4 Μαρτίου 2014

Μαθήματα


Κι άλλα μαθήματα;
Όχι, μάλλον «ξε-μαθήματα» θα ήταν καλύτερα...Κάποια μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις. Για την ώρα, η ουσία επείγει περισσότερο.

Επειδή κυκλοφορούν χιλιάδες μαθήματα, σεμινάρια, γκουρού και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, με σκοπό τη θεραπεία, τη λύτρωση, την απαλλαγή αρνητικών καταστάσεων και συναισθημάτων και ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου, οι λέξεις εξ’ αρχής γίνονται απειλητικά δύσκολες.

Όλοι είχαμε ξεκινήσει από κάπου, ψάχνοντας αυτό που συνειδητοποιούσαμε πως μας έλειπε, εξωτερικά και εσωτερικά. Και εγώ έχω περάσει από πολλές μεθόδους, δασκάλους, πρακτικές, φιλοσοφίες, σχολές στο παρελθόν. Σε όλη αυτή την πορεία αλλά και μετέπειτα, κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό ήταν να βρω τον τρόπο να μη χρειάζομαι κανέναν πέρα από τον Εαυτό μου, να μη χρειάζομαι να «γεμίζω τις μπαταρίες μου» από κάτι φτιαχτό, προσωρινό και τελικά πέρα από αυτό που ήμουν «εγώ».


Είναι δύσκολο να περιγράψω αυτά τα μαθήματα γιατί είναι για τον καθένα ένα προσωπικό ταξίδι. Πιο εύκολο μού είναι να πω τι δεν είναι και από εδώ θα ξεκινήσω.

Δεν είναι μέθοδος

Δεν υπάρχει ένα πλάνο, με σχεδιασμό «αποφοίτησης»

Δεν είναι τα ίδια για όλους: είναι προσωπικό ταξίδι

Δεν έχω προσωπική ατζέντα


Όμως, μου αρέσει να είμαι ειλικρινής και να απαλλάσσω τον εαυτό μου από περιττή σπατάλη ενέργειας.

Είναι δύσκολα για όσους ακόμα κρατάνε ασφάλειες επιλογής

Είναι τολμηρά γιατί απειλούν το ίδιο το οικοδόμημα του εγώ

Είναι απρόβλεπτα, μιας που είναι πάντα αυθεντικά

Είναι από-προγραμματισμός, και όχι δεν επιτυγχάνεται σε «3 μέρες»

Είναι μοναδική η σχέση που δημιουργείται με τον καθένα και δεν συγκρίνονται

Είναι καθοριστικά καθώς αλλάζουν ολοκληρωτικά την υφιστάμενη οπτική

Είναι διάλογος και όχι θεωρία που μαθαίνει κανείς παπαγαλία, έξω από τη ζωή

Αφορούν όλους τους τομείς της ζωής, άσχετα από την αφορμή που τα ξεκίνησε


Οι περισσότεροι δάσκαλοι, για μένα, παραμένουν απρόσωποι, ακολουθούν στερεότυπες μεθόδους και δυσκολεύονται να παρεκκλίνουν από την αρχική τους τοποθέτηση/μέθοδο. Έχοντας περάσει από διάφορα στάδια αφύπνισης, αυτο-θεραπείας, αποκατάστασης της εσωτερικής μου γνώσης, σέβομαι την κάθε φάση που ο καθένας μας περνά και κατανοώ τον ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας που ο καθένας χρησιμοποιεί και καταλαβαίνει.

Προτιμώ λοιπόν τον ανοιχτό, δημιουργικό διάλογο, από οποιαδήποτε (νεκρή) διαφήμιση, προώθηση και οποιαδήποτε άλλη μέθοδο έχουμε σκεφθεί για πληροφόρηση, στις σύγχρονες κοινωνίες. Απαντάω καθημερινά πολλά μέιλ, ερωτήσεις σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους, χωρίς να κλείνομαι πίσω από κλειστές πόρτες, προστατεύοντας οποιαδήποτε «εικόνα», όπως συνηθίζεται.

Με απόλυτη σιγουριά, μπορώ να πω τα εξής:

Δεν θέλω ούτε ψάχνω ακόλουθους

Δεν θέλω ούτε έχω ανάγκη μόνιμους
«πελάτες». Έχω όραμα που θέλω να συμβάλω ώστε να υλοποιηθεί...ως σκοπό ζωής!

Δεν προσηλυτίζω στον «δικό μου» τρόπο σκέψης και δράσης

Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία. Πιστεύω στην τίμια ανταλλαγή

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό για μένα από την ελευθερία του νου και την επαναφορά της δύναμης που έχει ο καθένας μας, πίσω στον Εαυτό μας.

Όσο περιεργο κι αν σας φαίνεται, μαθαίνουμε μαζί. Δεν υπάρχει η καθορισμένη και ευρέως αποδεκτή έννοια δακσάλου - μαθητή, όπως εφαρμόζεται σήμερα... άκρως περιοριστική! Το καταλαβαίνουν αυτό, ξεκάθαρα, όσοι δουλεύουν μαζί μου!

Οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε σας υπόσχεται «αλλαγή» ενόσω παραμένετε σε αυτά που γνωρίζατε, αισθανόσασταν και κάνατε, είναι ψέμα και σίγουρα προσωρινό. Η απελευθέρωση μπορεί να είναι μόνο καθολική, να αφορά τον τρόπο σκέψης και τη δράση σας στη ζωή σας.

Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για το νου και τη ζωή σας παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Κανείς δεν μπορεί να ορίσει τις προτεραιότητές μας, το χρόνο και τις επιλογές μας. Αυτό που εμποδίζει τη ροή της ενέργειας, τη δημιουργική σκέψη και δράση είναι μόνο ο τρόπος που σκεφτόμαστε. Προτού αποφασίσετε να κάνετε κάτι, έχετε μια σκέψη για αυτό.
Προτού αποφασίσετε να κάνετε κάτι διαφορετικό, πρέπει να έχετε κατακτήσει ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης για τον εαυτό σας και τη ζωή.

Η ζωή με ένα διδάξει ένα πράγμα: δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο ουσιαστικό να μάθεις ούτε οτιδήποτε άλλο πιο σημαντικό να κάνεις, προτού γνωρίσεις τον ίδιο σου το νου, προτού καταλάβεις τη σύνθεση του ίδιου σου του εαυτού... είτε αυτό αφορά τη θεραπεία σου, είτε τις σχέσεις σου είτε όλα όσα διεκδικείς από τη ζωή σου. Είναι σα να δίνεις όλη σου την ενέργεια για να χτίσεις ένα τεράστιο οικοδόμημα χωρίς θεμελια...




3 σχόλια:

  1. Η πρωταρχική έγνοια μου τα παιδιά... όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα που υπέστησαν το σύστημα. Όλοι μας δηλαδή... http://omniatv.com/community/videos/video/1728-dixos-kavatza-eleythera-sxoleia-eleftheriaki-paideia?groupid=53 Γι' αυτό το λόγο, οι πραγματικοί ενήλικες σπανίζουν... ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο τρόπος και η διεξαγωγή των μη-μαθημάτων σου είναι απολύτως σαφής γιατί εξηγείται πλήρως στις αναρτήσεις σου. Οι απορίες μου είναι καθαρά προσωπικές και έχουν να κάνουν με τη δική μου αλληλεπίδραση με αυτά:
    1. Ποσό έτοιμος είμαι να κάνω οποιαδήποτε αλλαγή στη εσωτερική πραγματικότητα μου, η να ξεφορτωθώ αυτά που (νομίζω) πως με κρατούν στατικό, σε ουσιαστικό επίπεδο.
    2. Ποσό ειλικρινής θα μπορούσα να είμαι και να εμπιστευτώ προσωπικά θέματα μέσω chat, σε σχέση με έστω μια από κοντά εισαγωγική συνάντηση.
    Γιατί η ευθύνη της συνδημιουργιάς μοιάζει μεγάλη και έγκειται στην άμεμπτη εσωτερική πιστή και σιγουριά. Αναρωτιέμαι ακόμα για την είδηση που έλαβες χθες την ώρα που στιγμιαία αμφέβαλες για το εάν κάνεις αρκετά ή όχι: Ήταν σημάδι πως όντως δεν φτάνουν αυτά που κάνεις, ή ότι η στιγμιαία αμφιταλάντευση σου, δημιούργησε το κενό;
    Αυτά κατανοεί το φτωχό μυαλό μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Όχι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν είσαι, γιατί πιστεύεις ότι έχεις «κρυμμένους άσσους» στο μανίκι σου που δεν έχεις ακόμα χρησιμοποιήσει. Μέχρι να το κάνεις ή μέχρι να αποφασίσεις – βαθιά μέσα σου – ότι δεν αξίζει, ότι είναι άσκοπο (για το λόγο που εσύ θα ορίσεις), δεν θα είσαι έτοιμος.

      Το blog δημιούργήθηκε ακριβώς για τους μαθητές, για αυτούς που δεν είναι έτοιμοι να γίνουν μαθητές και κάποια στιγμή θα ήθελα να εξελιχθεί σε χώρο συνδημιουργίας (αυτό αργότερα θα το συζητήσουμε). Μπορείς επομένως να το εκμεταλλευτείς, ρωτώντας, όπως κάνεις, διαβάζοντας και διαλογιζόμενος με τον Εαυτό σου, πάνω στις ιδέες του. Όμως μπορείς, όπως και όλοι, να το εκτιμήσουν περισσότερο, με την παράλληλη οικονομική συμμετοχή τους. Υπάρχει δυνατότητα, ακόμα και για ένα ευρώ εφάπαξ δωρεά για αυτά που παίρνεις, βοηθώντας το να υπάρχει – νοουμένου ότι πιστεύεις ότι χρησιμεύει και προσφέρει. Ξέρω τα επιχειρήματα... το θέμα παραμένει να επιλέγουμε συνειδητά, πού και πώς θέλουμε να επενδύουμε...
      (Το σεξ και το χρήμα παραμένουν ταμπού. Δεν έχω ούτε το ένα ούτε το άλλο).

      2. Την επιλογή ούτως ή άλλως την έχεις. Όμως μήπως αυτή είναι μια ακόμα δικαιολογία που βρίσκεις στη δική σου μη ετοιμότητα; Ή μήπως δεν κατάλαβες ακόμα πώς γίνονται τα μαθήματα γιατί είναι νέος τρόπος, έξω από τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες σου; Μπορούμε να το συζητήσουμε περισσότερο...

      3. Δεν γίνεται να προχωρήσουμε σε συνδημιουργία – έχω άπειρα πρόσφατα παραδείγματα – αν δεν ενοποιήσουμε τον Εαυτό μας πρώτα. Η συνδημιουργία χωρίς αυτό το πρωτεύον «συστατικό» έχει επιτευχθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα. Όμως όλες οι προσπάθειες απέτυχαν και ήταν βραχυπρόθεσμα τα όποια αποτελέσματά τους. Θέλουμε κάτι που να είναι διαχρονικό και να εξελίσσεται συνέχεις δημιουργικά.

      4. Για μένα οι δάσκαλοι που κρύβονται είναι ψεύτικοι… Θα μπορούσα τα μισά άρθρα μου, τα σχόλια και τις τοποθετήσεις μου να μην τα αναρτούσα. Δεν θα μπορούσα; Δεν έχεις δει άλλωστε ποτέ τα έργα που σκίζει ο ζωγράφος προτού εμφανίσει το αριστούργημά του, τις αποτυχημένες προσπάθειες του επιστήμονα/εφευρέτη προτού καταλήξει στην αποκάλυψή του.
      Πιστεύω ότι η εποχή του κρυφού ανήκει στο παρελθόν. Χρειάζεται να φανερωνόμαστε, να παρουσιάζουμε αυτό που είμαστε, με «κίνδυνο» να μας απορρίψουν.
      Αλλοίμονο αν δεν αμφισβητούσα, αν δεν περνούσα προσωπικές στιγμές ταλάντευσης… δεν θα είχα τίποτα να δώσω. Θα ήμουν «φευγάτη», αλλού και δεν θα είχα καμία επαφή μαζί σας, με το μάτριξ στο οποίο όλοι ανήκουμε, δεν θα συνεννοούμασταν. Η διαφορά είναι ότι εσείς έχετε πιστέψει την αντίληψη του «Βούδα», ότι δηλαδή έρχεται μια στιγμή που τίποτα δεν σε απασχολεί ούτε σε ταλανίζει από την ηρεμία σου και όλα θα έχουν «λυθεί». Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική…
      Όποια ταραχή κι αν συμβαίνει στην επιφάνεια του Είναι σου, όταν «ξυπνήσεις» και μετά, δεν ταρακουνά καθόλου ούτε απειλεί το ίδιο το κέντρο του Είναι σου. Και κάθε φορά, με κάθε κυματισμό, «βγαίνεις» ακόμα πιο σίγουρος, ακόμα πιο ταπεινός, ακόμα πιο αληθινός από κάθε άλλη φορά. Υπάρχουν στιγμές που όχι μόνο βάζω το σπαθί στη θήκη του και γονατίζω αλλά αμφισβητώ κι αν είμαι άξια να το κρατώ… ξέροντας ταυτόχρονα ότι το έχω επιλέξει.
      Για μένα, η ζωή είναι ιερή. Η θλίψη είναι μέρος της διαδικασίας και όχι κάτι που πρέπει να "εξαλείψω" όπως πολλοί διδάσκουν. Η διάκριση είναι αναγκαία.

      Διαγραφή