Ο «Μεγάλος Αδελφός»

Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς τις στατιστικές συμπεριφοράς των ανθρώπων. Αλλά το ενδιαφέρον μεγαλώνει όταν μπορείς να είσαι ουδέτερος παρατηρητής, χωρίς να χρειάζεσαι κάποια συγκεκριμένη έκβαση ή αποτέλεσμα. Κάτι παρόμοιο κάνουν και οι προγραμματιστές σου, μόνο που εκείνοι σε οδηγούν σε μια συγκεκριμένη έκβαση, χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι.

Ποιοι είναι οι προγραμματιστές σου; Όλοι όσοι δεν αντιλαμβάνεσαι, ενώ νομίζεις ότι είναι κάποιοι ελίτ που κάθονται κάπου ψηλά, διευθύνοντας τον κόσμο από κει πάνω. Παραμύθια της Χαλιμάς! Είναι οι άνθρωποι δίπλα σου, οι φίλοι σου, ο γείτονάς σου, ο υπάλληλος της εταιρίας με την οποία συναλλάσσεσαι, ακόμα κι εσύ ο ίδιος μέσα από τις ενέργειές σου, χωρίς καν να καταλαβαίνεις τίποτα απ’ όσα γράφω. Εκείνοι που γνωρίζουν πολύ καλά πώς λειτουργεί ο νους σου - ενώ εσύ έχεις πλήρη μεσάνυχτα - έχουν και την μεγαλύτερη, αόρατη επίδραση επάνω σου.Ο καθένας τους παίζει ένα άκρως σημαντικό ρόλο στην άψογη ιεραρχία της συνεχιζόμενης υποδούλωσής σου! Δεν το βλέπεις...

Παρακολουθώντας λοιπόν τις στατιστικές σε πολλούς τομείς και με πολλούς τρόπους που δεν διανοείσαι, γίνεται φανερό πόσο έχουν πετύχει οι μηχανισμοί αποπλάνησης της συνείδησης. Έχεις πεισθεί ότι χρειάζεται να αποκτήσεις όλο και περισσότερες πληροφορίες για να «αφυπνιστείς» και να γνωρίζεις και δεν σταματάς να ψάχνεις, να διαβάζεις και να συλλέγεις απόψεις. Όσες περισσότερες αποκτάς, τόσο περισσότερες χρειάζεσαι «για να συμπληρώσεις το πάζλ» της άγνοιάς σου. Κάπου ανάμεσα σε όλ’ αυτά παθαίνεις υπερφόρτωση και έτσι στρέφεσαι σε «μεθόδους χαλάρωσης», φαντασιώσεις, προσωρινές υπεκφυγές που σου δίνουν την εντύπωση είτε της σωστής δράσης σου είτε της «ουσιαστικής φροντίδας» του εαυτού σου.

Έχεις σίγουρα καταφέρει να ζεις με ψευδαισθήσεις ομαδοποίησης, μέσα από τις διάφορες πεποιθήσεις σου σε θέματα όπως τη διατροφή, την ενεργειακή θεραπεία, και πάμπολλες μεθόδους «αυτοβελτίωσης» που αγγίζουν μόνο τα πολύ επιφανειακά στρώματα της προσωπικότητάς σου. Και η αναζήτηση, όπως και η αφοσίωση σε πρόσκαιρες λύσεις/απαντήσεις συνεχίζεται, ενώ η ανθρωπότητα οδεύει όλο και περισσότερο στον σκοταδισμό, που ονομάζεται «φως και αγάπη», «επιστροφή στη φύση» και πολλά άλλα μοδάτα δημιουργήματα, που κοιμίζουν αυτό που αποφεύγεις επιμελώς να κάνεις.

Επειδή χρειάζεσαι κάποιον να σου χαϊδεύει τα’ αυτιά, να σου δίνει έτοιμες απαντήσεις και να σου προσφέρει απλόχερα (και δωρεάν) τις λύσεις, το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα καταλάβεις τίποτα από αυτό το κείμενο, ούτε ότι είναι γραμμένο με απεριόριστη αγάπη, η οποία ταρακουνά ακαριαία, όσους τολμούν να προχωρήσουν πέρα από την παρορμητική τους ανάγκη να το απορρίψουν ή να το κατακρίνουν... η προβλεπόμενη αντίδραση όσων θίγονται, για κάποιο φανερό λόγο που αδυνατούν να αντιληφθούν.

Πολλοί λένε ότι θέλουν «να δουν το φως το αληθινό» και να «συμβάλουν σε μια αφυπνισμένη κοινωνία Ανθρώπων», φτάνει φυσικά να μην ταρακουνηθούν οι ίδιοι επιχειρώντας το ή φτάνει να αλλάξουν κάποιες συνήθειες ή απόψεις τους, χωρίς να χρειαστεί όμως ν’ απαλλαγούν από όλες τις ψευδαισθήσεις τους, όλες τις προσωρινές κατακτήσεις τους, χωρίς να χρειαστεί να αμφισβητήσουν κάθετα όλα όσα διατηρούν μέσα στο νου τους ακλόνητα και σταθερά.

Γιατί, ποιος εξακολουθεί να ενισχύει την ιδέα του «εύκολου πλούτου» την οποία «σαφώς κατακρίνεις» με σθένος και άπειρες ρητορεύσεις; Εσύ! Ποιος εξακολουθεί να διατηρεί όλους όσους σε υποβιβάζουν, από τις παχουλές θέσεις τους, ενώ «διαμαρτύρεσαι με πάθος για κάθε αδικία»; Εσύ φυσικά! Και ποιος εξακολουθεί να υπηρετεί με πλήρη αφοσίωση όλο το σύστημα που μας καθηλώνει καθημερινά, ανελέητα και με φυσική επιτυχία; Πάλι εσύ! Και όλοι όσοι παιδιαρίζουν, δεν μεγάλωσαν ουσιαστικά ποτέ, προσποιούνται τους υπεύθυνους ενήλικες που ψάχνουν απεγνωσμένα απαντήσεις ενώ οι ζωές τους καταρρέουν γύρω τους, ενώ συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από θεωρίες, προσωπεία και μεθόδους «ανάκαμψης».

Τις δύσκολες ερωτήσεις τις αποφεύγεις, όπως και τις πιο δύσκολες δράσεις που θα άλλαζαν τα πάντα. Την αλλαγή του εαυτού σου την αναβάλλεις με χιλιάδες δικαιολογίες που φαντάζουν αληθινές, ενώ παρακολουθείς βουβά και πανικοβλημένος το γκρέμισμα. Το πιο απλό αλλά αναγκαίο που θα μπορούσες να κάνεις για να αλλάξουν τα πάντα, παραμένει ο άγνωστος "χ" της συνείδησής σου. Αδυνατείς εντελώς να καταλάβεις πώς μπορεί κάποιος, που γράφει ένα τέτοιο επιθετικό, απόλυτο, σαρκαστικό κείμενο, μπορεί να είναι ευτυχισμένος, απαλλαγμένος από κατηγορία, σε αρμονία με το Είναι του!


Ναι, ξέρω, πρέπει να φύγεις. Σε περιμένουν τα παιδιά, τα ψώνια, οι δουλειές που πρέπει να κάνεις, οι φίλοι, οι ομάδες στις οποίες συμμετέχεις, οι λογαριασμοί...αλλά η συνειδητότητα απουσιάζει...