Δεν διανοείστε καν αν έχετε επιλογή και προχωράτε στην ένταξη των παιδιών σας στα σχολεία γιατί το ίδιο έχετε ενταχθεί και εσείς στην κοινωνία την οποία δεν τολμάτε να αμφισβητήσετε.
Αναγκάζετε τα παιδιά σας να «διαβάζουν» όπως αναγκάζετε τον εαυτό σας να δουλεύει, έχοντας ξεχωρίσει το παιχνίδι από τη μάθηση, τη δουλειά από το πάθος της δημιουργίας.
Παράγετε πιστά αντίγραφα του εαυτού σας αλλά δεν το έχετε σκεφτεί καν αν υπάρχει άλλη επιλογή, αν κάνετε όντως το καλύτερο για τα παιδιά σας, αν θα θέλατε και εσείς να ζείτε διαφορετικά.
Τι είναι η αποσχολειοποίηση; Είναι αποπρογραμματισμός εξ’ αρχής. Από τον τρόπο που έχετε μάθει να σκέφτεστε, από τον τρόπο που έχετε μάθει να αντιδράτε αντί να ανταποκρίνεστε, από τον τρόπο που έχετε μάθει να ακολουθείτε, αντί να ηγείστε από τον Εαυτό σας και μόνο.
Ζητάτε την άδεια για να μιλήστε, για να αποφασίσετε, για να πράξετε το σωστό σύμφωνα με τη συνείδησή σας. Υπακούετε άδικους νόμους, περιοριστικούς κανόνες, απλά γιατί έτσι κάνουν όλοι.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε καν πώς μεγαλώνει ένα παιδί εκτός συστήματος, εκτός παγιωμένης, πεπαλαιωμένης εκπαίδευσης γιατί χρειάζεστε τα σχολεία για να φυλάνε τα παιδία σας, για να μπορείτε να πηγαίνετε εσείς στη δουλειά σας, που είναι εξ’ ίσου βαρετή και άχαρη, όπως τη ζωή που θέλετε να προσφέρετε σε αυτά.
Τα πάντα είναι δικαιολογίες, ενός νου που δεν τολμά να σκέφτεται έξω από «φυσιολογικά» πλαίσια. Γιατί οι λύσεις βρίσκονται, υπάρχουν και φτιάχνονται ΕΦΟΣΟΝ εμπιστευτείτε τον Εαυτό σας και τολμήσετε να γίνετε πραγματικά αυτό που θέλετε να είστε. Ποτέ πιο πριν και ποτέ ανάποδα!
Φοβάστε να μιλήσετε με ανθρώπους που έχουν τολμήσει να ζουν διαφορετικά. Φοβάστε να εκφράσετε τη γνώμη σας, μήπως κάποιος σας αναγνωρίσει και σας απορρίψει το περιβάλλον σας. Φοβάστε να σκεφτείτε έστω πέρα από αυτό που ήδη κάνετε αλλά δεν δουλεύει πια.
Ναι, θα χρειαστεί να μετακινηθείτε. Θα χρειαστεί να διαφέρετε. Θα χρειαστεί να ακουστείτε. Θα χρειαστεί να κάνετε λάθη. Θα χρειαστεί να πειραματιστείτε. Πολλά θα χρειαστούν. Αλλά είναι τρέλα να συνεχίζετε να υπάρχετε σε έναν κόσμο που προχωρά ανάποδα, θέλοντας κάποιος άλλος να τον αλλάξει ή να αλλάξει μόνος του μαγικά!
Αρχίστε να αποσχολειοποιείτε τον εαυτό σας. Έπειτα βλέπετε τι θα κάνετε με τα παιδιά σας. Γιατί αυτά ξέρουν, βλέπουν, ακούν και διαισθάνονται, πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζετε!
Γεια σου Χριστιανα! Παρακολουθω αυτα που γραφεις εδω και καιρο αλλα ειναι η πρωτη φορα που σχολιαζω. Ειμαστε μια οικογενεια με 5 παιδια και πριν απο 4 χρονια καναμε το αδιανοητο για τα ελληνικα δεδομενα- βγαλαμε τα παιδια μας απο το σχολειο και ξεκινησαμε homeschooling. Μας εχουν κανει καταγγελια μας εχουν αποξενωσει κατα καποιο τροπο οι "φιλοι" μας μα δεν το βαζουμε κατω. Ναι εχουμε κανει λαθη γιατι δεν εχουμε καθολου συμπαρασταση και υποστηριξη αλλα ειμαστε μαζι και μαθαινουμε απο αυτα. Οταν κατι δεν μας ταριαζει το αφηνουμε και προσπαθουμε να βρουμε κατι καλυτερο. Εσυ πως και εισαι τοσο παθιασμενη με αυτο το θεμα? Μου κανει εντυπωση γιατι οι περισσοτεροι ελληνες δεν ξερουν καν πως υπαρχει αυτη η επιλογη και σιγουρα δεν ξερουμε καποιον που να μαχεται γι αυτη την αλλαγη. Ευχαριστω για τον χρονο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ κατ’ αρχήν που τόλμησες να σχολιάσεις. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που έχουν τολμήσει να κάνουν unschooling στην Ελλάδα, αλλά το κρατάνε κρυφό… όσο μπορούν. ΑΥΤΟ ακριβώς παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα, οποιασδήποτε αλλαγής που θα μπορούσε να επιτευχθεί πιο σύντομα.
ΔιαγραφήΓια το θέμα αυτό θα μπορούσα να μιλάω μερόνυχτα καθώς το ζω, μαθαίνοντας απίστευτα πράγματα καθημερινά. Αυτή τη στιγμή γράφω σχετικά σε ένα ebook που γράφεται (στ’ Αγγλικά) και εύχομαι να τελειώσει σύντομα.
Εδώ που βρίσκομαι Arlene, στην ηλικία και με την εμπειρία που έχω από τα δικά μου παιδιά αλλά όλα τα παιδιά που έχω γνωρίσει μέσα από τη δουλειά μου, δύσκολα τρομάζω ή κάνω πίσω σε ό,τι η συνείδησή μου, μού λέει ότι είναι σωστό.
Το οφείλω στα παιδιά μου, στα παιδιά του κόσμου και στον Εαυτό μου να ζω αληθινά και βάση ανώτερης ηθικής. Αυτό κάνω… με όποιο κόστος (που είναι μικρό μπροστά στην κοροϊδία του Εαυτού μου).
Η ευχή μου είναι να αρχίσουμε να μαζευόμαστε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και να δημιουργήσουμε κοινότητες ανθρώπων βασισμένες σε αρχές που δεν θα κλονίζονται από κανένα ψέμα και καμιά φοβία.
Ψάχνω καθημερινά τρόπους να πιλοφορήσω, να πλησιάσω αλλά και να δημιουργήσω με άλλους, νέες πρακτικές που θα αλλάξουν τα δεδομένα του συστήματος που είναι σίγουρο ότι γκρεμίζεται αλλά χρειάζεται οι άνθρωποι να βγουν από την πανικοβλημένη ακινησία τους για να τολμήσουμε την αλλαγή.
Σας χαιρετω με πολλή αγαπη . Πριν λίγο διαβασα τα παραπάνω , καθως και για την καταθλιψη σε άλλη αναρτηση . Συγχαρητηρια θερμα! Η προσφορα σας είναι ανεκτιμητη ! Ειδικα για το σχολειο , σας μιλω με την πικρα ότι στα μαθητικα μου χρόνια δεν έκανα ποτε ΄΄κοπάνα΄΄, από αντικειμενικες δυσκολίες . Είναι το απωθημένο μου ! Και ενω μισησα πολύ το σχολείο , άλλη δουλειά δεν βρεθηκε παρα να εργαζομαι σε σχολείο . Εκει βιώνει κανείς αυτο που λέει το δημοτικό τραγούδι : ΄΄ολημερίς το χτίζανε , το βραδυ γκρεμιζόταν¨. Αγωνιάς , σκίζεσαι , θυσιάζεσαι , για την μεταδοση της γνωσης , αλλα αρκεί μια άσχετη παρεμβαση ενός (όλων σήμερα) αυθαδους μαθητη για να σκορπιστει όλο το οικοδόμημα της γνωσης . Και φυσικα θεωρεις ότι δικαιολογημενα ασφυκτιούν οι μαθητες , κι ας γινεται το μαθημα με όλη την τελευταια τεχνολογία , με προσομοιωσεις , με βιντεάκια , με αυτο που λενε το μαθημα σαν παιχνιδι , με διακριτικη πολυσυλλεκτικότητα , και δημοκρατικότητα πάνω απ όλα . Θανατος σε δόσεις . Η αδρανεια , η απροθυμία , ο χαβαλές . Ναι , να γκρεμιστούν όλα τα σχολεία - τρελοκομεία . Ο Κώστας Βαρναλης έγραψε ένα πολύ ωραιο αφήγημα για το πως δεν ήθελε να μαθει γραμματα . Εμαθε και αριστευσε , αλλα καταλήγει στο τελος με την διαπίστωση ότι με το πέρας της σχολικής ζωής (εσώκλειστος , τότε) τα νεύρα του ειχανε χαλασει . Να σταματησουν τα ασυναρτητα προτζεκτ , οι ελεεινες αξιολογησεις , και η πηγη όλων των κακών :η βαθμολογία . Συγχαρητηρια στους γονεις που σωζουν τα παιδια τους από τον θανατο της ψυχής και του μυαλού που προκαλει το τρισαθλιο σχολείο . Παρ όλες τις δυσκολίες εργαζομαι για τα χρηματα , και είμαι ευγνωμων που εχω δουλειά (=δουλεία) . Η μόρφωση και ο πολιτισμός ευδοκιμούν μόνο στον ελευθερο χρόνο . Μακαρι να μη χαρακτηριστούν αμπελοφιλοσοφίες τα όσα εγραψα . Σας ευχαριστω για την αναγνωση .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το πολύ χρήσιμο σχόλιό σου. Αισθάνομαι ότι γυναίκα έχει γράψει αυτό το κείμενο, όπως και διαισθάνομαι πολλά επιπλέον που δεν έχουν γραφτεί, αλλά συμπεριλαμβάνονται στην ενέργεια του μηνύματος.
ΔιαγραφήΔεν έχω καμία αμφιβολία για αυτά που λες ούτε για τις επιδράσεις αυτής της πραγματικότητας στη ζωή των ανθρώπων (δασκάλων, παιδιών, γονέων) που την αποτελούν. Ούτε φυσικά κατηγορώ τους ανθρώπους που διατηρούν «δουλείες» γιατί έτσι μας εκπαιδεύει το σύστημα να λειτουργούμε.
Παρόλα αυτά, η φωνή μου αποτελεί ακόμα την εξαίρεση, όπως και ο τρόπος ζωής μου. Φαίνεται ότι αυτό έρχεται πολύ πριν από τον καιρό του κι έτσι, όπως πολλοί πριν από μένα, αρχίζω να μετράω ανάποδα, το τέλος αυτής της προσφοράς. Όσο ακόμα θα βρίσκομαι εδώ όμως, θα είμαι το ίδιο καυστική και το ίδιο αληθινή, όπως πάντα.
Σ’ ευχαριστώ και πάλι για την πολύτιμη προσφορά σου.