Παιδικές Ερωτήσεις

Όταν μπορείς να απαντήσεις μια ερώτηση καθαρά και απλά σε ένα παιδί όλο αγνότητα και αλήθεια (ή σε έναν έφηβο, με το ίδιος πάθος που τον διακατέχει), με τρόπο που να την καταλάβει και να την δεχτεί, τότε μάλλον αυτό που κάνεις θα είναι σωστό.

Έτσι είναι; Ας το εξετάσουμε απλά… αλλά χωρίς πεποιθήσεις, υποθέσεις, δεισιδαιμονίες και όλα τα άλλα κατασκευάσματα του νου. Μόνο με απλή κοινή λογική, με γεγονότα, με υπαρκτές αλήθειες.

Είχα την τάση από παιδί να κάνω δύσκολες ερωτήσεις στους γύρω μου, θεωρώντας τες εντελώς φυσιολογικές, περιμένοντας να πάρω εξ’ ίσου απλές και φυσιολογικές απαντήσεις. Άργησα να καταλάβω ότι ο καθένας μου έδινε απλά τις υποθέσεις ή τις πεποιθήσεις του αλλά όχι την αλήθεια. Μια αλήθεια που θα ίσχυε παντού, για όλους, πάντα. Μεγαλώνοντας, δεν άλλαξε αυτό το «κουσούρι», απλά έμαθα να μην ψάχνω τις απαντήσεις έξω από τον εαυτό μου, αν και έμαθα να ακούω τους πάντες με υπομονή, κατανόηση και την πρόθεση να δω με τη ματιά τους.

Εδώ που φτάσαμε, θεωρώ ότι το «κουσούρι» μου, ίσως να είναι και αναγκαίο για να γίνουμε ξανά (ή εκ νέου καλύτερα) οι άνθρωποι απλοί, αγνοί και αληθινοί. Οι ερωτήσεις εξακολουθούν να είναι απλές, όπως εξακολουθώ να μην παίρνω απαντήσεις. Ο προβληματισμός μου όμως τώρα, είναι, αν υπάρχουν αρκετοί ενήλικες που να τολμούν να κάνουν τις παιδικές ερωτήσεις που ταράζουν τα δεδομένα των «ενηλίκων».

Έχω ακόμα πολλές ερωτήσεις, άπερειρες θα έλεγα… ίσως είναι διαφορετικές τώρα από ότι ήταν πριν. Θα γράψω μόνο μερικές. Εύχομαι περισσότεροι από σας να συμπληρώσετε τη λίστα, προσθέτοντας τις δικές σας… γιατί απαντήσεις δεν νομίζω πως έχουν δοθεί ακόμα. Αλλά… φτάνει να αρχίσουμε να κάνουμε τις ερωτήσεις. Είναι σημαντικό! Να αμφισβητήσουμε επιτέλους το στάτους κβο! Φτάνει να ξεβολέψουμε το εγώ μας από τα δεδομένα του, που θεωρεί στέρεα και ακλόνητα.

• Γιατί συνεχίζουμε να πληρώνουμε ένα σωρό «υπηρεσίες» στον λογαριασμό της ΔΕΗ που κανένας μας δεν ξέρει τι είναι, πού πάνε τα εξωφρενικά ποσά που ανεβάζουν τους λογαριασμούς μας στα ύψη; 
• Γιατί πρέπει οι ελεύθεροι επαγγελματίες να δίνουν πάνω από το μισό των εισοδημάτων τους στο κράτος όταν ΑΥΤΟΙ ρισκάρουν, αυτοί αφιερώνουν χρόνο και ενέργεια, αυτοί έχουν τις ιδέες αυτοί στηρίζουν το κράτος με τις δημιουργίες τους, τις υπηρεσίες τους, τις εφευρέσεις τους;
• Πού πάνε τα χρήματα που συνεχίζουμε να δίνουμε στην εφορία, στο ΦΠΑ; Έχετε πάρει ποτέ αναλυτική κατάσταση του κάθε ευρώ που δίνετε όταν η πολιτεία ζητά αυτό ακριβώς από εσάς, θεωρώντας σας ένοχους εξ' αρχής ότι "κλέβετε";
• Γιατί θεωρεί το κράτος «δικαίου» ότι είμαστε ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίων, αναγκάζοντας τον καθένα «ν’ απολογείται» για αυτό που είναι; Το ίδιο δεν ισχύει για το κράτος και για τον καθένα που έχει εξουσία;
• Γιατί συνεχίζουμε να πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας, έχοντας πληρώσει πολλές φορές και διάφορους φόρους για το αυτοκίνητό μας, από τη μέρα που το αγοράσαμε αφού τα πάντα φορολογούνται; Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Γιατί δεν ζητάμε αναλυτική κατάσταση των εισφορών μας;
• Γιατί ένα κράτος να χρειαζόταν αστυνόμευση, εφοριακούς, μπράβους και δε συμμαζεύεται αν ήταν όντως κράτος δικαίου που φρόντιζε για το καλό των πολιτών του;
• Γιατί η «φροντίδα παιδιών ενόσω δουλεύουν οι γονείς» έχει καταντήσει να λέγεται παιδεία;
• Γιατί οι κρατικές υπηρεσίες απαρτίζονται από άβουλα ρομπότ που απλά ακολουθούν «ανώτερες» διαταγές χωρίς να σκέφτονται, ταλαιπωρώντας αβίαστα τους πολίτες όποιοι κι αν είναι, ό,τι πρόβλημα κι αν έχουν;
• Γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι μιας πολιτείας στέγη, τροφή και τα απαραίτητα, για να μπορούν να αποδίδουν καλύτερα, να είναι ευτυχισμένοι και γαλήνιοι για να ζουν ειρηνικά;
• Γιατί για να πάρεις ένα επίδομα πρέπει να κάνεις τον καημένο, τον ανήμπορο, να ταπεινωθείς, να εξευτελιστείς, όταν αυτά θα έπρεπε να ήταν αδιαμφισβήτητα δικαιώματα ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός;
• Γιατί πρέπει να "ρωτήσω" και να "ζητήσω την άδεια" από το κράτος για να κάνω το καλύτερο που θεωρώ για το παιδί μου, όταν η ίδια η πολιτεία δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις βιωτικές ανάγκες του και την ψυχική του ηρεμία;

Γιατί…

Αν ήταν αληθινό όλο αυτό το σύστημα που ονομάζουμε «πολιτεία» και όχι ζούγκλα, «πολιτισμός» και όχι ξεπεσμός, θα χρειαζόταν να κλέβουμε, να ξεγελάμε, να αποστασιοποιούμαστε, να ψάχνουμε «παραθυράκια στους νόμους», θα λαδώναμε, θα λέγαμε ψέματα;

Όμως, τα ερωτήματα δεν απευθύνονται προς την πολιτεία! Η έννοια ούτως ή άλλως δεν φίσταται χωρίς τα άτομα που την απαρτούν. ΕΜΕΙΣ είμαστε "η πολιτεία", το "κράτος" και έχουμε την κυβέρνηση και το πολίτευμα, που πιστεύουμε πως μας αξίζει! Οι ερωτήσεις επομένως απευθύνονται προς όλους εμάς! Ένας ένας ας απαντήσει στον εαυτό του. Πόσα δεν έχουμε αμφισβητήσει ακόμα; Πόσα συνεχίζουμε να κάνουμε θεωρώντας τα όλα φυσιολογικά;

Υπάρχουν κι άλλες ερωτήσεις… πολλές θα έκανε ένα παιδί… και τα παιδιά ψάχνουν πάντα την αλήθεια. Όχι να βολευτούνε!