22 Ιανουαρίου 2014

Δυσλεξία: η παρανόηση



Πόσα άρθρα θα πρέπει να γράψω για τη δυσλεξία, ούτε κι εγώ ξέρω ακόμα. Σίγουρα δεν τα έχουμε πει όλα και σίγουρα δεν καλύπτονται όλα μέσα από άρθρα, όσα κι αν πούμε. Όμως ενόσω συνεχίζεται η παραπληροφόρηση, η πλήρης άγνοια για το θέμα, εδώ θα είμαι για να το συζητάμε… από διάφορες πλευρές, εκ νέου κάθε φορά.

Μαθησιακή δυσκολία, με πολλά συμπτώματα και χαραχτηριστικά; Δεν θα αναιρέσω κανένα αυτή τη φορά, ούτε θα αναφερθώ σε χαραχτηριστικά των ατόμων με δυσλεξία. Είναι αδύνατον να καταλάβουμε ό,τι δεν είμαστε έτοιμοι να δούμε. Πρώτη αρχή!


Νομίζετε, ή μάλλον σας έχουν πείσει, να κοιτάτε ένα θέμα ανεξάρτητο από όλα τα άλλα, τεμαχίζοντας έτσι τη συνείδησή σας, που δεν αντιλαμβάνεται σφαιρικά (οι δυσλεκτικοί αντιλαμβάνονται σφαιρικά). Νομίζετε ότι το σύστημα της εκπαίδευσης, ο τρόπος που εκπαιδευτήκαμε να σκεφτόμαστε, δεν έχει σχέση με τα άτομα που έχετε περιθωριοποιήσει (άθελά σας ή θεληματικά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) και θέλετε να «διορθώσετε». Αλλά έχει, όσο κι αν εξακολουθείτε να μην το βλέπετε.

Θέλετε να αποκλείσετε κάποια καυτά ερωτήματα από τη σκέψη σας γιατί αδυνατείτε να τα απαντήσετε, συνεχίζοντας να βλέπετε «πρόβλημα» εκεί που θέλετε – και βολεύει – να το βλέπετε.

Τα πάντα στη ζωή μας είναι συμβολικά και συνδεδεμένα με ένα μαγικά τέλειο τρόπο μεταξύ τους (ικανότητα «δυσλεκτικών» να βλέπουν μοτίβα, νόημα σύνδεσης πέρα από τα φιανόμενα και τις λεπτομέρειες) αλλά συνεχίζετε να αντιλαμβάνεστε μόνο γραμμικά και μόνο αποσπασματικά. Καμία σύνδεση και κανένα νόημα δεν έχει η μια πράξη σας με την άλλη, τα λόγια με τη δράση σας, οι διάφοροι ρόλοι και η ολότητα της ζωής σας. Θύματα της υπερκατανάλωσης φαιάς ουσίας στη μια γραμμική πραγματικότητα που έχετε μπροστά σας και πιστεύετε ότι δημιουργείται ανεξάρτητα και έξω από σας (οι δυσλεκτικοί πλάθουν φανταστικούς κόσμους με αφετηρία την υπαρκτή και με διευρυμένη τη συνειδητότητά τους, βιώνονατας το καθετί αληθινά).

Αποξενωμένοι από τα συναισθήματά σας, θύματα του αριστερού ημισφαιρίου και της κοινωνικής κατήχησης, εκλογικεύετε τον εαυτό σας, προκαλώντας αμέτρητες ροπές στο Είναι σας. (Οι δυσλεκτικοί διαθέτουν βαθιά συναίσθηση, διαίσθηση και εμπάθεια την οποία έμαθαν να κρατούν για τον εαυτό τους ή να μην εμπιστεύονται). Εστιασμένοι αποκλειστικά στην επιφάνεια του νου σας, νομίζετε πως χρησιμοποιείτε της αισθήσεις σας, ενώ χάνετε το μεγαλύτερο μέρος των όσων συμβαίνουν. (Οι δυσλεκτικοί «διεισδύουν» στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους παράλληλα, συλλέγοντας πλήθος πληροφοριών που πρέπει να διαχειριστούν ενώ εσείς βιάζεστε).


Τις δύσκολες ερωτήσεις ακόμα τις αποφεύγετε…
Πριν, πολύ πριν από το θέμα του σχολείου (όπου «εντοπίζετε» τη δυσλεξία), έχετε ευθύνη ως γονείς:

Πόσο προγραμματισμένα σκέφτεστε;

Πόσο παγιδευμένοι είστε στον ίδιο σας το νου βλέποντας παντού πρόβλήματα, αδιέξοδα, περιορισμούς, έλλειψη κλπ;

Πόσο ασυνείδητα μεγαλώνετε τα παιδιά σας, διεκπεραιώνοντας απλά, μέσα από τις φοβίες σας;

Τι προσφέρετε σε αυτά, βοηθώντας την πορεία της ενσυνειδησίας τους;

Πόσα αλήθεια έχετε μάθει από το μικρά παιδιά σας αντί να έχετε αυτοδιοριστεί δάσκαλοί τους;

Πόσο αποτελεσματικά ακούτε τον εαυτό σας όταν μιλάει, εντοπίζετε την εσωτερική διαφωνία σας, εκφράζετε τα δικά σας αναπάντητα ερωτήματα στα παιδιά σας;

Πόση επαφή έχετε με το δικό σας δεξί ημισφαίριο, θέλοντας παράλληλα να «βοηθήσετε» τα παιδιά σας να ισορροπήσουν το αριστερό;

Πόσο κορόιδο έχετε πιαστεί στο σύστημα της εκπαίδευσης που σας θέλει να κυνηγάτε, μαζί με τα παιδιά σας, κούφια γνώση, βαθμούς, πτυχία και αμφιβόλου αποτελέσματος κατακτήσεις;

Πόσο πρόθυμοι είστε να «ακούτε» πραγματικά τα παιδιά σας, ακόμα κι αν δεν μιλάνε;


Πόση επαφή έχετε με την ολόητά σας για να κρίνετε το παρόν σας και των άλλων, να διαχωρίζετε το σωστό και το λάθος, το καλό από το κακό;

Πόσο έχετε αντιληφθεί ότι η μουσική, η τέχνη γενικότερα βρίσκεται στη βάση της ύπαρξής σας και ότι χρειάζεται να συνδεθείτε με την εσωτερική σας φωνή (που δεν είναι λεκτική) για να αντιληφθείτε το νόημα που κρύβεται παντού, μπροστά στα μάτια σας;

Τους ζητάτε – εμμέσως πλην σαφώς – ν’ απαρνηθούν αυτό που είναι για να γίνουν αυτό που θέλετε εσείς και το σύστημα (εκπαιδευτικό, κοινωνικό) που έχετε με άγνοια διαμορφώσει. Διερωτώμαι… πόσο πρόθυμοι είστε εσείς να γκρεμίσετε όλα όσα είστε, όλα όσα «γνωρίζετε» για να γίνετε κάτι άλλο, άγνωστο και ξένο σε ό,τι έχετε συνηθίσει;

Μπορεί να φαίνομαι και να είμαι καυστική, αλλά κάποτε θα πρέπει να ξεκινήσει, με κάποιο τρόπο, ένας ουσιαστικός διάλογος, έχοντας αποκτήσει την ικανότητα να ακούτε! Είναι κάποια ερωτήματα που οφείλουμε όλοι - ιδιαίτερα οι γονείς - να απαντήσουμε στον Εαυτό μας!


Περιμένουμε.... η ζωή περιμένει;



9 σχόλια:

  1. Χαίρετε! Έχω παρατηρήσει ότι και στο fb ενίοτε τοποθετείσαι για το θέμα της δυσλεξίας. Δεν είμαι γονέας, ούτε ειδικός ούτε έχω μελετήσει το θέμα.Από ότι καταλαβαίνω δεν επικεντρώνεσαι σε καταστάσεις όπως διάσπαση προσοχής ή μαθησιακά προβλήματα αλλά ευρύτερα στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι από εκεί και πέρα τι θες να πεις. Ίσως να είμαι δυσλεκτικός χαχαχα. Ποιος είναι ο δυσλεκτικός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως και να είσαι Αντώνη! :)

      Το θέμα "δυσλεξία" είναι όντως τεράστιο και δεν έχεις καθόλου άδικο που δεν έχεις καταλάβει. Περιλαμβάνει όλα όσα γράφεις (διασπαση προσοχής κλπ) αλλά και χιλιάδες άλλα πράγματα που η "επιστημονική" και "εκπαιδευτική" κοινότητα αδυνατεί να καταλάβει (για πολλούς λόγους) οπότε και ποτέ δεν συμπεριλαμβάνονται κάτω από μια ενιαία ομπρέλα.

      Να στο θέσω απλά, για να "το πιάσεις" από κάπου: όλοι διαθέτουμε ένα δεξί και ένα αριστερό ημισφαίριο. Μόνο που εδώ στη Δύση καλλιεργούμε το αριστερό, ονομάζοντας το δεξί προβληματικό. Όπως καταλαβαίνεις, στην πορεία, χάνουμε όλοι.

      Πέραν τούτου, υπάρχουν άπειρα άλλα πράγματα που χρειάζεται να συνθέσουμε και να συνδέσουμε (εξ' ου και ο λόγος που το θέμα βρίσκεται στο blog).

      Μέσα από άρθρα - οποιαδήποτε άρθρα - είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η γνώση είναι ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ. Όταν δηλαδή αρχίσεις να καταλαβαίνεις τις λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων, εμπειρικά, καθώς και να συνθέτεις τα διάφορα κομμάτια του εαυτού σου, τότε καμία άλλη εξήγηση δεν σου χρειάζεται για να προχωράς ακέραιος, χρησιμοποιώντας περισσότερο... πολύ περισσότερο από το δυναμικό του νου, που είναι αστείρευτο.

      Διαγραφή
  2. Εύγε! Μακάρι να σε διαβάζουν όλο και περισσότεροι... ΕΙΔΙΚΑ "εκπαιδευτικοί", δάσκαλοι και γονείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμπεριέχει "κίνδυνο" αυτό, αλλά το εύχομαι κι εγώ Βίκυ μου! :)

      Διαγραφή
  3. Χριστιάνα Σοφία (υποθέτοντας ότι είναι και τα δύο ονόματα), και εσύ θα μπορούσες να είσαι :).
    Καμία φορά οι ερωτήσεις προς τους άλλους μας βοηθούν για να ερευνήσουμε τις μελλοντικές απαντήσεις για τον εαυτό μας. Για αυτό ρώτησα: ποιος είναι ο δυσλεκτικός. Και αυτό είναι ένα είδος επικοινωνίας.
    Θα μπορούσε λοιπόν η δυσλεξία να είναι και μια καλή παρενέργεια ως «ασυνείδητη» αντίδραση προς την κοινωνία. Δεν μπορώ τώρα να μην σκεφτώ τους μεγάλους πνευματικούς δασκάλους που χωρίς υποτιμητική διάθεση εύκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δυσλεκτικοί. Ίσως και γι΄ αυτό να αποτυγχάνουν όλοι, ίσως και όχι. Πανέξυπνοι επιστήμονες επίσης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δυσλεκτικοί. Ίσως κάποιοι μεγάλοι φιλόσοφοι που οδηγούνται στην «τρέλα» ή τρέλα όπως ο Νίτσε επίσης να είναι δυσλεκτικοί. Αν γενίκευσα θα το χρεώσω στην πιθανή δυσλεξία μου και μένω ήσυχος...
    Όπως και εσύ σχολίασες είναι απαραίτητη η ισορροπία μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου αλλά, αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το προκαταβάλλει. Πολύ περισσότερο η ισορροπία είναι μια πολύ σχετική έννοια. Ίσως απαιτείται μια επαναπροσέγγιση κάποιων βασικών εννοιών όπως λόγου χάρη η Ισορροπία με περισσότερο Ζεν πνεύμα.
    Και τώρα σκέφτομαι κατ΄ επέκταση πως όσο εξελίσσουμε την γλώσσα εξελίσσουμε και την συνείδηση και το αντίθετο.
    Δεν ξέρω αν βγήκα από το θέμα.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ, όχι μόνο θα μπορούσα, αλλά είμαι! Αν και ο όρος δεν λέει τίποτα για την πραγματικότητα.

      Αν αφήναμε όλες τις ταμπέλες κατά μέρος και αρχίζαμε να κάναμε πραγματικές ερωτήσεις, με πρόθεση να μετακινηθούμε από τη ζώνη άνεσής μας (του γνώριμου και υποθετικού Είναι), θα είχαμε σίγουρα διαφορετικά αποτελέσματα και μια άλλη, αφυπνισμένη κοινωνία.

      Το "βγήκα εκτός θέματος" θα μπορούσες άνετα να το πεις για κάθε ένα από τα άρθρα του blog... όμως είναι ΟΛΑ εντός θέματος. :)

      Διαγραφή
  4. Έχω ζήσει για 3 χρονια με 2 δίδυμα τα οποια είναι ''δυσλεκτικά'. Με τα εναλλακτικά άρθρα σου, πάνω σε αυτό το θέμα με έκανες να σκεφτώ με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο τα όσα βίωσα με αυτά τα παιδιά. Παρόλο την εφευρετικότητα, την συμπόνια, το θάρρος που είχαν, μου είχε διαμορφωθεί η άποψη ο,τι δεν ήταν σαν και εμάς τους ''φυσιολογικούς'' οποτε είχαν κάποιο πρόβλημα.

    Πλέον, χωρίς τις προκαταλήψεις μου είναι ξεκάθαρο.. ο,τι είναι ένα ΔΏΡΟ να είσαι ''δυσλεκτικός'' και αισθάνομαι πολύ τυχερός που τους έζησα, έμαθα παρα πολλά..

    Ενημέρωσα την μητέρα τους για αυτή την εναλλακτική άποψη, της είχε διαμορφωθεί η ιδέα ο,τι υστερούσανε τα παιδιά, σε σχέση με τα ''φυσιολογικά' και η ανταπροκριση της ήταν πολύ θετική...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να' σαι καλά Μάριε, εύχομαι πραγματικά κάποτε η αντίληψη αυτή ν' αλλάξει ριζικά στις καρδιές των ανθρώπων. Έχουμε πολλή δουλειά ακόμα...

      Διαγραφή
  5. Η αλήθεια είναι πως διάβασα αρκετά άρθρα πριν.. (όντως θα μπορούσαν να είναι «εκτός θέματος») σε γενικές γραμμές συμφωνώ στην ουσία τους. Τώρα για τα ερωτήματα... αυτό είναι κάτι που θέλει αυτοπαρατήρηση-αυτοανάμνηση, στοχασμό, σταδιακή απομάκρυνση των ψευδαισθήσεων και να ζει κανείς με απλότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή