, είναι πλέον γνώριμο.
Αν τολμήσεις να τους βγάλεις από το όνειρο από το οποίο ζουν και εισηγηθείς τη μη συμμόρφωση, τη μη συμμετοχή, την άρνηση πληρωμής κλπ, τότε η γλώσσα μπερδεύεται και ο νους σταματά έτσι ξαφνικά.
«Κι αν το κάνω εγώ αλλά κανείς άλλος δεν το κάνει;»
«Κι αν το πω εγώ αλλά κανένας δεν συμφωνήσει και εκτεθώ;»
«Κι αν δεν συμμετέχω/πληρώσω/συμβιβαστώ/δεχτώ αλλά κανένας άλλος δεν το κάνει;»
Έτσι καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι μια σκέψη που δεν έκαναν ποτέ, είναι μια φαντασίωση που δεν τόλμησαν να επιτρέψουν… γιατί κυριαρχεί η ατομικιστική σκέψη: «εγώ!» Δεν έχουν τολμήσει ποτέ να συμπεριλάβουν στην πραγματικότητά τους, τους οποιουσδήποτε άλλους.
Το αστείο είναι ότι αυτή η εγωιστική λειτουργία φοβισμένου ποντικού βολεύει απίστευτα μερικούς λίγους, που στη συνέχεια οι φοβισμένοι κατηγορούν για την κατάντια της ζωής τους. Φοβερό; Κύκλους κάνουν γύρω από τον εαυτό τους, μη καταφέρνοντας να βγουν από τη φάκα στην οποία οι ίδιοι έχουν παγιδευτεί.
Αναρωτιέμαι… Τι θα χρειαστεί επιτέλους για να καταλάβουν οι πολλοί ότι χρειάζεται να βγουν από το καβούκι του φόβου τους; Τι χρειάζεται να γίνει για να καταλάβουν ότι δεν θα το κάνει κάποιος άλλους για αυτούς;
Όχι, δεν αγνοείς το φόβο. Δεν αντικαθιστάς τις αρνητικές σκέψεις έλλειψης και ανικανότητας με θετικές σκέψεις αφθονίας. Αυτά είναι παραμύθια που μας πουλάνε οι ίδιοι που κερδίζουν από τις ψευδαισθήσεις μας και τη συνεχιζόμενη άγνοιά μας. Ούτε θα ταξιδέψουμε σε άλλους πλανήτες για να σωθούμε αλλά ούτε και θα κατέβει κανένας από-μηανής θεός για να φτιάξει έναν καινούργιο κόσμο στα μέτρα μας. Όχι, αυτό πρέπει να το κάνουμε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι. Ο κάθε ένας, όχι ο γείτονας, όχι «ο άλλος πρώτα», όχι «να πληρώσουν άλλοι» για τη δική μας άγνοια. Και χρειάζεται να γίνει ΤΩΡΑ!
Ξεκίνα από σένα… σκέψου την πιθανότητα (θυμάσαι τη φαντασία που είχες παιδί;) να μη συνεχίσεις να συμμορφώνεσαι με ότι διαφωνείς βάσει αρχών σου. Σκέψου να αποφάσιζες να συμμετέχεις μόνο σε ότι αντιστοιχεί στα ιδανικά σου. Και μετά βγες έξω και κάνε αυτές τις ερωτήσεις στους άλλους γύρω σου… ειδικά σε αυτούς που αρέσκονται να σου αραδιάζουν τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους. Θα πάρεις σίγουρα, αρχικά, κάποια βλακώδη απάντηση που ο φοβικός νους θα εφεύρει στη στιγμή… αλλά θα έχεις φυτέψει ένα πολύτιμο σπόρο… πρώτα πρώτα στη δική σου συνειδητότητα.
Το κάθε τώρα είναι η ευκαιρία σου να σκεφτείς διαφορετικά… και να βοηθήσεις κι άλλους να κάνουν το ίδιο.
"Όπου κι αν πας σήμερα, ακούς ανθρώπους να παραπονιούνται, να φοβούνται, να θυμώνουν και να κατακρίνουν «το σύστημα» που «τους κατάντησε» επαίτες και δανειστές της ζωής τους. Δε λέω ότι δεν έβαλαν κάποιοι επιτήδειοι το χεράκι τους, μα είναι τόσο φανερό πια ότι οι περισσότεροι λειτουργούν σαν φοβισμένα ποντίκια που κρύβονται στην κρυψώνα τους, μήπως τους χτυπήσει καμία επιπλέον αδέσποτη κεραμίδα στο κεφάλι." Χωρίς πλάκα αυτό συμβαίνει...κρύβονται ναι! Είναι κάποιοι που έχουν σταματήσει να πληρώνουν(φόρους, ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π.)αλλά όχι από επιλογή, αλλά ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, γιατί πολύ απλά δεν έχουν...Κρύβονται λοιπόν φοβούμενοι π.χ. ότι αν τους σταματήσει η τροχαία για ένα απλό έλεγχο, θα πάνε φυλακή λόγω χρεών στο δημόσιο. Οπότε ΔΕΝ κυκλοφορούν!!! Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρχίζουν κ να εξοικειώνονται με την ιδέα της φυλακής! Πρόσφατα έγινε κ το εξής τραγικό: Μπαίνουν λέει(φίλος που το έπαθε την προηγούμενη βδομάδα) στο τραπεζικό λογαριασμό σου κ τραβούν χρήματα σε περίπτωση που χρωστάς στο δημόσιο, χωρίς βέβαια να έχεις ιδέα γι αυτό! Μα είναι δυνατόν? Όμως η συλλογική παύση πληρωμών θα είχε επιτυχία, γιατί τι θα γινόταν? Θα μας έβαζαν όλους φυλακή? Όχι βέβαια... Και τα χρήματα που υπάρχουν στο λογαριασμό μας στη τράπεζα ('οσοι έχουν ακόμα), μήπως ήρθε η ώρα να τα τραβήξουμε πριν τα τραβήξει το κράτος στη περίπτωση που έχουμε κάποιο χρέος...? Ευχής έργο θα ήταν η συνολική παύση πληρωμών, επειδή όμως δε το βλέπω να γίνετε,λόγω φόβου του κάθε "εγώ" μην τυχόν κ είναι ο μόνος που θα το κάνει πράξη...Στο τέλος θ'αρχίσω να εύχομαι να γίνει πράξη έστω κ λόγω "αναγκαστικής" παύσης πληρωμών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "αναγκαστικό" είναι ταυτόχρονα και μάθημα ζωής, φτάνει να το αντιληφθείς έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτεσαι ότι αν "είχαμε" δεν θα συνειδητοποιούσαμε την απάτη, την αδικία, την υπέρβαση, την κλοπή, το ψέμα και τόσα άλλα που βγαίνουν πλέον στην επιφάνεια;
Ναι, σίγουρα "δεν πας στο στόμα του λύκου" και ξεγυμνώνεσαι μπροστά του, λέγοντάς του "μπορείς να με φας αν θέλεις". Αυτό θα ήταν "φτηνή" επανάσταση χωρίς αντίκρισμα. Από την άλλη, αγνοούμε παντελώς την έννοια της πίστης, της ακεραιότητας του εαυτού μας, της δικαιοσύνης... έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για να βγούμε από "την τρύπα του ποντικού".
Τελικά ναι...εκεί καταλήγω. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, τίποτα μα τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Σίγουρα έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για να βγούμε από "την τρύπα του ποντικού", όμως ας αρχίσουμε τουλάχιστον να μη τρώμε το τυράκι που έχουν βάλει στη φάκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ δεν μπορούμε να το κάνουμε για τις προσωπικές μας επιλογές...θα το κάνουμε για την κοινωνία;Ας τολμήσουμε πρώτα να αμφισβητήσουμε τις "προσωπικές καταθέσεις" και να κάνουμε "αναληψεις" και μετά..πάμε και στις καταθέσεις τραπέζης και στις πληρωμές.Ολα ξεκινούν απο το άτομο και εκδηλώνονται και στο σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουν διαφορά τα μεν από τα δε... όλα είναι κομμάτια του Εαυτού μας που τα βλέπουμε ασύνδετα και ξεχωριστά.
ΔιαγραφήΣαφώς και "ολα ξεκινούν απο το άτομο και εκδηλώνονται και στο σύστημα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχής έργο θα ήταν η συνολική παύση πληρωμών(αποτέλεσμα η εκδήλωση στο σύστημα), επειδή όμως δε το βλέπω να γίνετε,λόγω φόβου του κάθε "εγώ"(όλα ξεκινούν απ το άτομο) μην τυχόν κ είναι ο μόνος που θα το κάνει πράξη...
Δεν συμβαίνει γιατί είναι αδύνατον να "σταματήσουμε" κάτι... πρέπει να αντικαταστήσουμε αυτό που κάνουμε με κάτι άλλο. Όπως δεν μπορούμε να "σταματήσουμε το κάπνισμα", να "σταματήσουμε να ξενυχτάμε" κλπ. Χρειάζεται η εστίαση της προσοχής μας να μεταβιβαστεί σε κάτι άλλο εκτός από την "πληρωμή", το "τσιγάρο" και το "ξενύχτι". Διαφορετικά, είναι σα να παλεύουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό που αισθάνεται ότι έχει υποχρέωση να κάνει αυτό που δηλώνουμε (πληρωμές, κάπνισμα κλπ).
ΔιαγραφήΓι' αυτό και η φράση στο κείμενο: "Σκέψου να αποφάσιζες να συμμετέχεις μόνο σε ότι αντιστοιχεί στα ιδανικά σου." Όπως καταλαβαίνω, χρειάζεται ένα ειδικό άρθρο, που να το εξηγεί καλύτερα...