Συχνά λέμε ότι «ολόκληρη η ζωή είναι γεμάτη μαθήματα, ευκαιρίες, αφορμές για να προχωρήσεις παρακάτω» αλλά συνήθως, μια που το λέμε και μια που το ξεχνάμε. Γελάω με αυτό το θέμα μου, και παράλληλα, ίσως είναι από τα σημαντικότερα που θα έχω γράψει.
Για δες πόσες από τις ιδέες σου δεν έχεις αμφισβητήσει αλλά τις κρατάς, καλά φυλαγμένες και τις προσέχεις «ως κόρη οφθαλμού» μήπως σου φύγουν ή αναγκαστείς να τις αναιρέσεις, μένοντας στο κενό!
Οι πραγματικοί δάσκαλοι δεν αναλώνονται στο facebook, δεν μπαίνουν σε «χαμηλού επιπέδου» συζητήσεις. Κρατάνε μια απρόσωπη, σχεδόν μυστηριακή στάση για να διατηρούν τους ακόλουθούς τους και να εξασφαλίζουν την δόξα και το γόητρο τους. Αλήθεια; Αλλά σου αρέσει ο πρόεδρος της τάδε χώρας (δεν θυμάμαι ποιας) που παίρνει ένα πενιχρό μισθό, που κυκλοφορεί με ένα παλιό αυτοκίνητο και συνομιλεί στο δρόμο με τους συμπολίτες του. Ή ο παπάς που βγάζει τα ράσα και συχνάζει σε μπαράκια για να είναι κοντά στους νέους και να συνομιλεί μαζί τους. Πολύ θα ήθελες (κρυφά) να έχεις τον Σωκράτη ή τον Osho μπροστά σου, στη διάθεσή σου, για να απαντάει όλες τις ερωτήσεις σου και να μάθεις για τη ζωή του, τη σκέψη του, την καθημερινότητά του.
Οι πραγματικοί αρχηγοί μένουν πιστοί στις αρχές τους, υπηρετούν (φανερά) τα παραγγέλματά τους, και δεν γίνονται σε καμία περίπτωση τρωτοί μπροστά σου. Ναι, και έτσι μπορείς με την ίδια ευκολία που τοποθέτησες κάποιον σε βάθρο, να τον καθαιρέσεις επίσης, κατηγορώντας τον για τις δικές σου αυθαίρετες τοποθετήσεις, ψάχνοντας παράλληλα το επόμενο θύμα σου, που θα τοποθετήσεις σε ακόμα ψηλότερο βάθρο.
Και φτάνουμε στο facebook… τη μεγαλύτερη και πλατύτερη σκηνή του παγκόσμιου θεάτρου ανθρώπινης συμπεριφοράς. Και εδώ έχεις την ευκαιρία να δεις τα πάντα, φτάνει να έχεις μάτια για να βλέπεις. Και δεν αναφέρομαι φυσικά, στα φυσικά σου μάτια!
Για άλλη μια φορά, μια αφορμή κατηγορείται ως αιτία, ένα εργαλείο απορρίπτεται ως υποκείμενο ενοχοποίησης, μια αλήθεια θεωρείται ψευδαίσθηση.
Είναι απίστευτα διασκεδαστικό το πόσα φανερώνονται και επαληθεύονται μέσα από κάτι «άσχετο» όπως το facebook. Εδώ συναντάς όλων των ειδών ανθρώπων, όλα τα πιθανά θέατρα που παίζονται, όλους τους φόβους να ζωντανεύουν, όλες τις ελλείψεις να διεκδικούνται, όλα τα φανερά που νομίζουν πως κρύβονται.
Πριν συνδεθούμε καν στο facebook, συναντάμε αυτούς που το θεωρούν «εργαλείο του διαβόλου» ή υποτιμητική λειτουργία την οποία επιμελώς αποφεύγουν, χλευάζοντας και κατακρίνοντας όσους το χρησιμοποιούν. Αυτοί είναι οι πιο φοβικοί, που ενώ καταναλώνουν απίστευτη ενέργεια και χρόνο στο Ίντερνετ, παίζοντας παιχνίδια, σπαταλώντας τον εαυτό σου σε ανούσια πράγματα, αυτό που δεν θέλουν πραγματικά, είναι να διαταράξουν την ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους, κρυμμένοι πίσω από μια επιφανειακή ηθική.
Όταν συνδεθείς με το facebook, συναντάς αυτούς που κρύβονται πίσω από το όνομα και τον κοινωνικό τους περίγυρο. «Επειδή με ξέρουν και είναι μικρή η κοινωνία», προσέχω σε ποιον απαντάω, πού κάνω «like», τι φανερώνω και πού συμμετέχω. Η ίδια ψεύτικη ταυτότητα στη ζωή, μεταφέρεται αποτελεσματικά στο facebook, ενώ συνεχίζουν να νομίζουν πως παραμένουν ανώνυμοι επώνυμοι.
Στο facebook βρίσκεις φυσικά όλους τους δήθεν αρχηγούς, δασκάλους και λυτρωτές, που πετάνε τα αποφθέγματά τους, τις λύσεις και τις θεωρίες τους, ενώ οι ίδιοι παραμένουν άφαντοι, απρόσωποι και μακριά από συζητήσεις. Θα σε βάλουν με μεγάλη προθυμία (συνήθως μέσα από αντιπροσώπους) στις ομάδες τους, στις σελίδες και στα προσεκτικά φτιαγμένα προφίλ τους και με την ίδια ευκολία θα σε αποκλείσουν αν τους προκαλέσεις, αν διαταράξεις το ποίμνιό τους, και θα σε ονομάσουν «ανίδεο» ή κατάσκοπο.
Μετά υπάρχουν οι πολλοί που διαβάζουν επιμελώς σιωπηλά, μη τολμώντας να εκφράσουν τον εαυτό τους, μη έχοντας το θάρρος της γνώμης τους, μη παίρνοντας θέση ποτέ από φόβο μήπως είναι λάθος ή εκτεθούν. Τους ξέρεις ποιοι είναι ή πόσοι είναι, κι ας υποθέτουν ότι παραμένουν στα παρασκήνια της αφάνειας.
Μια μεγάλη μερίδα είναι όλοι όσοι μοιράζουν απλόχερα «like» είτε κατάλαβαν είτε όχι, γιατί είναι φίλοι και τους αρέσουν τα πάντα που ανεβάζεις, γιατί έμαθαν να γυρνάνε και να εισπράττουν θεωρίες και απόψεις, γιατί θέλουν να «στην πουν» αλλά δεν έχουν το θάρρος και έτσι κρύβονται πίσω από άλλους που τολμούν.
Είναι και αυτοί που σε παρακολουθούν σαν γεράκια, χωρίς να σχολιάζουν, να προσθέτουν ή να λένε ποτέ μια καλή (αληθινή) κουβέντα. Μόνο περιμένουν πότε θα σε τσακώσουν, πότε θα κάνεις το «λάθος» (κατά τη δική τους άποψη) για να σε διορθώσουν, πότε θα σε καθαιρέσουν, πότε θα βάλουν τον εαυτό τους φανερά πια, πιο πάνω από σένα.
Α ναι, να μην ξεχάσω όλους όσοι πετάνε όποια βλακεία θέλουν και βγάζουν τα άπλυτά τους επειδή βαριούνται, επειδή κάθονται στις καφετέριες και δεν μιλάνε με τους δίπλα τους, που επίσης δεν φανερώνονται μέσα από τα "έλα μαμά, μαγείρεψες;" ή "πήγα διακοπές στη Χαβάι" και θέλω να σας δείξω πού ήμουνα ή "γεννήσαμε!"... Είναι μια μεγάλη μερίδα που παραπονιούνται ότι τους παρακολουθεί "ο μεγάλος αδελφός", ενώ δεν χάνουν ευκαιρία να ανεβάζουν όποιο προσωπικό στοιχείο έχεις φανταστεί.
Πόσοι από όλους αυτούς είναι αυθεντικοί, όπως ακριβώς βρίσκονται στην καθημερινότητά τους, με συνέπεια και ταπεινότητα, με ανθρωπιά και αυτοπεποίθηση, έχοντας καταλάβει ότι το facebook είναι ένα τίποτα, ένα εργαλείο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά;
Και μετά, είναι και εκείνοι οι ελάχιστοι, που έχουν καταλάβει το ρόλο του facebook, το έχουν απομυθοποιήσει και μαζί με αυτό πολλές από τις ψευδαισθήσεις τους, που τολμούν να είναι ο εαυτός τους. Τολμούν να ρωτάνε όταν δεν έχουν καταλάβει, τολμούν την άποψή τους κι ας μην είναι ευαγγέλιο, τολμούν να εκφράζουν αληθινά τον εαυτό τους όπως κάνουν στη ζωή τους, χωρίς να νοιάζονται αν γίνονται αρεστοί, αποδεκτοί ή για να τον αριθμό των φίλων τους.
Ξέχασα καμιά ομάδα;
Φυσικά υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις, μια άλλη θέαση, πέρα από αυτήν, αλλά... (και να είσαι ειλικρινής...) περίμενες να διαβάσεις ένα τέτοιο θέμα σε κάποιο "σοβαρό" και "πνευματικό" και διδακτικό (ή ό,τι άλλο θέλεις) blog;
Είτε συμμετέχεις είτε όχι, στην ουσία συμμετέχεις (με τη σιωπή αλλά και την επιλογή της δράσης σου), στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Νομίζεις ότι το έχω πλατειάσει, ότι του έχω δώσει περισσότερη σημασία απ’ ότι αξίζει; Τότε, μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι ΟΛΑ έχουν σημασία, ότι η κάθε λεπτομέρεια της ζωής σου έχει κάτι να σου πει, ότι τα πάντα αποτελούν αφορμές για να δούμε τον εαυτό μας.
Τι είναι τελικά το facebook; Αξίζει να το δούμε γιατί απέχει κατά πολύ στις προτιμήσεις όλων, από οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο στο Ίντερνετ, κι ας κατηγορείται περισσότερο απ’ όλα. Μπορεί να είναι η μεγαλύτερη παγίδα ή η μεγαλύτερη ευκαιρία… ξέρω ότι ακόμα δεν έχει εκτιμηθεί ούτε έχει τοποθετηθεί στη σωστή του θέση. Το πιο σημαντικό είναι να δει ο καθένας τον εαυτό του μέσα και έξω από αυτό και να κάνει μια εκ βαθέων συζήτηση, στην ασφάλεια του Εαυτού του πρώτα.
Ποιος είμαι τελικά;
Πάλι εδώ καταλήγουμε…
Τυχαια αναζητησα κατι σοβαρο κατι ουσιωδες. Αυτο που βρηκα μου αρεσε πολυ.
ΑπάντησηΔιαγραφή