Ό,τι φαίνεται να πληροφορεί

Μερικές φορές διερωτώμαι αν τους πληρώνουν να γράφουν τις αηδίες που ανεβάζουν ή αν απλά το κάνουν για απλή ικανοποίηση του εγώ τους… που τις περισσότερες φορές ζητά όντως μεγαλύτερη τιμή ακόμα κι από οποιαδήποτε χρηματική.

Ο καθένας μπορεί πλέον να έχει κάποιο σάιτ, blog, να λέει και να κάνει ότι θέλει. Κι αυτό είναι καλό! Εξασκεί τη διάκριση. Εκεί που κάποτε η ανθρωπότητα είχε ανάγκη πληροφόρησης που κρατιόνταν κρυμμένη, τώρα έχουμε αφθονία… η περισσότερη άνετα θα προκρινόταν για παραπληροφόρηση.

Δεν το έχω ακόμα διασαφηνίσει μέσα μου αν «δικαιούμαι» (από τη δική μου εσωτερική αρχή) να αρχίσω να ονοματίζω, να εκθέτω συγκεκριμένα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο καθένας μας πρέπει να αποκτήσει το δικό του εσωτερικό, συνειδητό σύστημα διάκρισης και όχι να βασίζεται στις απόψεις των άλλων. Γράφοντας αυτό, μένω στην αρχική μου τοποθέτηση. Τίποτα όμως δεν με εμποδίζει από το να δω το θέμα που μ’ ενδιαφέρει, πίσω από αυτή την, συνήθη πλέον, πρακτική.

Η γενικευμένη και αόριστη κριτική, κατηγοριοποίηση σε ομάδες είναι εύκολη τακτική και προσφέρει ασφάλεια στα ανασφαλή εγώ που θέλουν να ομαδοποιούνται. Έτσι νομίζουμε ότι «κάτι κάνουμε» και προσφέρουμε ψεύτικη ικανοποίηση στον εαυτό μας, ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας.

Όντως χρειάζεται πολύ περισσότερη δύναμη να μιλάς απευθείας με άτομα, με συγκεκριμένες υπάρξεις που έχουν τα ίδια σφάλματα, τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες «καλές προθέσεις» με σένα. Όντως είναι πολύ δυσκολότερο να καταλάβεις ΠΡΩΤΑ και μετά να αποφασίσεις, να ρωτήσεις και μετά να διδάξεις, να πλησιάσεις και μετά να βάλεις απέναντι. Κάθε φορά!

Βαρύγδουποι τίτλοι, φτηνοί, επιφανειακοί συναισθηματισμοί, όντως παρασύρουν τη μαζική συνείδηση. Το κόλπο πιάνει… ακόμα. Αλλά είναι φτηνιάρικο και προσωρινό. Έχουμε ευθύνη όταν γράφουμε, όταν μιλάμε και όταν απορρίπτουμε χωρίς να ξέρουμε. Έχουμε ευθύνη όταν συμπεραίνουμε, γενικεύοντας τις δικές μας απόψεις στους άλλους.

Ο κύκλος που έπρεπε να διανύσουμε, για να φτάσουμε πάλι στην αρχή μας, έχει ήδη κλείσει. Τώρα οφείλουμε να πράξουμε διαφορετικά. Ό,τι φιγουράρει στις επικεφαλίδες των πιο γνωστών «ενημερωτών» κινδυνεύει να γκρεμιστεί. Αλλά δεν φαίνεται ακόμα…

Το ακόλουθο γράφτηκε πριν μέρες, με κάποια άλλη αφορμή, αλλά έχει σημασία εδώ… για όσους κατανοούν.

«Πριν από οποιαδήποτε άλλη κατάταξη - εθνική, θρησκευτική, φυλετική κλπ - πρέπει να βρίσκεται και να υπάρχει μεγαλόπρεπα και ταπεινά ο Εαυτός σου. Χωρίς Αυτόν, όλες οι άλλες κατατάξεις αντικρούονται, μπερδεύονται, μάχονται και εύκολα γκρεμίζονται.»

Το «γκρέμισμα» ίσως δεν φαίνεται ακόμα, αλλά είναι βέβαιο γιατί έχει ήδη υπάρξει. Είναι δύσκολο, έως και αδύνατον να αφαιρέσεις την εξουσία που το εγώ έχει πιστέψει πως έχει...