Πέρα από το "φυσιολογικό"...

Σε στιγμές πολύ τραγικές, χρειάζεται μια γερή δόση αυθεντικού χιούμορ και τη διάθεση να ρισκάρεις τα πάντα!

Περίεργο και όμορφο μαζί, μού φαίνεται, το πώς μπορούμε να έχουμε τόση όρεξη, τόσο πάθος, τόσο έρωτα, τόση διάθεση για αυθεντική δημιουργία, όταν όλα φαίνεται να γκρεμίζονται, ν’ αποσυντίθενται. Δυο εντελώς διαφορετικές και αντίθετες πραγματικότητες, που παλεύουν η μια με την άλλη να εκφραστούν.

Κι όμως, υπάρχει και ένας "άλλος" Εαυτός... ακίνητος, παρατηρητής, μετέχων μα και καθοδηγητής...


Αποδέχομαι και τις δυο πραγματικότητες παράλληλα, απόλυτα, παρατηρώντας τες συγχρόνως. Είμαι και οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης και ο συγγραφέας ταυτόχρονα. Όχι «εγώ» ο συγγραφέας, αλλά «Εγώ»… που δεν διαφέρει από το «Εμείς», κι όμως ο μικρός νους (το εγώ) μπερδεύεται.

Το Παρακολουθώ με αγάπη και αποδοχή. Το Καθοδηγώ σε νέα μονοπάτια επίγνωσης…
Η αποδόμηση συμβαίνει, είναι αληθινή… πονάει και ενεργοποιεί το φόβο. Βέβαια το κάνει. Πρέπει να προσέξεις...αλλά δεν υπάρχουν τα’ αντιληπτά αδιέξοδα. Είναι προσωρινά εκφραζόμενες πραγματικότητες, που η εμπειρία τις έχει ανάγκη για να συνειδητοποιήσει και να διευρυνθεί η συνειδητότητα. 

Το επιτρέπω, ελισσόμενη, όλο το σκηνικό, γνωρίζοντας ότι επιτελώ σημαντικό έργο με τη συμβολή μου στο θέατρο της ζωής… με κάθε πόνο και χαρά, με κάθε απώλεια και κατάκτηση, με κάθε έλλειψη και αμύθητη αφθονία. 

Ο Έρωτας εν δράση!

Η «βίαιη» συνάντηση και ένωση (τελικά) των «αντιθέτων»! Τη στιγμή της σύγκρουσης αυτής, χρειάζεται να είσαι απόλυτα και αυθεντικά παρόν. 

Ένας παθιασμένος χορός συνεχόμενης, ισότιμης, ισοδύναμης, ανταλλαγής ενέργειας!

Νοιώθω ότι αυτή είναι η "φώτηση" που οι σοφοί, αιώνες ψάχνουν... όχι στην αποφυγή της ανθρώπινης εμπειρίας ή στην υποτίμησή της, αλλά στην τόλμη της απόλυτης εμπειρίας της, ενώ ταυτόχρονα υπάρχεις πέρα και μακριά από τη σημαντότητά της.