Μαθαίνοντας Αγγλικά...πραγματικά!

Ούτε καν θα ξεκινήσω ν’ αναφέρω τις άπειρες πεποιθήσεις που ισχύουν ως πραγματικότητες και καθορίζουν τη συμπεριφορά, τα θέλω και τις προθέσεις τους καθενός μας. Αυτό θα τις ενίσχυε…

Όμως, γιατί επέλεξα αυτό το θέμα σήμερα; Έτσι απλά, γιατί μοιάζει με πολλά άλλα της ζωής μας μα και είναι από μόνο του σημαντικό.

Όταν σκεφτόμαστε «Αγγλικά» συνήθως σκεφτόμαστε εξετάσεις, τάξεις, συγκεκριμένες μεθόδους μάθησης, συγκεκριμένους λαούς… γενικά, συγκεκριμένες καταστάσεις, ο καθένας μας, μέσα από τα βιώματά του.

Στη συνέχεια, συνεχίζουμε να κυνηγάμε αυτά που πιστεύουμε πως ισχύουν ή να έχουμε ήδη παραιτηθεί, κλείνοντας πόρτες πίσω μας. Όμως ας την ανοίξουμε αυτήν την πόρτα, διαφορετικά…

Τα Αγγλικά, σήμερα είναι απαραίτητα, για όλους! Άσχετα με το πιστεύει ο καθένας για τη γλώσσα, το λαό, το παρελθόν ή οτιδήποτε άλλο εμποδίζει τη θέασή του. Παραμένουν απαραίτητα, αν θέλουμε να παραμένουμε πληροφορημένοι και με ανοιχτό το μυαλό μας.

Ας το απλοποιήσουμε..

Αρχικά, τα Αγγλικά δεν είναι η ιστορία τους, οι απόψεις μας για τους ανθρώπους που τα έχουν ως μητρική γλώσσα και διάφορα άλλα. Είναι όμως ένα εργαλείο, που χρειαζόμαστε πλέον σε κάθε τομέα σχεδόν της ζωής μας. Για όποιον δε, θέλει να ερευνά, να πληροφορείται, να βρίσκει ουσιαστικές απόψεις, γνώση, τρόπους επίλυσης προβλημάτων κλπ., τα Αγγλικά είναι σήμερα απαραίτητα… θα έλεγα, ένα από τα πρώτα εργαλεία που χρειάζεται ο καθένας μας, στη σύγχρονη ζωή.

Όλοι μπορούν να μάθουν, οποιασδήποτε ηλικίας, οποιοσδήποτε τρόπος σκέψης και χωρίς συγκεκριμένη μέθοδο. Πώς μπορεί να υπάρχει «μέθοδος» όταν ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, όταν έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα, ανησυχίες, ανάγκες; Πώς μπορεί κάτι να ισχύει για όλους το ίδιο; Πώς γίνεται να διδάσκονται τα’ Αγγλικά σε τάξεις ανάλογα τις ηλικίες, το «επίπεδο» ή τις προαπαιτούμενες εξετάσεις; Δεν μαθαίνεις Αγγλικά έτσι, απλά εξετάζεσαι σύμφωνα με το βαθμό αυτό-υποταγής σου.

Η «εξέταση», στην ουσιαστική μάθηση μετατρέπεται σε αυτό-ένδειξη, σύμφωνα με αυτό που θέλεις να πετύχεις, να κατακτήσεις, να μπορείς να κάνεις, αυτόνομα. Και εκεί, αποδεικνύεις στον εαυτό σου, το πού βρίσκεσαι, το τι χρειάζεσαι ακόμα να μάθεις και ορίζεις από μόνος σου (ή πιο συγκεκριμένα, ΜΕ τον δάσκαλο που έχεις επιλέξει να σε βοηθήσει να μάθεις αντί να σε πλανεύει με «εξετάσεις»), ώστε να βρίσκεσαι κάθε στιγμή, σε επίγνωση (εν γνώση) της πορείας σου.

Κανένα θέμα δεν τελειώνει. Δεν σταματάς να μαθαίνεις. Τα πτυχία δεν προσφέρουν απόδειξη της γνώσης σου (ενώ τα παίρνεις πολύ εύκολα όταν όντως κατακτάς αυτά που λες ότι θέλεις να κατακτήσεις). Αυτό που προσφέρει την μόνη απόδειξη που χρειάζεσαι πραγματικά, είναι η ικανότητά σου να καταφέρνεις αυτό που θέλεις μέσα από αυτό που μαθαίνεις.

Το σίγουρο είναι ότι ενόσω κυνηγάς πτυχία, παραμένεις εστιασμένος σε εξετάσεις, βρίσκεσαι έξω από τα πεδία ενδιαφέροντος ή πάθους σου, δεν μαθαίνεις… Μαθαίνεις , μόνο αυτά που θέλεις να μάθεις, φτάνει να τα ορίσεις, ψάχνοντας τον σωστό τρόπο να το κάνεις.

Δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να είσαι εκείνο το παιδάκι που έχει πιστέψει ότι υπάρχουν πράγματα που μπορεί και τόσα άλλα που δεν μπορεί να κάνει... Ούτε χρειάζεται να έχεις ακριβά βιβλία, που δίνουν έτοιμα θέματα/ασκήσεις/απαντήσεις σε δασκάλους που βαριούνται ή φοβούνται να διδάξουν. Ένα ολόκληρο σύστημα προώθησης συμφέροντος και φόβου που δεν προσφέρει, παρά μόνο στο θεαθείναι.

Χριστιάνα Σοφία