6 Μαρτίου 2014

Δεν θυμάται!


Ίσως ένα από τα πιο συχνά παράπονα των γονιών...

Σ’ αυτόν τον ανάποδο, φτιαχτό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει, νομίζοντας ότι γνωρίζουμε, τα πράγματα πάνε κάπως έτσι…

Θεωρείται σπουδαίος, όποιος μπορεί να θυμηθεί πολλά πράγματα, με λεπτομέρειες, ονόματα, πηγές, αναλύσεις και περιγραφές.

Αυτός που δεν έχει την ίδια ιδιότητα, που δεν ανταποκρίνεται όταν τον ρωτάνε, που δεν έχει συγκεκριμένες, έτοιμες απαντήσεις, όπως οι άλλοι αναμένουν να πάρουν, θεωρείται δυσλεκτικός, αφηρημένος, ότι δεν τον νοιάζει και πολλά άλλα ωραία κοσμητικά. Τα πιστεύει κιόλας!

Όμως…

Ό,τι διαβάζεις, ακούς, βλέπεις, έχει περάσει μέσα σου, εν αγνοία σου. Εσύ νομίζεις πως δεν το’ χεις, πως το έχεις ξεχάσει. Γιατί πίστεψες το παραμύθι για τον εαυτό σου.

Αλλά σκέψου…

Μόλις χρειαστείς κάτι απ’ όλα αυτά – που βρίσκονται «χαοτικά» μέσα στο νου σου – αυτά αναδύονται, ως δια μαγείας, και μετουσιώνονται ως δικά σου. Φυσικά, εκπαιδεύτηκες να τα’ αγνοείς, να τα υποβιβάζεις και να μην τα εμπιστεύεσαι. Απλά σκέφτεσαι, «α, ναι, αυτό κάπου το έχω ξανακούσει/ξαναδιαβάσει, κάποιος άλλος το έχει πει». Κι αν θυμηθείς ποιος και πού, απλά συνεχίζεις να αγνοείς τον Εαυτό σου.

Φυσικά, και τα δυο είδη μνήμης (ιδιότητες) είναι σημαντικά. Αλλά ενόσω ορίζουμε το ένα ως σπουδαίο, μη συνειδητοποιώντας το άλλο, συνεχίζουμε την πλάνη της κατάταξης, της «ένταξης», της «διόρθωσης»…

Υπάρχει λόγος που "δεν θυμάται". Υπάρχει λόγος που "αδειάζει ο νους". Όχι, δεν οφείλεται σε "ελάττωμα", "δυσλειτουργία" ή κάποια ανατομική "ανικανότητα". Όμως, η εναλλακτική είναι να τ' απορρίψεις όλ' αυτά και να αρχίσεις να παρατηρείς, να γνωρίζεις εκ νέου, όχι προσπαθώντας να βρεις το λάθος, αλλά προσπαθώντας να βρεις το σωστό: το λόγο, το νόημα, το προτέρημα! Αυτό θα έκανε όλη τη διαφορά...

Χριστιάνα Σοφία  

5 σχόλια:

  1. Εγω ξυπνω πολλες φορες με ολοκληρες προτασεις αποτελουμενες απο λεξεις που δεν χρησιμοποιω γιατι δεν τις γνωριζω. Λεξεις δυσκολες, μαλλον εξιδεικευμενες, αλλα δεν κρατα αυτο παρα μονο λιγα δευτερολεπτα. Δοκιμασα να τις γραψω μολις ξυπνησω,αλλα φευγουν αμεσως. Λιζα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι μια άλλη, επιπλέον ιδιότητα (αλλάζω τις λέξεις για να μην τις συνηθίζετε και να μη βολεύεστε).

      Δεν τα συγκρατείς γιατί δεν έχουν νόημα και δεν αναγνωρίζονται από τον επιφανειακό/γραμμικό/λογικό σου νου, που ορίζει και κατατάσσει. Έτσι, φεύγουν γρήγορα και δεν κατανοείς γιατί μοιάζουν "ξένα". Όμως δεν είναι! :)

      Διαγραφή
  2. Δεν αναγνωριζονται απο τον επιφανειακο, γραμμικο, λογικο νου, ετσι,ακριβως το νιωθω.Προφανως δεν ειναι ξενα, αφου υπαρχουν μεσα μου, μα μου προκαλει μια παραξενη αισθηση αυτο, ποσα εχουμε καταγραμμενα μεσα μας και δεν τα αναγνωριζουμε, σαν ειναι δικα μας, αλλα δεν μπορουμε να τα χρησιμοποιοησουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το "δεν μπορούμε" είναι απλά επινόηση. Μια από τις πολλές κλειστές "αλήθειες". Φτάνει να μάθεις πώς... μαγική λεξούλα....! :)

      Διαγραφή
  3. Σωστα Χριστιανα μου, αμαν μ αυτες τις επινοησεις πια, στον τροπο ειναι το κλειδι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή